Van de Millenniumdoelen, internationale afspraken om tegen 2015 serieuze vooruitgang te boeken op het vlak van armoedebestrijding, gezondheidszorg, onderwijs en andere belangrijke ontwikkelingsuitdagingen, worden er alvast een aantal voor veel landen onhaalbaar. Het rapport heeft het over een ‘noodsituatie’ in de ontwikkeling.
Armoede stijgt
De ontwikkelingslanden kunnen in 2009 nog op een gemiddelde groei van 1,5 procent rekenen. Maar dat is niet voldoende om de armoede verder terug te dringen – het belangrijkste Millenniumdoel. Volgens de Wereldbank en het IMF zal het inkomen per inwoner in ongeveer vijftig arme landen dalen, vooral in Afrika. Ook Zuid-Azië, de tweede regio met enorme groepen armen, krijgt zware klappen. Die achteruitgang zal ook ernstige en langdurige gevolgen hebben voor de gezondheidszorg en het onderwijs, zegt het rapport. Volgens sommige schattingen zullen er de komende jaren tussen 200.000 en 400.000 meer baby’s sterven dan normaal.
Crisis op crisis
De Wereldbank en het IMF wijzen er ook op dat de economische crisis bovenop de voedsel- en de brandstofcrisis komt, die in 2008 al veel ontwikkelingslanden hadden getroffen. Begin 2007 waren volgens de VN ongeveer 850 miljoen mensen chronisch ondervoed; in 2008 steeg dat aantal tot 960 miljoen en dit jaar neemt het waarschijnlijk verder toe tot meer dan 1 miljard.
Het rapport ligt op tafel bij de ministers van Financiën en de voorzitters van de Nationale Banken van de lidstaten van de Wereldbank en het IMF. Die zijn in Washington bijeen voor de lentevergadering van de twee instellingen.
Meer hulp
Het IMF heeft begin deze maand al van de twintig grootste economieën in de wereld 750 miljard dollar toegezegd gekregen om landen via leningen te helpen de crisis door te komen. De Wereldbank en andere ontwikkelingsbanken kunnen de komende drie jaar ook 100 miljard extra uitgeven aan infrastructuurprojecten, steun aan het MKB en het behoud of de versterking van sociale vangnetten. Als laatste maatregel heeft Wereldbank nog aangeven dat ze dit jaar drie keer meer zal uitgeven voor gezondheidszorg en twee keer meer voor onderwijs om zo de ‘noodsituatie’ enigzins te bezweren.
