‘Duurzaamheid moet een meetbaar doel zijn, geen hype.’ Dat is het pleidooi van Timothy Nixon, oprichter en hoofd van de duurzaamheidswebsite van informatiegigant Thomson Reuters. OneWorld sprak hem half maart op het Sustainability Congres van The Economist in Londen.
Twee dagen lang wordt hier gesproken over hoe we ons moeten aanpassen om onze planeet leefbaar te houden. Wat valt u op?
“Het is hoopvol om zoveel partijen die een rol te spelen hebben in een duurzame toekomst, bij elkaar te zien. Beleidsmakers, bedrijven, NGO’s, investeerders, vernieuwers, toezichthouders. Allemaal met een interessant verhaal. Maar de vraag die ik mij steeds stel is: ‘Hoe kunnen we al deze afzonderlijke inspanningen samen brengen?’”
Wat bedoelt u precies?
“Hoe zorgen we ervoor dat we onze duurzame doelen ook daadwerkelijk halen? Hoe meten we duurzaamheid? Verduurzaming moet in alle aspecten van de samenleving plaatsvinden, maar hoe gaan we dat proces coördineren? Dat zijn de belangrijke vragen. Zo is december in Parijs afgesproken dat de aarde niet meer dan 2 graden mag opwarmen. Maar de plannen die alle landen hebben ingediend, zijn niet voldoende om deze doelstelling te halen. Dan komen we uit op 3 graden opwarming. Alle indrukwekkende praatjes en beloften komen dus niet overeen met waar de aarde eigenlijk op afstevent. Het is cruciaal om de individuele inspanningen van bedrijven, investeerders, en anderen te verbinden met het einddoel, namelijk de Sustainable Development Goals.
Alle indrukwekkende praatjes en beloften komen niet overeen met waar de aarde eigenlijk op afstevent
Hoe zou je dat moeten aanpakken?
“De groeiende transparantie in veel sectoren zorgt ervoor dat we steeds meer kunnen meten. En de kennis over hoe je big data kunt analyseren groeit eveneens snel. Dat biedt kansen. Organisaties zoals die waar ik zelf werk, Thompson Reuters, analyseren al veel data van bedrijven. Grote universiteiten kunnen nauwgezette metingen doen over hoe de planeet ervoor staat. Investeringsmaatschappijen hebben enorme hoeveelheden data over grondstoffen. Er zal dus samengewerkt moeten worden. Dat zal niet meteen perfect gaan, maar we moeten beginnen.”
Maar wie gaat er uiteindelijk een oordeel vellen over of een bepaalde organisatie zich wel of niet voldoende inzet voor duurzaamheid?
“Er moet denk ik een nieuwe objectieve entiteit opgezet worden die een oordeel velt over of we op de juiste weg zijn om een bepaald doel te halen. Als bewaarder van gigantische hoeveelheden data is dat natuurlijk een machtig orgaan. Dus het is een uitdaging om zo’n organisatie op te zetten. Zelfs zonder het moeilijkste obstakel: zij die überhaupt tegen een goed georganiseerd pad richting duurzaamheid zijn.”
Timothy Nixon is mede-auteur van het Global 500 Greenhouse Gas Report, waarin het ‘gat’ tussen de wereldwijde CO2 reductie doelstellingen en de uitstoot van de 32 grootste energiebedrijven in de wereld, wordt blootgelegd.
Wie zijn dat?
“Dat zijn precies degenen die vandaag de dag ons beleid en onze toekomst vormgeven. De machthebbers van vandaag, die hun rijkdom te danken hebben aan de fossiele industrie, zullen in een duurzame toekomst hun machtsbasis verliezen. Sommige businessmodellen moeten radicaal veranderen. Toch denk ik dat we juist door te meten en een plan voor de toekomst te maken waarin iedereen zijn verantwoordelijkheid kent, we de veranderingen zo kunnen vormgeven dat instituties zich kunnen aanpassen. Het is geen naming en shaming exercitie en we proberen ook niemand failliet te laten gaan. Tenslotte zijn we voor onze lifestyle allemaal afhankelijk van fossiele producten.”
Maar de fossiele industrie zal toch wel moeten verdwijnen?
“Die moet in elk geval veel kleiner worden. Maar er zijn gebieden en sectoren waar we voorlopig nog afhankelijk zullen zijn van fossiele brandstof, zoals de luchtvaart.”
De ene sector kan zich sneller aanpassen dan de andere. Waar ligt de meeste potentie om een grote verduurzamingsslag te maken?
“Bij twee groepen: investeerders en consumenten. Banken en fondsen kunnen heel snel informatie verzamelen en daar heel snel op reageren. Zodra zij sociale- en milieurisico’s serieus en op grote schaal gaan meewegen in hun investeringsbeslissingen, dan gaat er heel snel veel kapitaal naar duurzame producten en diensten.”
We gaan veel te nonchalant om met de term duurzaamheid
“Een groep die vaak vergeten wordt, is de consument. Ik noem de consumenten de sleeping giant. Ook hier kan big data een grote rol spelen. Als consumenten bewapend zouden zijn met gedegen kennis over de impact van hun spullen op de wereld en op andere mensen, dan zouden ze volgens mij bijna allemaal een goede keus maken. Dit is een enorme data- en communicatieklus, maar de potentiele macht die je hiermee aanspreekt is zo groot, dat je kans niet mag laten liggen.”
Worden consumenten niet al overstelpt met keurmerken en mooie verhalen over duurzame producten?
“Ja, en dan komen we precies weer terug bij die objectieve autoriteit die er moet komen om te meten of een bedrijf inderdaad een eerlijke bijdrage levert aan een duurzame toekomst. Ik maak me erg veel zorgen over de term duurzaamheid en hoe die nu ingezet wordt als PR-middel. We gaan veel te nonchalant om met dit enorm belangrijke concept, de term is een hype geworden. Maar wat heeft het nog te maken met waar we naartoe willen met onze planeet en het tijdsbestek waarbinnen we dat moeten doen? Wat mij betreft mogen organisaties die ‘duurzaamheid’ onachtzaam gebruiken, flink op de vingers getikt worden.”
Foto (cc)
