Nog steeds houdt mijn oude kerk (in Spakenburg) vast aan dit idee: één van de predikanten heeft er zelfs een boek over geschreven. Dominee Schreuder stelt dat mannen door God als leiders zijn geschapen. Vrouwen zouden zich binnen dit kader (lees: deze beperkingen) kunnen ‘ontplooien’. Zijn theorie negeert het complete scala aan eigenschappen dat zowel mannen als vrouwen kunnen hebben: van volgzame man tot leidende vrouw. Mocht zijn theorie enkel en alleen op een biologisch verschil gebaseerd zijn, dan wordt het beeld nog vreemder. Tenzij je een piemel als richtingaanwijzer wilt gebruiken, zie ik niet in hoe de natuur van de man meer leidend is dan die van de vrouw.
Een inhoudelijke reactie op zo’n theorie lijkt misschien onnodig, maar tot op de dag van vandaag zijn er in de kerk van mijn jeugd geen vrouwen ‘in het ambt’. Je vraagt je nu misschien af waarom ik dit zo erg vind. Deze mensen kunnen toch het beste zelf bepalen hoe zij hun kerkdienst willen inrichten? Maar juist, daar ben ik zo bezorgd over: heeft iedereen in die kerk echt de optie om zelf te bepalen wat ze willen doen?
Tijdens de documentaire over Hiligje, vroeg ik me constant af waar de andere vrouwen waren. Waarom vochten zij niet met haar mee? Het antwoord weet ik eigenlijk al en dat is ook direct de reden waarom opvattingen zoals die van mijn dominee absoluut niet onschuldig zijn. Als je vanaf je meest prille jeugd te horen krijgt dat leidende taken alleen voor mannen zijn weggelegd, heeft dat effect op je overtuigingen en verwachtingen. Ook ik probeer me nog steeds te ontworstelen aan de beklemmende ideeën uit mijn jeugd.
- Ja, het is oké dat studeren mijn prioriteit heeft.
- Schrijvers kunnen ook schrijfsters zijn.
- Niemand gaat dood, omdat ik geen ster in het huishouden ben.
Maar het blijft lastig. Ook al ben ik inmiddels niet meer lid van de kerk en woon ik in Utrecht, ik wens nog steeds te vaak dat ik zelf de richting van mijn morele kompas had kunnen bepalen.
