Op vrijdag 27 januari publiceerde het ministerie van Buitenlandse Zaken (namens Ben Knapen) het langverwachte ‘non-paper’ dat de basis voor deze discussie zou vormen.
In het kort: dit kabinet streeft naar een fundamentele herziening van het Nederlandse ontwikkelingsbeleid. Er worden vijf ‘trends’ gesignaleerd en deze maken de voortzetting van het subsidiestelsel voor ontwikkelingsorganisaties na 2015 niet langer vanzelfsprekend. Door deze trends op een rijtje te zetten, wil het Ministerie bijdragen aan het debat over de toekomstige relatie van de overheid met het maatschappenlijk middenveld. Niet door geharnaste meningen te verkondigen, maar door vragen te stellen.
De vijf trends:
- Van OS naar internationale samenwerking (Minder landen, minder thema’s, meer focus. Economische groei staat voorop. ‘Global public goods’ staan aan de basis van deze beleidskeuzes. In hoeverre kan het maatschappelijk middenveld bijdragen aan het bereiken van deze doelen?)
- Niet langer een-op-een (Welke positie nemen ngo’s in binnen de klassieke driehoek van burger, overheid en bedrijfsleven? En hoe verhoudt deze positie zich tot eventuele financiering?)
- Grotere diversiteit (Er zijn particuliere initiatieven, grote organisaties, internetactivisten, enzovoort. Welke samenwerkingsverbanden spelen in op de behoeften van de overheid?)
- Opkomst zuidelijke ngo’s (De aanwezigheid van westerse ontwikkelingsorganisaties is niet langer vanzelfsprekend, maar zuidelijke ngo’s stuiten vaak op lokale weerstand. Wat kan Nederland doen om de bewegingsvrijheid van lokale organisaties te vergroten en beschermen?)
- Afnemend vertrouwen (Van de overheid wordt verwacht dat zij tot in detail kan verantwoorden wat er met haar subsidies gebeurt. tegelijk is er de wens om regeldruk en bureaucratie te verminderen. Hoe kunnen deze wensen met elkaar worden verzoend?)
Lees hier de volledige discussiebijdrage van Buitenlandse Zaken.
