polderen
Openingsceremonie verzorgd door Fiji tijdens de VN-klimaatconferentie in Bonn in november 2017. De onderhandelingen hierover lopen het hele jaar door en Fiji is in deze periode de voorzitter. In die rol introduceerde Fiji het principe van Talanoa: iedereen de krijgt de kans om zijn verhaal te doen. Dit moet leiden tot meer wederzijds begrip, en – in dit kader – tot een ambitieuzer internationaal klimaatbeleid. Beeld: UNClimateChange

Polderen voor het klimaat op zijn Fiji’s

Marcel Beukeboom is het gezicht van het Nederlandse klimaatbeleid. Hij is overal waar over klimaat gesproken wordt. Deze keer in zijn blog: hoe eilandstaat Fiji haar traditie van verhalen vertellen inzet voor een ambitieuzere aanpak van klimaatverandering.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Where you stand depends on where you sit”. Deze wijsheid werd mij afgelopen zondag tijdens de Talanoa Dialoog eens te meer geïllustreerd. De wereld der klimaatonderhandelaars is twee weken bij elkaar in Bonn, de hoofdzetel van het klimaatbureau van de VN (UNFCC). Er wordt druk gewerkt aan de uitwerking van het Akkoord van Parijs. Daarin staan de hoofdafspraken over hoe we onder de 2 graden opwarming blijven,  maar er is nog niet tot in detail afgesproken hoe we deze afspraken gaan realiseren. Wanneer de onderhandelaars hier voortgang boeken leidt dit hopelijk tot een succesvolle klimaatconferentie in Katowice (Polen) in december van dit jaar.

Verhalenvertellers

De Talanoa Dialoog is een initiatief van de huidige voorzitter van de onderhandelingen, de kleine eilandstaat Fiji. Zij hebben hun traditie van verhalen vertellen (‘Talanoa’) geïntroduceerd als nieuwe manier van communiceren op dit soort bijeenkomsten. Wij zouden het polderen noemen: iedereen de ruimte geven mee te praten.

In de kring van verhalenvertellers zaten vertegenwoordigers van landen, van internationale instellingen, van universiteiten, van bedrijven, maar bovenal mensen met zeer uiteenlopende achtergronden.

Voor veel deelnemers was het even wennen. Er werden voorbereide verklaringen voorgelezen

Voor veel deelnemers aan het gesprek was het wat wennen. Er werden voorbereide verklaringen voorgelezen en eerlijke en geïnteresseerde interactie kwam lang niet in alle groepen meteen op gang. Toch ontstond op deze manier voorzichtig wat meer begrip voor elkaars positie

Nauwelijks ademen

polderen
Zonder het vaste stramien met tafels, landenbordjes en spreektijden, leken sprekers ook een beetje los te komen van vaste belangen. En verschillende deelnemers kwamen met heel persoonlijke verhalen. De vertegenwoordiger van het bovenwindse eiland Dominica vertellen hoe de verwoestingen van orkaan Maria aanleiding zijn geweest voor een vastberaden beleid gericht op vergroting van hun weerbaarheid.
Iemand uit Californië verteld over haar vader, die in de jaren ’60 nauwelijks nog kon ademen vanwege de luchtvervuiling, iets dat succesvol is aangepakt. Op dit moment beleeft hij een déja-vu; ademen is nu wederom erg lastig vanwege het recordaantal bosbranden als gevolg van de aanhoudende droogte.

De collega uit Timor-Leste vertelde over mislukte oogsten en het grote gebrek aan middelen om hier iets aan te doen.

Polderen

Vanuit Nederlands perspectief sprak ik over onze eeuwenlange relatie met water. Hoe polderen in al zijn dimensies heeft bijgedragen aan onze welvaart. En hoe we daardoor veel kennis hebben kunnen opbouwen die van nut kan zijn voor andere landen. Onze ervaring met (klimaat)adaptatie kan internationaal gezien worden als een ongekend succesverhaal.

Een Ethiopische deelnemer wierp tegen dat Nederland helemaal geen last heeft van klimaatverandering

Een deelnemer uit Ethiopië wierp tegen dat Nederland helemaal geen last heeft van klimaatverandering. Een wonderlijke paradox die ook in Nederland zelf relevant is. Voor veel Nederlanders is klimaatverandering een ver-van-mijn-bed-show, juist omdat we er collectief in slagen ons zo goed aan te passen.

Het was een opmerking die in de normale setting niet gemaakt zou zijn en ik had er ook niet direct op kunnen reageren. Een positieve verrassing, dus.

Samen iets bereiken begint met beter begrip voor elkaars vertrekpunt

Voor het standpunt van een land in klimaatonderhandelingen maakt het dus nogal wat uit wat de eigen thuissituatie is. De invloed van natte voeten, een weggewaaid dak of een lege maag op de eigen motivatie mag niet onderschat worden. Net zo min als de motivatie die gekoppeld is aan de op fossiele winsten gebouwde welvaart.

Samen iets bereiken wanneer het perspectief zo verschilt begint met beter begrip voor elkaars vertrekpunt. We zagen zondag een eerste begin van dit begrip. Er zal echter nog heel wat meer Talanoa nodig zijn voor een echt vruchtbare polder.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons