De groeiende kledingafvalberg

Voor de prijzen hoeven we het dus niet te laten, en daar maken we gretig gebruik van. Zo koopt een Nederlander ongeveer elk jaar 46 nieuwe kledingstukken, schoenen en accessoires. En dat terwijl de gemiddelde kledingkast al 173 items telt. Wereldwijd kopen we maar liefst vier keer zoveel kleding als twee decennia geleden.

En dan de modesector in zijn geheel: in 2015 stootte de kledingindustrie net zoveel broeikasgassen uit als de hele internationale transportsector bij elkaar. Het is goed dat we ons steeds meer druk maken over ons vlieggedrag, maar kijk ook eens naar je eigen kledingkast.

Het is bovendien niet alleen ons koopgedrag waar we ons zorgen over moeten maken. Een steeds groter probleem schuilt in de omloopsnelheid van kleding. We kopen namelijk niet alleen veel meer, we gooien kleren ook steeds sneller weg. Geschat wordt dat meer dan de helft van alle geproduceerde fast fashion in minder dan een jaar wordt afgedankt. Informatie van MVO Nederland, het CBS en Rijkswaterstaat wijst uit dat we jaarlijks per persoon in Nederland ongeveer veertig items weggooien. Reken maar uit hoeveel dat er in totaal zijn. 

Voor een deel heeft die toename te maken met de groeiende middenklasse, voor een ander deel met de groeiende wereldpopulatie. Door de toegenomen welvaart in Brazilië, China, India, Mexico en Rusland groeide de kledingverkoop in deze landen acht keer zo hard als in Canada, Duitsland, Engeland en Amerika.

Ook blijft de vraag naar kleding in opkomende markten in Azië en Afrika snel groeien. Als de groei doorzet zoals verwacht, zou de totale verkoop van kleding in 2050 uitkomen op 160 miljoen ton, drie keer meer dan nu het geval is. Dat is een probleem, want de impact die de industrie op het milieu heeft, is nu al enorm. Bovendien weten we nog altijd niet wat we met die miljoenen kledingstukken aanmoeten die elk jaar worden weggegooid.

Veel ogen zijn op dit moment gericht op het recyclen van kleding. Dit wordt gezien als de oplossing voor veel problemen: zo doet het de vraag naar nieuwe grondstoffen afnemen, de kledingafvalberg krimpen en de impact op het milieu aanzienlijk terugdringen. Maar is dit daadwerkelijk de oplossing, en hoe snel gaan de ontwikkelingen op dit gebied? Van oude kleren nieuwe kledingstukken maken is nog nauwelijks mogelijk.  

Wat moeten we dan in hemelsnaam met al onze afdankertjes? De komende tijd ga ik voor OneWorld op zoek naar een antwoord op deze vraag. In een reeks artikelen verken ik onder meer de toekomst van tweedehandskleding, het recyclen van textiel en mogelijke andere oplossingen. Natuurlijk kijk ik ook hoe het zit met de preventie van het probleem: moeten we niet gewoon minder produceren en consumeren?