De vrouw van het huis was ontbijt voor mij aan het klaarmaken. Zoet brood met nog zoetere chocoladepasta en thee. Om mij heen zaten de kinderen elkaars haren te kammen, het was mijn tweede dag in Ghana. Ze hadden al een tijd geen buitenlandse gasten gehad. Voor Catherine was ik iets heel nieuws en zij ook voor mij. Bij elke woordenwisseling waren we een ervaring rijker. Zij leerde mij handjeklap in haar moedertaal, haar favoriete spelletje. Ik liet haar mijn haar vlechten. Gebiologeerd liet ze mijn lokken tussen haar vingers glijden.
Wat ik niet begrijp zal mij ook niet raken, dacht ik. Een gedachte die bij veel kwesties toe te passen is
Het was zondag en na het ontbijt liepen we hand in hand naar de kerk. Eenmaal daar aangekomen liet ze abrupt mijn hand los bij het zien van haar vrienden. Er werd iets geroepen naar mij, waarna haar vrienden begonnen te lachen. Stuk voor stuk brede glimlachen. Iedereen lachte behalve Catherine, zij verontschuldigde zich en rende naar binnen.
Vanzelfsprekend
“Wat zie je er licht uit, voor een Turk”, werd er ooit tegen mij gezegd. Terwijl diegene wachtte op een bedankje, wachtte ik op nader uitleg. Mijn huidskleur is altijd vanzelfsprekend geweest. Niemand legde een arm naast die van mij om het contrast te tonen. Niemand zat ongevraagd aan mijn haar. Totdat ik naar Ghana ging. In Nederland ging ik op in een meerderheid, in Ghana was ik uniek.
Aan de kinderen voor de kerk kon ik merken dat het geen positief woord was. Hetzelfde werd nogmaals geroepen, de vingers naar mij toegewezen. Ik glimlachte terug en liep de kerk in. Wat ik niet begrijp zal mij ook niet raken, dacht ik. Een gedachte die bij veel kwesties toe te passen is. Er wordt veel niet begrepen. Talen, tradities, religie, politiek. En hoe meer je in een bepaalde meerderheid zit, hoe meer vanzelfsprekend je onwetendheid wordt. Ik nam plaats naast Catherine en legde mijn hand op haar gemillimeterd haar. Elkaar begrijpen is geen kinderspel, maar het belangrijkste is de eerste stap nemen. Een eerste hand en een eerste groet. Of zoals bij mij en Catherine’s vrienden, een eerste spel handjeklap. Hun favoriete spelletje.
