“Ze lag heel stil op een matrasje, een deken over haar heen. Ze leek op mijn oma. Ik keek haar aan en wist dat er niets meer was dat ik kon doen. Al reisde ik de hele wereld over, ik zou haar niet kunnen redden. Het was de eerste keer dat ik iemand in de ogen keek die zou sterven.”
In een roes drukt de fotograaf op de knop van zijn camera, maar in Nederland verdwijnt de foto een kwart eeuw in een doos. Weggestopt, net als zijn pijn. De ontmoeting met de oude vrouw bezorgt hem een trauma, weet hij nu, maar zorgt er óók voor dat hij de verhalen van vluchtelingen en asielzoekers jarenlang vastlegt in aangrijpende, wonderschone beelden.
Op uitnodiging van VluchtelingenWerk Nederland dook Joost van den Broek zijn archief in. Honderden foto’s bekeek hij, bijna 25 jaar fotografie over vluchtelingen en asielzoekers in Nederland. Samen met VluchtelingenWerk koos hij 16 beelden uit voor de expositie ‘Zachte ogen’.
Over Joost van den Broek
Van den Broek wint talloze prijzen als de Zilveren Camera, wordt in 2006 en 2008 Fotojournalist van het Jaar en publiceert meerdere boeken. Jarenlang werkt hij voor de Volkskrant, Vrij Nederland, de Groene Amsterdammer en VluchtelingenWerk Nederland. In 2015 legt de gelauwerde fotograaf vanwege gezondheidsredenen zijn camera neer. Als hoofddocent is Van den Broek nog altijd betrokken bij de Fotoacademie in Amsterdam.
