“Sir weerspiegelt mijn eigen worsteling met de klassenmaatschappij, waar ik zelf ook onderdeel van ben. Ik ben net zo schuldig als ieder ander en heb daar jarenlang over ingezeten. Ik wil kijken naar mensen om wie ze zijn, niet om wat ze vertegenwoordigen.”
De andere helft van het verhaal
Toch denkt Gera dat er verandering in de lucht hangt. “Wonderbaarlijk genoeg blijken films van vrouwen in India op dit moment zelfs geld op te leveren. In India is geen subsidiestelsel, we zijn allemaal onderworpen aan de logica van de markt. Dus als films over of door vrouwen populair blijken te zijn, zullen meer vrouwen zich gaan uiten. De laatste tijd worden die stemmen luid en duidelijk gehoord en dat is heel spannend.” Ze legt uit dat je als vrouwelijke filmmaker de tijd moet nemen om eerst de regels van het spel te begrijpen en daarna de dingen vooral op je eigen manier moet doen. “Je moet niet wachten tot iemand je toegang geeft. We moeten de vooroordelen die er bestaan in de wereld niet internaliseren. Soms doen zelfs de meest vooruitstrevende vrouwen zichzelf tekort door ouderwetse, verinnerlijkte sekserollen aan te nemen.”
Gera zag dat mensen tijdens vertoningen van haar film ontroerd raakten, maar ook verward. “Je kunt je ongemakkelijk voelen bij het onderwerp, omdat heel weinig mensen in India het klassensysteem en de sekseongelijkheid actief bestrijden. Dus ik hoop dat mijn film tot enige reflectie en discussie leidt en hopelijk tot verandering.”
Verder lezen?
Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?
Word abonnee
- Digitaal + magazine — € 8,00 / maand
- Alleen digitaal — € 6,00 / maand
