“Neehee niet doen, dat is niet duurzaam!”, roept mijn nichtje afkeurend tegen haar jongere zus, wiens barbiepop net in een felroze cabriolet wil stappen. Basiskennis van wat duurzaamheid inhoudt wordt ons tegenwoordig met de paplepel ingegoten. En bijdragen aan een duurzame wereld wordt steeds makkelijker, en leuker.
Onbegonnen strijd?
Al sinds het rapport “Grenzen aan de Groei” van de Club van Rome in 1972 uitkwam zijn we ons bewust van het verband tussen economische groei en de gevolgen hiervan voor onze leefomgeving. En met Al Gore’s film “An Inconvenient Truth” konden we er helemaal niet meer onderuit. Al die verschrikkelijke beelden en statistieken zorgden ervoor dat ik in een soort freeze raakte. Was dit niet per definitie een onbegonnen strijd? Wat kon ik beginnen in een wereld vol investeerders die het bouwen van een indoor ski resort in de woestijn door onderbetaalde immigranten vooral zagen als een vernuftig staaltje innovatie?
Systeemverandering
Gelukkig kwam ik een jaar geleden in aanraking met het concept “circulaire economie”. Een concept met als doel om onze huidige lineaire wegwerp economie te transformeren in een circulaire economie, waarin economische groei niet langer het enige doel is, en we geïnspireerd door de natuur slimmer en eerlijker omgaan met de bronnen die ons ter beschikking staan. Circulaire economie zie ik als een systeemverandering, waarin stromingen als cradle2cradle, deeleconomie, biomimicry en sociale innovatie met elkaar verbonden worden. En dat op zo’n manier, dat we door volgens circulaire principes te werken en leven niet alleen bijdragen aan het behoud van onze planeet, maar ook ons eigen leven vergemakkelijken.
Een systeemverandering. Dat klinkt nogal groots en meeslepend. Dat is het ook, maar elke revolutie begint klein, en op onverwachte plekken. En daar geef ik graag een paar voorbeelden van.
Voorbeelden
Zo ben ik bijvoorbeeld fan van Peerby, een platform waar je spullen kunt lenen van je buren. Dat zorgt ervoor dat we gezamenlijk minder spullen nodig hebben, wat materiaal bespaart, maar ook gewoon ontzettend leuk (gluren bij de buren!) en praktisch is.
Wat mij als industrieel ontwerper ook erg aanspreekt, is Google’s Project Ara. Het idee is om een modulaire smartphone te maken, waarbij gebruikers zelf kunnen kiezen welke onderdelen ze willen gebruiken. En als een onderdeel kapot gaat, hoeft niet gelijk de hele telefoon vervangen te worden. Fijn voor de gebruiker, en hopelijk een aanzienlijke vermindering van e-waste.
Circulaire economie gaat verder dan producten. Amsterdam heeft de ambitie om een circulaire stad te worden, en ik ben er trots op dat ons nieuwe kantoor gevestigd zal zijn in de meest circulaire buurt van Amsterdam: De Ceuvel. De beplanting van dit closed loop bedrijventerrein reinigt de vervuilde grond, en zorgt in combinatie met de aan land gehesen woonboten voor een heerlijke werkomgeving.
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Elke werkdag word ik weer geïnspireerd door circulaire voorbeelden. Ik vind het fantastisch dat we bij Circle Economy kunnen werken aan licht als service met Philips, met PGGM een circulaire investeringsstrategie vormgeven en dat ons Hongaarse lid Biopolus rioolzuivering omtovert tot een botanische tuin (zie deze mooie uitzending van Tegenlicht).
Steentje bijdragen
En ja, ik zie ook dat we nog een lange weg te gaan hebben. Dat het nog helemaal niet zeker is dat de bovenstaande voorbeelden allemaal zullen slagen. Dat het concept van de circulaire economie nieuwe doelstellingen, regelgeving en samenwerkingsvormen vraagt, die we met zijn allen ontzettend spannend vinden. Maar ik ben blij dat ik uit mijn freeze gekomen ben, en dat ik gezien heb dat iedereen een steentje bij kan dragen aan deze systeemverandering, of je nou ontwerper of bankier, ambtenaar of onderzoeker bent. Ben je benieuwd wat jij kunt doen? Kom dan gerust een keertje langs bij Circle Economy.
Beeld: (cc)
