Kies voor het People’s Partnership en breng het aantal partnerlanden terug naar één, adviseren de jongeren van HOPE XXL.
Na de watersnoodramp van 1953 was er geen twijfel: heel Nederland zou er zorg voor dragen dat Zeeland beschermd werd tegen het water. Miljarden werden geïnvesteerd in stormvloedkeringen, dammen en sluizen, met als resultaat dat de watersnoodramp zich niet meer heeft herhaald. Deze nationale solidariteit werd toentertijd door niemand in twijfel getrokken. Hoe anders is dat in het huidige debat over ontwikkelingssamenwerking, waarin bijdragen aan andere landen voortdurend onder druk staan. HOPE XXL stelt iets nieuws voor: draag bij aan échte internationale samenwerking en richt je op één partnerland.
De afgelopen decennia is het aantal partnerlanden teruggebracht van 66 (Jan Pronk), 48 (Eveline Herfkens) en 33 (Bert Koenders) naar 15 (Ben Knapen). Een logische ontwikkeling, maar nog steeds vormen de partnerlanden een bont gezelschap van fragiele staten als Burundi en Afghanistan, middeninkomens landen als Indonesië, en arme landen als Mali.
Het WRR-rapport geeft heldere argumenten vóór een verlaging van het aantal partnerlanden. Het maakt van Nederland een serieuze speler op lokaal niveau, draagt bij aan een verlaging van het aantal donoren per land (en daarmee aan de Parijse agenda) en geeft ruimte om de eigen kennis over het partnerland te versterken.
Maar er is meer. Wanneer je op straat vraagt met welke landen Nederland een bilaterale ontwikkelingsrelatie onderhoudt, zullen de meeste mensen geen antwoord paraat hebben. Over ontwikkelingssamenwerking heerst een sentiment van ‘eigen volk eerst’, zeker in tijden van economische crisis en verregaande bezuinigingen. Ontwikkelingssamenwerking leeft niet voor veel mensen. En alle monitoring en evaluatie ten spijt blijft het lastig om ontwikkelingssuccessen toe te schrijven aan de Nederlandse inspanningen, zoals ook het WRR-rapport onderschrijft.
Daarom stelt HOPE XXL het People’s Partnership voor. Een duurzaam samenwerkingsverband tussen twee landen – twee samenlevingen – dat gebaseerd is op de wens om de leefomstandigheden in beide landen te verbeteren. Samenwerking die verder gaat dan het enkel bijdragen aan ontwikkeling, maar die ook ruimte laat voor activiteiten als culturele uitwisseling of initiatieven van burgers. Wanneer beide landen een vast percentage van hun begroting beschikbaar stellen voor het People’s Partnership wordt op basis van gelijkwaardigheid gewerkt, terwijl er tegelijkertijd sprake blijft van financiële ondersteuning van het partnerland.
Het mes snijdt hiermee aan vele kanten. Nederland speelt een rol van betekenis in het partnerland, het aantal donoren per land daalt en Nederlandse expertise wordt goed ingezet. Er wordt samengewerkt op basis van gelijkwaardigheid waardoor de bekende risico’s van donor-ontvanger relaties worden ondervangen. Met het People’s Partnership wordt het resultaat van ontwikkelingssamenwerking meer zichtbaar in Nederland, er ontstaat meer betrokkenheid en daarmee stijgt het draagvlak voor ontwikkelingssamenwerking.
Met deze nieuwe vorm van solidariteit kunnen twee landen een duurzame relatie opbouwen die losstaat van politieke ontwikkelingen. Een relatie waarin overheden, burgers, bedrijfsleven en maatschappelijk middenveld samenwerken. Een relatie die bekend is bij alle Nederlanders en waar brede steun voor bestaat. Waar betrokkenheid met onze familie en directe omgeving vanzelfsprekend is, zou deze vanzelfsprekendheid ook gecreëerd moeten worden op internationaal niveau. De veranderingen in de wereld maken dat de internationale samenwerking er over 20 jaar wel eens heel anders uit kan zien. Met het People’s Partnership zijn we er klaar voor.
http://www.hope-xxl.com/De jongeren van Hope XXL
