Is dierenrechten-organisatie PETA te ver gegaan?

Dat PETA de controverse niet schuwt, is al langer duidelijk. De dierenrechtenorganisatie, ’s werelds grootste, boekte er desalniettemin verschillende successen mee. Een van de meest recente voorbeelden is de campagne tegen het gebruik van angorawol. Een jaar nadat PETA undercoverbeelden van een Chinese konijnenfokkerij publiceerde, daalde de export van angorawol uit het land met maar liefst 85 procent.

Joal Hindson (een jonge man uit Engeland over wie niet veel informatie te vinden is, op zijn reisblogs na) kreeg begin dit jaar de opdracht van de dierenrechtenorganisatie om misstanden op mohair-boerderijen in het land aan de kaak te stellen.

Ik vraag verschillende merken om een reactie, waaronder Mango, ASOS, Inditex (Zara, Pull & Bear) en Forever 21. Esprit reageert op mijn vraag of ze zelf niet overwogen hebben om te kijken hoe het er in de praktijk aan toegaat: “We kopen mohair van handelaars, die de mohair van verschillende boerderijen met elkaar mengen. Aangezien we zo weinig mohair gebruiken, is het voor ons niet mogelijk het terug te volgen op het niveau van de boerderij. En omdat we geen landbouwexperts in ons team hebben, baseren we ons op het onderzoek van PETA, met wie we een langdurige relatie hebben.”

Waarom heeft Esprit zelf nooit onderzoek gedaan naar het welzijn van de geiten waarvan ze de wol gebruikt? “Omdat mohair minder dan 0,1 procent van onze collectie uitmaakt, was dit niet een van de aandachtsgebieden voor onze risicobeoordeling”, aldus het bedrijf.

Wat dat betreft is er volgens Van Gemert wel wat te zeggen voor de aanpak van de dierenrechtenorganisatie. “Als het onderzoek ervoor zorgt dat mohair uit de schappen gaat, is dat naar ons idee goed. Er zijn genoeg alternatieven voor dierlijke producten. Wij juichen het alleen maar toe als er geen dieren meer worden gebruikt voor het maken van kleding.” Van Gemert noemt het een spagaat waar je als dierenrechtenorganisatie inzit. “Je wilt iets aan de kaak stellen zodat er iets verandert, maar tegelijkertijd moet je onderzoek wel zorgvuldig zijn. Ik vind het onacceptabel dat je op slechts een paar fokkerijen gaat kijken en op basis daarvan stelt dat het de standaard is.”

Hoe ver je mag gaan als dierenrechtenorganisatie, blijft een lastige vraag. Als er ergens sprake is van misstanden, wat zeker het geval is in de mohair-industrie, moet je dan meteen zo’n hele sector aan banden leggen? Had het niet anders gekund? Of is dit de enige effectieve manier om dierenleed tegen te gaan?

Een ding weten we wel: impact heeft PETA zeker.