‘Ban op Mohair-wol is kortzichtig en schadelijk’

Reina Ovinge, zelf al jaren werkzaam in de mode-industrie, zag de beelden, en keek er met net zoveel afgrijzen naar als ieder ander. “Hoe de scheerder te werk gaat, en de geiten behandelt; het is verschrikkelijk om te zien.” Toch is Ovinge het oneens met Peta, de organisatie die het filmpje naar buiten bracht, en de reactie van modemerken om dit materiaal voortaan uit hun collecties te weren.

Om te begrijpen waar Ovinges mening vandaan komt, ga ik bij haar langs in Baambrugge. Hier in dit dorpje, tussen Utrecht en Amsterdam, staat naast een kleine kudde mohairgeiten en merinoschapen ook een mini-fabriek, The Knitwit Stable genoemd. Van de wol van haar geiten en schapen breidt Ovinge haar eigen truien en vesten, die ze verkoopt onder het label TREK&TREES.

Die race to the bottom, daar wilde ze niet meer aan meedoen. In plaats daarvan sloeg ze een totaal andere weg in. Als inkoper en leverancier/producent was ze altijd bezig geweest met gebreide items. Na talloze keren in fabrieken en spinnerijen te zijn geweest, besluit ze in 2013 zelf een week lang achter een breimachine in China te gaan staan. “Ik ervoer zelf hoeveel inspanning en arbeid erbij kwam kijken. En dan te bedenken dat die vestjes hier voor twee tientjes in de winkel hangen. Bizar!”

De beelden die Peta naar buiten heeft gebracht, herkent ze dan ook niet. “Ik ontken niet dat er dingen fout gaan in de industrie, maar dat dit ‘de standaard’ zou zijn, zoals de dierenrechtenorganisatie stelt, is écht onzin.” Volgens haar heeft de mohair-industrie juist veel stappen in de goede richting gezet de laatste jaren. “Op veel boerderijen (Zuid-Afrika telt zo’n duizend mohair-boeren, red) is toezicht. Er hangen camera’s of iemand kijkt tijdens het scheren mee.” Ze benadrukt dat het goed verzorgen en behandelen van de dieren in het belang van de boeren zelf is. “Hoe lekkerder het beest in z’n vel zit, hoe beter de kwaliteit van de wol.”

Terwijl Ovinge gerust een uur over het scheren van een geit kan doen, moeten de scheerders in Zuid-Afrika dit klusje in een paar minuten klaren. Beesten die tegenstribbelen worden hierdoor vaak hardhandig behandeld en de kans dat er iets misgaat, een wond ontstaat, is groot. “Het moet allemaal zo goedkoop en dus zo snel mogelijk. Als merken meer zouden betalen, kunnen de scheerders en boeren met meer aandacht voor de dieren hun werk doen.”

Ze is van mening dat wanneer modemerken dierenwelzijn echt zo belangrijk hadden gevonden, ze op zijn minst een keer langs de fabrieken in Zuid-Afrika waren gegaan, of in gesprek met de boeren daar. “Wat ze nu doen is zo gemakzuchtig, en schadelijk. Onvoorstelbaar.”

Is het nieuws over de misstanden in de mohair-industrie ook schadelijk voor haar bedrijf, vraag ik Ovinge. “Integendeel. Merken die het wol nog wel willen hebben, kloppen nu bij mij aan de deur. Hier weten ze zeker dat het goed zit.”