Lesbos toont in het klein het totale failliet van het Europese vluchtelingenbeleid, zegt Simone Filippini van Cordaid. Het eiland barst uit zijn voegen. De toestroom van mensen uit Syrië, Afghanistan en andere brandhaarden is te groot. De daadkracht en de middelen van Europa en de VN zijn te gering. Gevolg: chaos en een nieuw trauma voor mensen die al getraumatiseerd waren.
Ik ben op het eiland, samen met andere hulpverleners van Cordaid en het Griekse Caritas. Elke dag komen hier 2000 tot 4000 vluchtelingen en migranten aan. Alleen op Lesbos. Het strand ziet oranje van de reddingsvesten.
Simone Filippini, directeur van Cordaid, is op Lesbos om zelf met de vluchtelingen te praten te helpen.
Syriërs krijgen doorgaans snel papieren om door te reizen naar Athene. De rest moet wachten. Lang wachten. Er is niets tot weinig voor ze. Geen toiletten, geen onderdak, geen georganiseerde opvang en registratie. En geen veiligheid. Gefrustreerde Afghanen raken slaags met Syriërs. Anderen vallen de politie aan. Veerboten worden bestormd, de haven geblokkeerd. Zo’n 20.000 vluchtelingen zitten hier vast. Omgerekend naar Nederland, zou dat 5 miljoen extra mensen zijn.
Wees reëel en humaan in je opvangbeleid. Vang vluchtelingen gespreid en royaal op, help hen aan werk, stuur hun kinderen naar school
De hoofdstad Mytilini krioelt van de vluchtelingen, op de stoep, in parken, op straat. Mannen, vrouwen, kinderen. Vaak ternauwernood ontsnapt aan ellende die ons verstand te boven gaat. Maanden onderweg geweest. Gevochten voor een plekje op een boot. En nu weer wachten, bivakkeren op karton, tussen het vuilnis, onder bange en boze blikken van een Griekse bevolking die het eigen eiland met de dag ziet verpauperen.
Zo goed als maar kan, vanmorgen nog onder politiebegeleiding, delen we matrassen uit en slaapzakken in één van de twee opvangcentra op het eiland. Net zoals we vluchtelingen hulp bieden in Chios, in Athene, bij de Grieks-Macedonische grens, in Servië. En net zoals we dat doen in Noord-Irak, waar miljoenen Koerden en Yezidis op de vlucht zijn, in Zuid-Soedan en DR Congo.
Intussen moet de VN de voedselhulp aan miljoenen vluchtelingen in Libanon en Jordanië halveren door gebrek aan geld. Geen wonder dat ze nu in nog grotere aantallen toestromen. En twist Nederland over de opvang van 7000 extra asielzoekers om bij te dragen aan een probleem dat de wereldvrede bedreigt. Opvang die ook nog eens betaald wordt uit het ontwikkelingsbudget, waar de afgelopen jaren al historisch diep in was gesneden. 7000… Alleen Lesbos al draagt drie keer meer.
Europa en ook Nederland: steun die landen!
De grootste vluchtelingencrisis sinds de Tweede Wereldoorlog vraagt om meer daadkracht, meer visie en meer solidariteit. 97% van de vluchtelingen wordt momenteel opgevangen vlakbij de brandhaarden: in Libanon, Jordanië, Noord-Irak.
Europa en ook Nederland: steun die landen! Gooi politiek alles in de weegschaal om de oorzaken van conflict en uitsluiting aan te pakken. Wees reëel en humaan in je opvangbeleid. Vang vluchtelingen gespreid en royaal op, help hen aan werk, stuur hun kinderen naar school. Verrijk jezelf met hun kennis, hun ervaring en hun maar al te zeer bewezen kracht. Maak ze niet gek en totaal afhankelijk met jarenlange bureaucratische procedures die ook nog eens klauwen met geld kosten. En gebruik het ontwikkelingsbudget niet voor de opvang van asielzoekers in Nederland.
Want dat geld is keihard nodig om te doen wat hulporganisaties al jaren doen met steeds minder middelen: opvang in de regio, werken aan vrede, veiligheid en ontwikkeling.
Van Lesbos reizen we straks door naar de Grieks-Macedonische grens om er voedselpakketten uit te delen aan zo’n 2000 gestrande vluchtelingen. Druppel op een gloeiende plaat? Nee. Noodzakelijke solidariteit.
