‘Ik ben vegetariër, maar ik eet nog wel kroketjes hoor!’ zo is het ooit begonnen. Al op jonge leeftijd wilde ik geen vlees meer eten. Toch was het hier en daar best lastig: het betekende dat ik ook afscheid moest nemen van mijn geliefde kroketjes! Toch laat ik nu, op mijn 23ste, niet alleen vlees en vis staan, maar ook zuivel en ei. Ik ben, aldus, veganist.
Toen ik stopte met vlees eten was het aanbod voor vegetariërs nog een stuk beperkter, zowel in de supermarkt als in restaurants. Als ik uiteten ging hoefde ik eigenlijk niet op de menukaart te kijken en wist ik al: voor mij wordt het de salade geitenkaas. Dit was nooit een probleem: ik was gek op geitenkaas en voelde me goed bij het laten staan van vlees en vis.
Geen kaas? Je moet een grapje maken!
Ongeveer drie jaar geleden begon dat te veranderen. Ik raakte geïnteresseerd in een bewustere, groene levensstijl en kwam via internet op blogs terecht. Een blog die bijzonder veel indruk maakte was die van de Groene Meisjes. Ik was verbaasd: deze meiden waren veganisten (een begrip waar ik toen nog, onterecht, negatieve associaties bij had), maar deze meiden waren heel leuk: sprankelend, kleurrijk en positief. Ook al maakten deze meiden zo’n goede indruk, toch begreep ik niet waarom je die keuze ooit zou maken. Geen kaas? Je moet een grapje maken!
Dierenleed
Toch was het zaadje gepland en ben ik me gaan inlezen, gaan nadenken en gaan praten met mensen in mijn omgeving die ook met dit onderwerp bezig waren. Zuivel en eieren eten voelde steeds minder goed. Ook als vegetariër droeg ik nog steeds bij aan dingen waar ik eigenlijk heel erg tegen was: in het bijzonder dierenleed en zware belasting van het milieu.
Koemelk werd plantaardige melk, de boterham kaas werd een boterham humus
Het was frustrerend: want toen de kennis en het besef er eenmaal waren wist ik: ik moet iets gaan veranderen. Verandering is niet leuk: zoals eerst mijn geliefde kroketjes verleden tijd werden, werd nu de salade geitenkaas verleden tijd. Toch was de overgang naar veganisme eigenlijk heel makkelijk: koemelk werd plantaardige melk, de boterham kaas werd een boterham humus. Het laatste duwtje in de rug om de stap naar veganist te maken was de ‘VeganChallenge’. Dit is een uitdaging om een maand lang veganistisch te eten. Je wordt hierbij geholpen met dagmenu’s, recepten en activiteiten die georganiseerd worden om andere deelnemers te ontmoeten. Voor mij een groot succes en net het laatste zetje dat ik nodig had.
Hobbels
En nu ben ik veganist. Toch weet ik maar al te goed dat je als veganist hier en daar wat ‘hobbels’ tegen kan komen, en vragen kan hebben. De komende weken zal ik over een aantal van deze ‘hobbels’ schrijven. Bijvoorbeeld: is veganistisch eten ook goed te doen met een beperkt budget (bijvoorbeeld als student)? Hoe zit het met veganistische kleding en cosmetica? Hoe ga je op reis als veganist? En als afsluiter – met de aankomende kerstdagen in het achterhoofd – hoe houd ik het sociaal gezellig als veganist?
Met deze serie artikelen hoop ik je te informeren en te inspireren en zo te laten zien hoe leuk, lekker en makkelijk het eigenlijk is om veganist te zijn!
