Van links naar rechts: Willem van Helvoirt, Matthijs Tersteeg en Sem Dijkema Beeld: Chavez van den Born

De kledingindustrie op zijn kop zetten, maar wel in stijl

Wereldverbeteraars hoeven geen geitenwollen sokken te dragen, laten de mannen achter duurzaam streetwear-label Achilles & the Tortoise zien. Mede-oprichter Matthijs Tersteeg: ‘Mode is een manier om een nieuwe groep klimaatbewust te maken.’

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Wie ‘urban streetwear’ zegt, denkt waarschijnlijk aan sneakers en petjes; felle kleuren, opvallende prints en fanny packs. Maar duurzame streetwear met aandacht voor biodiversiteit, dat was een ander verhaal – tot voor kort. Matthijs Tersteeg (28) vroeg zich af waarom hij altijd moest kiezen tussen de streetwear die hij wílde dragen, en de duurzame mode die hij zonder schuldgevoel kón dragen. Maar wie zegt dat eerlijke mode ten koste moet gaan van stijl? Tersteeg, Sem Dijkema en Willem van Helvoirt besloten iets aan die tweedeling te doen. Met hun gloednieuwe bedrijf, Achilles and the Tortoise, maken ze sinds eind 2019 duurzaam geproduceerde mode en interieurspullen in urban streetwearstijl.

Wil je dat jongeren duurzame keuzes maken? Bied dan producten aan die bij hun stijl en identiteit passen

Tersteeg weet hoe waardevol stijl kan zijn. “Urban streetwear is veel meer dan een kledingstijl, het is een counter culture, met een oorsprong in hiphop, die zich afzet tegen de status quo – zoals, in dit geval, onze omgang met de natuur. Het is een vorm van identiteit: als ik over straat loop en iemand zie met vette sneakers, of die hetzelfde merk draagt als ik, dan maken we contact en ontstaat er soms een gesprek. We herkennen elkaar.” Tersteeg is van jongs af aan klimaatbewust, maar kon altijd weinig items vinden die tegelijk duurzaam waren én bij hem pasten – simpele shirtjes of enkel tweedehands kleding waren niet genoeg. “Als je wil dat jongeren andere keuzes gaan maken, moet je wel aansprekende producten aanbieden.”
OneWorld portretteert mensen die zich inzetten voor een betere buurt, school, of werkomgeving. De Verenigde Naties en miljoenen betrokken burgers spraken hiervoor de duurzame werelddoelen af (SDG’s), die we in 2030 moeten halen. Denk aan gendergelijkheid, géén armoede, betaalbare en duurzame energie en kwaliteitsonderwijs voor iedereen. De Goal Getters in deze rubriek gaan daar nu al voor. Geïnspireerd? Check hier wat jij kunt doen.
Beeld: Chavez van den Born
De naam mag misschien vreemd klinken, voor Tersteeg is het heel logisch. ‘Achilles and the Tortoise’ is een oude wiskundige paradox, legt hij uit, waarin de mens, Achilles, racet tegen een schildpad en keer op keer verliest. “Dat symboliseert onze visie: we mogen wel wat minder arrogant met dieren en de natuur omgaan.” Op het eerste shirt staat een groot, opvallend design van de amoerluipaard gedrukt, omdat een derde van de opbrengsten van de lijn naar een project gaat dat deze bedreigde diersoort beschermt. In elke lijn staat één bedreigde diersoort centraal; de volgende lijn is geïnspireerd op de pangolins ofwel schubdieren, die illegaal worden verhandeld vanwege hun schubben. “We proberen telkens dieren te vinden die nog niet zo bekend zijn – en het helpt natuurlijk als je er een gaaf design van kan maken.”

Mode is een middel

Het idee voor Achilles and the Tortoise begon bij Tersteeg en Dijkema, die al vrienden zijn sinds ze als tieners in hetzelfde Wageningse voetbalteam zaten. Tersteeg groeide op in Botswana, waar hij tot zijn zesde woonde en een grote liefde voor de natuur ontwikkelde. Later, na een opleiding Sport, Gezondheid en Management, wilde hij in actie komen voor het klimaat. “Het was een periode waarin ik niet zo goed wist welke richting ik op wilde. Ik werkte als koerier, waar ik doodongelukkig van werd, en ik had allerlei ideeën voor ondernemingen en duurzame initiatieven waar ik niets mee deed. Dus besloten Sem en ik samen iets te ontwikkelen.”
Matthijs TersteegBeeld: Chavez van den Born
Het was eigenlijk nooit hun droom om modeontwerper te worden, maar ze hadden een boodschap over te brengen: “Jarenlang konden bedrijven grondstoffen uitputten zonder daar iets voor terug te doen, en dat is genoeg geweest. We moeten wat gaan teruggeven aan de natuur.” Mode is een middel om die boodschap te delen met de doelgroep waar het om draait: jongeren zoals zij zelf, ongeveer tussen de 16 en 30, voor wie een urban stijl belangrijk is. Na dit eerste T-shirt staat een basics-lijn met onder andere petjes en fanny packs, een pak en een interieurlijn op de planning. Alles is uniseks en wordt in beperkte aantallen verkocht: “Dat voorkomt overproductie en verspilling, én het geeft een soort exclusiviteit die goed past bij de doelgroep.”

De missie is niet alleen om nu duurzame items in urban stijl aan de bieden. Tersteeg: “Ik hoop dat er jongeren zijn die nog niet zo klimaatbewust zijn maar deze spullen kopen vanwege de stijl, en vervolgens via een kledingstuk het verhaal vertellen. En dat lukt ook: ik hoor nu al van vrienden dat dit shirt vragen oplevert, bijvoorbeeld bij het uitgaan, en dat ze dan best trots zijn om onze missie te vertellen. Het is eigenlijk een andere strategie om elkaar in beweging te brengen. In plaats van mensen te vertellen dat ze moeten veranderen, willen we ze inspireren.”

'Rule of thirds'

Achilles and the Tortoise is nog een klein bedrijf – Tersteeg, Dijkema en Van Helvoirt werken én studeren ernaast – maar de ambities zijn groot. “Het gaat erom dat álle bedrijven hun werkwijze onder de loep nemen. Zelf zijn we heus ook niet heilig; we hebben wel een GOTS-certificaat, wat betekent dat we duurzame materialen gebruiken en sociaal ethisch werken, maar pas de volgende lijn zal volledig circulair en dus afvalvrij zijn.” Samen met een Portugese fabriek waar de shirts worden gemaakt, Valerius Group, ontwikkelen ze een circulair productieproces. De hoop is dat de grote spelers die ook met deze fabriek werken, waaronder fast fashion-merken, hun voorbeeld zullen volgen. Het liefst ziet Tersteeg dat alle bedrijven uiteindelijk hun prijzen baseren op het rule of thirdsprincipe. De verkoopprijs bestaat dan uit drie gelijke delen: productiekosten, herinvestering en winst, en teruggeven aan de natuur.

Je kan op een duurzame manier groot worden, als iedereen meedoet. Minder concurreren, meer samenwerken

Hoe mooi het rule of thirdsprincipe ook klinkt, het roept een belangrijke vraag op: hoe word je een groot, succesvol bedrijf als je een derde van de opbrengsten weggeeft? Tersteeg: “Je moet het niet zien als weggeven, maar als investering. Wij steunen nu een project van het Wereldnatuurfonds voor de amoerluipaard, en zij helpen ons in de marketing. De fabriek investeert eigenlijk ook in ons, want in de beginfase kost het meer tijd en geld dan het oplevert om een heel nieuw productieproces te ontwikkelen voor maar 250 shirts. Het is mogelijk om zo te groeien als bedrijf, maar dan moet iedereen meedoen.”

Tersteegs advies voor andere ondernemers is dan ook: “Zorg dat je een goed verhaal en een sterk netwerk hebt – zoveel geld hebben wij er helemaal niet in gestopt. Deze fabriek deelt en gelooft in onze missie, daarom investeren ze in ons; wij geloven in het project van het WNF, en in ruil kunnen zij hun ambassadeurs inzetten voor de marketing. En zorg dat je dicht bij de doelgroep staat. We vragen al onze vrienden en iedereen op social media om mee te denken over de designs en wat ze van onze ideeën vinden, zodat we zeker weten dat ze aanslaan. We hebben echt een soort gemeenschap opgebouwd. Deze hele missie draait erom dat we naar een ander soort economie moeten: waarin het niet langer draait om concurrentie, maar om samenwerken.”

Fair fashion

Mode en duurzaamheid gaan hand in hand, vinden deze ontwerpers

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons