De World Worldlife Organisation waar hij manager klimaat en business is, begon dit jaar in de VS de campagne New Hope on Climate Change. Voornaamste reden voor hoop is dat 2300 Amerikaanse leiders (CEO’s, universiteitsbestuurders, burgemeesters, gouverneurs) een stevige vinger naar Donald Trump opstaken met de beweging ‘We’re still in’. Met een reusachtige tent is ‘We’re still in’ in Bonn aanwezig en de actie tegen een Amerikaans forum waarin de lof van kolen en gas werd gezongen was een van de spektakelstukken van de Top.
Race to the top
Die golf van optimisme heeft een aantal Nederlandse COP-watchers nog niet bereikt. Europarlementariër Bas Eickhout liet zich gisteren ontvallen dat de sfeer in de ‘BULA’ onderhandelingszone ‘gelaten en lusteloos’ was. Ook ‘COP-veteraan’ Peer de Rijk (vanaf 2000 van de partij) van energie-NGO WISE proefde weinig elan in de tien dagen die hij in Bonn doorbracht.
“Wij kunnen elk product vergroenen!
“Mijn inschatting is dat iedereen organisator Fiji een succesvolle top gunt. Maar zo’n top slaagt niet als je te veel ambitie toont. Op de achtergrond speelt ook de strijd over het lot van de kolenmijnen. Volgend jaar is een belangrijke top, waarin wordt bepaald hoe ver iedereen is, in het Poolse Katowice, middenin een belangrijk kolengebied. En Merkel vecht op dit moment in de coalitieonderhandelingen een robbertje met de Groenen over de sluiting van de kolenmijnen. Dit is natuurlijk een tussentop, maar er staat wel wat op het spel: handen en voeten geven aan de afspraken van Parijs.”
Wat is je persoonlijke missie?
“Ik wil tegenwicht bieden tegen de nucleaire lobby die kernenergie als ‘schone’ brandstof promoot. Ik doe dat met een internationaal gezelschap, elf mensen uit zeven landen, onder de noemer ‘Don’t nuke the climate’.”
Rosatom
“De VN-klimaatorganiatie UNFCCC gaat niet in op pogingen van de industrie om kernenergie geaccepteerd te krijgen als vorm van duurzame energie. Er is geen VN-mechanisme om er publiek geld aan te besteden. Maar individuele landen nemen het wel op in hun nationale plannen: Rusland, de VS, Zuid-Afrika, Japan, Indonesië en India. Het Russische staatsbedrijf Rosatom is heel agressief Afrikaanse landen als Nigeria en Egypte aan het bewerken.
En de invloedrijke klimaatwetenschapper en -activist James Hansen heeft hier tijdens een persconferentie een gloedvol betoog voor kernenergie gehouden. Dat doet me wel pijn, want hij is een van de boegbeelden van de klimaatbeweging. Hij heeft de bewustwording van het klimaatvraagstuk op gang gebracht.”
Waarom is hij kernenergie gaan omarmen?
“Hij vraagt zich af hoe we in godsnaam de opwarming van de aarde kunnen tegenhouden. Die wanhoop begrijp ik. Maar hij is nu doorgeslagen. Hij brandt duurzame energie af, en beweert dat we helaas heel veel kernenergie nodig hebben.”
“Het milieu wordt teruggebracht tot klimaatverandering
“Hansen en zijn metgezel, ecomodernist Michael Shellenberger, stellen dat milieu-activisten te weinig vertrouwen in technologie hebben. Want daardoor zou kernenergie in de toekomst veilig en compleet schoon kunnen worden. Ik stel dat ze te weinig vertrouwen in de technologische voortgang van duurzame energie hebben. Terugkijkend zie je hoe snel het met zon en wind is gegaan.
Overstappen op kernenergie is niet haalbaar. Er moet heel veel publiek geld naar toe en het duurt tientallen jaren voordat je genoeg centrales hebt gebouwd om onze energiebehoefte te dekken. Het is, zeggen wij, too late, too litttle, en far too expensive.
Het is bovendien niet wenselijk. Je moet verder kijken dan de CO2-uitstoot alleen. Kijk maar eens wat voor gevolgen de uraniummijnbouw heeft, of de opslag van kernafval. Maar dat constateer ik hier in zijn algemeenheid: een enorme fixatie op CO2-uitstoot. Het milieu wordt teruggebracht tot klimaatverandering. Ook de milieubeweging doet daaraan mee, met hun eenzijdige focus op de sluiting van de kolenmijnen. Daardoor zitten we straks misschien toch nog opgescheept met kerncentrales.”
