De humanistische ontwikkelingsorganisatie heeft zowel de juryprijs als de publieksprijs in de wacht gesleept en mag haar campagne ‘de meest gebalanceerde’ van editie 2015-2016 noemen. De jury prees vooral de goede casting van de video en het feit dat Hivos een internationaal probleem binnen een Nederlandse context tastbaar heeft gemaakt. Het filmpje vormt een “mooie link met de eigen leefwereld”, meent de jury.
[[{“fid”:”49261″,”view_mode”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:”hivos campagne “,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:”hivos campagne “},”type”:”media”,”attributes”:{“alt”:”Betaalbare dienstmeisjes als koopwaar?”,”style”:”height:327px; width:581px”,”class”:”file-file-styles-artikel-volle-breedte media-element”}}]]
De andere prijs die uit te reiken was, de Vlieg In Het Oog Award, had een minder complimenteuze boodschap. Die prijs is bedoeld voor de meest stereotyperende campagne van het afgelopen jaar en is gewonnen door Save The Children. Bij de video van Save The Children, met het ondervoede kind Jon in de hoofdrol, hekelde de jury het gebrek aan context van het probleem. Volgens IDleaks is de video niet meer van deze tijd: “Het lijkt een filmpje uit de vorige eeuw. Het verhaal moet menswaardig zijn, de video toont dat niet”.
In alle eerlijkheid is het gewoon net als de Ariël-reclame: niemand zal beweren dat het prettig is om naar te kijken, maar het verkoopt wel
Directeur Pim Kraan van Save The Children zei tijdens de prijsuitreiking dat hij de voiceover van zijn eigen filmpje weliswaar zelf ook storend vond, maar dat de video een duidelijk doel had: donateurs werven. “In alle eerlijkheid is het gewoon net als de Ariël-reclame: niemand zal beweren dat het prettig is om hiernaar te kijken, maar het verkoopt wel”, aldus Kraan. Daarnaast benadrukt hij dat Save The Children buiten de fondsenwerving ook genuanceerdere verhalen produceert, en dat wanneer mensen ‘zouden doorklikken naar de site’, ze een veel completer beeld krijgen van de context van hongersnood, en de voortgang die gemaakt wordt.
[[{“fid”:”49262″,”view_mode”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”fields”:{“format”:”file_styles_artikel_volle_breedte”,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:”campagne save the children”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:”campagne save the children”},”type”:”media”,”attributes”:{“alt”:”Geef om kinderen zoals Jon. Doneer nu!”,”style”:”height:327px; width:581px”,”class”:”file-file-styles-artikel-volle-breedte media-element”}}]]
IDleaks-jurylid Johannes von Engelhardt ziet over het algemeen een positieve trend in de mate waarin campagnevideo’s stereotyperingen vermijden: “We hebben de afgelopen tien tot twintig jaar een belangrijke verschuiving gezien, weg van de zielige slachtoffers en van de hongerbuikjes. Ook al is dit geenszins een lineair proces zonder horten of stoten, de steeds grotere nadruk op veerkracht is onmiskenbaar”.
“Gelijkwaardigheid moet het uitgangspunt zijn om zo problemen toe te lichten maar mensen niet te reduceren tot een object. Dat is niet altijd makkelijk, maar heel essentieel voor de lange termijn.” zegt Ayaan Abukar, ook lid van de IDleaks-jury.
