Het belang van Internationale Vrouwendag 2018

Dus waarom vieren we in Nederland dan nog steeds op 8 maart Internationale Vrouwendag – internationaal erkend door de Verenigde Naties in 1978? Een overzicht van thema’s in Nederland waar genderongelijkheid nog aan de orde van de dag is.

De meeste daders zijn mannen. Ook bij (seksueel) geweld tegen mannen zijn de meeste daders mannen. Geweld is dus voornamelijk een mannenprobleem.

De seksuele vrijheid van vrouwen wordt op deze manier ingeperkt, want onveiligheid ligt altijd op de loer. Samen met slutshaming en een gebrek aan seksuele bevrediging van Nederlandse vrouwen, met name in heterocontext – ook wel de ‘orgasm gap’ genoemd – staat de seksuele zelfstandigheid van vrouwen nog op ’t spel.

Ook zwangerschapsdiscriminatie is nog alive and kicking: een op de tien Nederlandse vrouwen geeft aan metterdaad te zijn gediscrimineerd wegens een zwangerschap(swens) en/of moederschap, een op de vijf vermoedt dat dit meespeelde op hun werk.

En in topfuncties, zowel in het bedrijfsleven, als in de media, de overheid, de wetenschap en de politiek ontbreekt het aan vrouwen. Waar je ook kijkt, meestal geldt: hoe lager de functie in de hiërarchie is, hoe meer vrouwen er werken.

Deze ongelijke arbeidsomstandigheden leiden tot ongelijke economische verhoudingen: veel vrouwen zijn financieel afhankelijk van hun mannelijke partners. 54% van de Nederlandse vrouwen is economisch zelfstandig, tegenover 74% van de mannen.

Dit alles heeft onder andere te maken met het feit dat vrouwen over het algemeen meer onbetaalde (zorg)taken vervullen. En dat brengt ons op het volgende punt.

We interpreteren dit werk echter vaak niet als écht werk en zien het als ondergeschikt aan zichtbare en betaalde arbeid. Omdat vrouwen het leeuwendeel van dit type werk verrichten, blijft er minder tijd over voor zichtbare en betaalde arbeid; dat is een van de redenen dat vrouwen vaker in deeltijd werken dan mannen, waardoor ze vervolgens weer minder kans hebben op doorgroei in hun loopbaan.

Nu vrouwen meer dan vroeger betaald werk verrichten en ook meer uren buitenshuis werken, terwijl de zorgverdeling tussen mannen en vrouwen niet in hetzelfde tempo is herverdeeld, wordt de druk op vrouwen almaar groter. Zij die het zich kunnen verooorleven, besteden reproductieve arbeid veelal uit aan huishoudelijk werkers, veelal vrouwen (van kleur).

Ook de manier waarop zij worden geportretteerd laat te wensen over. Mannen worden vaker als leider of expert aangehaald dan vrouwen. Vrouwen worden vaker in een privé-omgeving afgebeeld, of voor ‘de sier’, dan mannen. Hun uiterlijk staat veel vaker dan bij mannen centraal, zo liet WOMEN Inc zien.

In Nederland mogen we binnenkort weer stemmen  – een recht dat vrouwen hier net honderd jaar kennen. Stilstaan bij de verworvenheden van toen, en tegelijkertijd aandacht vragen voor de ongelijkheid van nu, daar is 8 maart een mooi moment voor.

Helaas dus, Aart Jan, we hebben nog even te gaan.