Een foto van een vrouw in een werkplaats voor kleding. Ze heeft een kleurrijke groene en gele jurk aan. Ze steekt haar rechterhand op. Op de achtergrond zitten en staan allemaal arbeiders te werken in de drukke werkplaats.
Pushpa Rani Shaha steekt haar hand op naar de werkenmesr die haar in de ondernemingsraad kozen. Beeld: ILO Asia-Pacific/CC
Column

Ook kledingarbeiders krijgen Black Friday-korting: op hun loon

Black Friday is inderdaad een zwarte dag, zegt fashionjournalist Sarah Vandoorne. Op deze hoogdag van de hyperconsumptie dient men te hypergenieten van hyperkortingen. Maar niet alleen de prijs van kleding gaat omlaag, ook het loon van degene die de kleding maakt.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Tot vandaag had ik geen enkele reden om te denken aan nieuwe schoenen. Waar heb ik die voor nodig tijdens een pandemie? Tijdens het handjevol videocalls dat ik heb, zien mensen hooguit de bovenste helft van mijn outfit. Een collega gaf me weliswaar de raad om aan het begin van een thuiswerkdag steeds mijn netste schoenen aan te trekken, maar mijn pantoffels zitten gewoon te comfortabel. Gedurende de hele coronacrisis was mijn brein schoenvrij.

Tot vandaag, dus. Vandaag is het Black Friday, en dus heb ik geen andere keuze dan aan dat nieuwe paar winter boots te denken. Waar ik ook heen surf, overal op het internet vind ik de meest uitzinnige kortingsacties. Hóéveel korting zeg je?! Het wordt wel heel verleidelijk gemaakt. Tegen dit soort koopjes kan een pandemie niet op.

Hoogdag van de hyperconsumptie

Black Friday, daar gaan we weer. Op deze hoogdag van de hyperconsumptie dient men te hypergenieten van hyperkortingen op alles wat je toch niet écht hypernodig hebt. Vandaag krijg je, meer dan op elke andere dag, het gevoel dat net díé trui in jouw kast móét liggen. Het is daarmee ook de hoogdag van de impulsieve shopper, die (nu, nu, nu!) zijn slag slaat. Geen dagje bedenktijd, niets daarvan: als je die ene trui in kwestie niet meteen in je virtuele winkelmandje stopt, dan heb je je kans op korting verkeken.

Niet alleen de prijs van jouw kleding ging naar beneden, het loon van degene die je kleding maakte ook

Dat willen webshops van ketens je tenminste laten geloven. Wat je favoriete e-tailer er niet bij zegt, is dat er verder weg in depots nog honderden, duizenden, miljoenen van dat soort truien liggen te verkommeren. Door de coronacrisis zijn er namelijk minder spullen verkocht. Prima, kun je denken: stof dat toch maar stof vergaart, wordt voor een prikje van jou. (Om vervolgens in jouw kast stof te vergaren, om na twee tot drie keer dragen in de kledingbak te verdwijnen). Maar wat de verkoper ook niet vertelt, is dat niet alleen de prijs van jouw kleding naar beneden ging. Het loon van degene die je kleding maakte, ging dat ook.

Loon naar werk

Primark en C&A zetten kledingarbeiders op straat

De coronapandemie heeft niet enkel zijn impact gehad op de verkoopcijfers van kleine en grote winkels en ketens. Ook in productielanden, in fabrieken in Bangladesh, Myanmar en Sri Lanka waar onze kleding in elkaar wordt gestikt, is het armoe troef. Je las eerder op OneWorld dat merken hun bestellingen zonder pardon uitstelden of zelfs in zijn geheel annuleerden. Je las ook dat campagnes onder de hashtag #PayUp de merken op hun verantwoordelijkheid wezen. Je las hoe effectief die slogan is gebleken, maar ook hoe weinig kledingarbeiders daar desondanks van terugzagen.

De campagneleidsters van #PayUp, de Amerikanen Ayesha Barenblat1 en Elizabeth Cline2, spraken eind vorig jaar in een exclusieve ‘community call’ met vakbondsvrouwen en kledingarbeiders uit Bangladesh, Myanmar, Sri Lanka en de VS. Toen delen van Europa en Amerika opnieuw in lockdown gingen, wilden zij poolshoogte nemen: net als ik waren ze razend benieuwd of merken op zijn minst iets geleerd hadden uit de eerste coronagolf. Dat kon toch haast niet anders?

Korting op je hongersloon

Gelukkig meldden vakbondsvrouwen Nazma Akter (uit Bangladesh), Ashila Dandeniya (uit Sri Lanka) en Tin Tin Wai (uit Myanmar) tijdens de call geen nieuwe massale annuleringen. Maar wat ze wel merken, bijvoorbeeld in de fabriek waar Wai werkt voor het Spaanse merk Stradivarius (een zus van het bekende Zara), is dat ze nog(!) minder betaald worden dan voor de pandemie.

Volgens Nazma Akter vragen merken die aan het begin van de pandemie hun bestellingen uitstelden of annuleerden, onder andere in aanloop naar Black Friday, fikse kortingen op nieuwe orders. Ze spreekt over 30 of 40 procent van de oorspronkelijk, ook niet bijster hoge, afgesproken prijzen. Journalisten hadden het eerder over kortingen tot 50 procent. Fabrikanten zijn geneigd om de kortingen aan te nemen, omdat er minder werk is dan anders. Black Friday is daarmee een symptoom van een kledingindustrie die de consument met kortingen overtuigt om tot een aankoop over te gaan, en arbeiders uitbuit om tot die kortingen te komen.

43 procent van de kledingarbeiders in Bangladesh was ondervoed tijdens het begin van de pandemie

Uit berekeningen van de Schone Kleren Campagne, die tijdens de coronacrisis de hashtag #PayYourWorkers lanceerde, blijkt dat het voor de eerste lockdown in 2020 ging om naar schatting 3,8 miljard euro aan misgelopen lonen. De merken die nu kortingen eisen zijn zelf juist pas veel later dan anders met geld voor leveringen over de brug gekomen.

Zoveel later dat arbeiders zonder spaarpotje en met maandelijks zware huurlasten3 gedurende de pandemie genoeg te eten hadden. Uit cijfers van de Global Alliance for Improved Nutrition blijkt dat 43 procent van de kledingarbeiders in Bangladesh ondervoed was aan het begin van de pandemie. Andere cijfers, van BRAC en de Universiteit van California, stellen dat 77 procent van de kledingarbeiders het ‘moeilijk hadden om hun familie te voorzien van eten’.

Ook voor de arbeiders is het uitverkoop, met megakortingen op hun inkomen

Wees je ervan bewust bij het scrollen langs de online etalages dat jij niet de enige bent die een flinke korting krijgt. Ook voor de arbeiders is het uitverkoop, met megakortingen op hun inkomen (en hun gezondheid, en hun voedselzekerheid, en…). De kortingen die merken eisen, worden ingehouden op hun loon dat – zoals bleek tijdens de eerste coronagolf – al geen klap kon opvangen. Zoals de documentaire The True Cost vijf jaar voor de coronacrisis al concludeerde: er is altijd iemand die de prijs betaalt.

Black Friday? Een zwarte dag. Toch mijn oude schoenen nog even aanhouden dan. Zitten misschien niet even lekker als mijn pantoffels, maar geen mens in mijn videocall die dat ziet.

Deze column verscheen eerder op OneWorld.nl op 26 november 2020.

Overleeft duurzame mode de coronacrisis?

Welke kledingmerken zijn écht ethisch verantwoord?

  1. Oprichter van anti-fast fashion organisatie Remake ↩︎
  2. Auteur van Overdressed (2012), een boek over de misstanden in de textielindustrie. ↩︎
  3. Je gelooft het of niet, maar leven in de sloppen is duur: per vierkante meter grond betaal je meer voor een kamer in de slums in Bangladesh dan een rijke diplomaat per vierkante meter moet dokken voor zijn appartement in de dure wijk Gulshan in Bengalese hoofdstad Dhaka. ↩︎

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons