Op dit moment werd waterschaarste echt tastbaar voor me. Ik had wel al eerder, tijdens mijn studie, ervaren wat er kan gebeuren als toegang tot water ontzegd wordt. Voor mijn scriptie deed ik onderzoek in Israël en de Palestijnse Westelijke Jordaanoever over waarom water soms een bron van conflict kan zijn. Maar hier, na bijna een jaar fietsen vanuit Alaska in Noord-Amerika, werd me pas echt duidelijk wat zoveel honderden miljoenen mensen dag in dag uit ervaren als zij gedwongen worden een andere bron te zoeken dan de zo ondergewaardeerde kraan.
Joost Notenboom is duurzaamheidadviseur, lid van de Young Club of Rome en de Duurzame Jonge 100, en fietste 30,000 kilometer van Alaska naar Antarctica op een bamboefiets voor het project Cycle for Water. Hij schrijft op eigen titel.
In 2030
Wat zou het toch mooi zijn als, in 2030, geen enkel lid van de wereldbevolking meer onzeker hoeft te zijn over waar er schoon water te vinden is. Wat zou het mooi zijn als er genoeg water is om de groeiende dorst te lessen, om al onze gewassen te laten groeien, en om iedereen van schone energie te voorzien. Net als daar in de Mexicaanse woestijn zou verspilling dan sociaal onaanvaardbaar zijn en ook zwaar belast worden. Daardoor is er ook weer geld om te investeren in infrastructuur om verlies van water tegen te gaan en het op een schone manier ontzilten van zeewater te stimuleren.
Spoken uit het verleden
Verhalen van dertig, veertig procent van het water wat nu nog weglekt uit de pijpen zijn dan spoken uit het verleden. Het bedrijfsleven rapporteert intussen ook massaal over hun watergebruik, niet alleen binnen de eigen poorten maar vooral ook binnen de waardeketen. Ze zullen stappen nemen om hun impact te verzachten door beslissingen te baseren op het complete plaatje: sociaal, ecologisch, én financieel resultaat.
We leven dan in 2030 allemaal binnen de draagcapaciteit van de planeet. Een planeet waarop de meerderheid van de bevolking inmiddels in groene steden woont en waar schoon water via een gesloten proces uit de kraan komt. Hoe bedoel je afval? Secundaire grondstoffen liever.
Nederland als proeftuin
En hoe past Nederland waterland hier in? Water is niet voor niets een topsector bij ons. ‘Made in NL’ is een merk, nu al, wat vertrouwen inspireert bij de inwoners van New Orleans en New York. 'Bring in the Dutch!' roepen ze als er natte voeten dreigen. In Nederland springen de innovatieve initiatieven uit de grond. Waterloos katoen verven? Dyecoo uit Weesp. Desalinatie uit schone energie? Elemental Water Makers uit Delft. Grootschalige afvalwaterzuivering? Nijhuis Water Technology uit Doetinchem. En zo zijn er nog veel meer voorbeelden van innovatieve ondernemers die niet alleen de risico’s zien, maar juist ook de kansen die een wereld met negen miljard bewoners met zich meebrengt.
En wij. Wij trappen verder.
