Fotoreportage

Vluchten voor vrije lust en liefde

Fotograaf Robin Hammond reisde de wereld over om verhalen vast te leggen van LHBTQI+’ers die moeten vechten voor hun liefde. Deze week een selectie van foto’s uit Libanon en Tunesië.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

Libanon

In Libanon kunnen homoseksuele mensen vervolgd worden op grond van artikel 534 van het wetboek van strafrecht, dat ‘tegennatuurlijke seks’ verbiedt. Toch bestaan er vele LHBTQI+-organisaties, kent onder andere de hoofdstad florerende gay uitgaansgelegenheden en oordeelden Libanese rechters eerder dat seks tussen mensen van hetzelfde geslacht geen misdrijf is. Libanon kent vanwege deze relatief veilige omstandigheden LHBTQI+-vluchtelingen uit buurlanden, zoals bijvoorbeeld Jordanië en Syrië.

Ontslagen en geslagen in Rusland

Khalaf Yousef Ibrahim Abu Khalaf (40) // Beiroet, Libanon
Beeld: Robin Hammond / NOOR
De 40-jarige Khalaf Yousef Ibrahim Abu Khalaf uit Amman, Jordanië, is een homoseksuele man die sinds begin 2014 in Beiroet, Libanon woont. “Ik kwam hier om mijn familie te ontvluchten. Nadat ik uit de kast kwam, kwam mijn oudere broer samen met drie andere broers naar mijn huis toe. Hij liet me een geweer zien en zei: ‘Je hebt de eer van onze familie vernield, wees bereid om te sterven.’ Ze sloegen me in elkaar. Ik verloor veel bloed.” Khalaf is onderdeel van de Bedoeïenegemeenschap waar familie-eer heel belangrijk is. Zijn broers gingen na hun aanval naar het ouderlijke huis en begonnen te praten over hoe ze Khalaf zouden vermoorden.

De moeder en vrouw van Khalaf zaten in de kamer ernaast, en hoorden de plannen. Zijn vrouw ging naar boven en zei bleek en snikkend: “Je broers willen je vermoorden – wacht totdat ze weg zijn, pak je paspoort en papieren en vertrek!” Khalaf: “Ik was heel bang. Ik wist dat mijn familie een negatieve reactie zou hebben, maar niet dat ze me zouden vermoorden.” Khalafs vrouw wist dat hij homoseksueel was; dat had hij haar vijf maanden daarvoor verteld. Een imam had hem eerder, toen hij eerlijk was over zijn seksualiteit, geadviseerd om te trouwen. “Ik dacht dat ik de enige was die gevoelens had voor mannen. Ik wist niet dat anderen dezelfde gevoelens hadden. Ik wist niet eens hoe het heette.”

Khalaf kwam uit de kast in april 2014. “Ik kwam uit de kast op YouTube, in een interview met een Egyptische man. Mijn hele familie en iedereen die ik ken zag dat interview. Voor het eerst accepteerde ik mezelf, voor het eerst in mijn leven was de echte Khalaf aan het woord. Eerder had ik twee gezichten, de verborgen versie en mijn alledaagse versie.” Khalaf vloog van Amman naar Beiroet, waar hij werkloos is en in armoede leeft. Hij overleeft door giften van vrienden. “Het leven is zwaar, ik heb mijn familie verloren, maar ik heb geen spijt. Ik voel me vrij van onderdrukking.”

Shirine (45) // Beiroet, Libanon

Beeld: Robin Hammond / NOOR
Shirine (45), afkomstig uit Aleppo, Syrië, omschrijft zichzelf als een vrouw die eerst een man was. De eerste keer dat ze gearresteerd werd, was in 1993. “De politie kwam naar mijn huis om me mee te nemen. Een vriend van me, die ze ook hadden gearresteerd, had hen verteld dat ik homo was.” Shirine is in totaal vier keer gearresteerd op grond van seksuele voorkeur in Aleppo onder regime van Assad. Ze werd elke keer enkele maanden vastgehouden. De laatste keer was in 1999.

Vernedering door gevangenismedewerkers kwam vaak voor. Tijdens de tweede arrestatie werd ze verkracht. Ze werd door een martelaar geslagen met een kabel. Hij vroeg: “Hoe pijp je?” Shirine: “Hij ontblootte zichzelf en zei ‘Laat me zien hoe je het doet. Dit is je redding – ik zal je beschermen en niemand je laten aanraken.’” Door alle arrestaties wees de familie van Shirine haar af. Na de dood van haar vader begon haar broer haar te bedreigen. “Na verloop van tijd werd ik moe van alle oordelen, dus besloot ik om een vrouw te worden.” In september 2005 had ze een sekse-operatie in Syrië.

De discriminatie die Shirine ervoer werd erger toen het Vrije Syrische Leger haar buurt overnam. Zij werd een van hun eerste doelwitten omdat haar toenmalige vriend christen was, en zij moslim en transgender. Shirine vluchtte toen het leger naar haar huis kwam. “Ik ben zowel bedreigd door de terroristen als door mijn eigen familie.” Ze overleeft in Beiroet door de giften en steun van ngo’s.

Tunesië

De Tunesische revolutie, ook wel bekend als de Jasmijnrevolutie, was een intensieve periode van burgerlijke opstand in 2011. Die bestond onder andere uit een serie straatdemonstraties in Tunesië, en leidde tot de afzetting van president Zine El Abidine Ben Ali in januari 2011. De demonstraties leidden tot een uitgebreide democratisering van het land en vrije verkiezingen. De Tunesische LHBTQI+-gemeenschap hoopte dat de revolutie ook tot een meer open samenleving zou leiden, en homofobie en transfobie zou beëindigen. De wetten die LGBTQI+-mensen criminaliseren, met name artikel 230 dat homoseksuele handelingen strafbaar stelt (maximaal drie jaar in de gevangenis), bestaan echter nog. De bevolking is niet meer tolerant naar LHBTQI+-mensen toe dan eerder, volgens activisten. Ondanks de wettelijke en sociale discriminatie zijn ze toegewijd om meer zichtbaarheid te creëren.

Amina Sboui (22) // Tunis, Tunesië

Beeld: Robin Hammond / NOOR
De 22-jarige biseksuele Amina Sboui is sinds de revolutie actief als protestorganisator en pleitbezorger van LHBTQI+- en vrouwenrechten. In 2016 heeft Amina op nationale televisie gezegd dat ze biseksueel is. Haar appartement fungeert als ‘safe space’ voor dakloze LHBTQI+-jeugd. “Je verliest je baan als je baas weet dat je homoseksueel bent. Je wordt van school getrapt als je te vrouwelijk of te mannelijk bent voor je gender. Er zijn zelfs homofobe moorden in Tunesië.”

Khookha (29) // Tunis, Tunesië

Beeld: Robin Hammond / NOOR
Toen de familie van de 29-jarige genderqueer persoon Khookha erachter kwam dat hij als activist actief is bij de Tunesische LHBTQI+- en vrouwenrechten-ngo Mawjoudui – We Exist, verzocht zijn moeder hem naar een psycholoog te gaan om zijn “rare gedrag aan te passen” en hem “te genezen van weerzinwekkendheid en mentale ziekte”. De psycholoog zei dat Khookha vrouwelijke eigenschappen aannam als teken van zwakte, een claim die hij zelf regelrecht afwijst. “Elk persoon zou het recht moeten hebben om te experimenteren met mannelijkheid, vrouwelijkheid en elke mogelijke genderexpressie, los van het biologische geslacht dat we toegewezen hebben gekregen bij de geboorte.”

Bron van de tekst: NOOR Images (vertaald door de redactie van OneWorld)

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons