Ik wil in geen enkel deel van mijn lichaam laten snijden

In een pas uitgekomen rapport van UNICEF staat dat er veel vooruitgang is geboekt bij het verminderen van van genitale verminking van vrouwen.  

–Miljoenen meisjes lopen nog steeds het risico besneden te worden.–

Het rapport zet uiteen hoe stappen gezet kunnen en moeten worden om de praktijken voor eens, en voor altijd te elimineren.

Meisjes en vrouwen worden gedwongen om hun uitwendige geslachtsorganen geheel of gedeeltelijk weg te laten snijden. Sommigen als baby, anderen wanneer ze de puberteit bereiken- in de naam van het behoud van vrouwelijke eer, kuisheid, schoonheid, zorgen over hun huwbaarheid. Het wordt gedaan door gezondheidswerkers, zonder verdoving, zonder sterilisaties, met scheermesjes, scharen en keukenmessen.

'Ik wil in geen enkel deel van mijn lichaam laten snijden. Ik wil niet besneden worden," zegt de 10-jarige Kheiriya Abidi uit Boorama,  Noordwest-Somalië.

Kheiriya is doodsbang voor het bloed, de pijn en fysieke marteling die zij zal moeten ondergaan als haar genitaliën worden besneden.

De druk om zich te laten besnijden wordt elke dag groter, en ze wordt vaak bespot en beledigd door haar vrienden om haar 'anders' zijn. Genitale verminking van vrouwen  is diep geworteld in de Somalische cultuur, het is bijna universeel. 

Maar Kheiriya weigert om een ​​van hen te zijn. Ze verzet zich in het gezicht van de kritiek, met steun van haar familie en de gemeenschap, de gezondheidswerkers die deel uitmaken van een grotere beweging om Vrouwelijke Genitale Verminking / Snijden   te elimineren.

Toenemende oppositie

Uit het baanbrekende nieuwe rapport van Unicef ​​blijkt dat meer meisjes zoals Kheiriya, evenals vrouwen en mannen, nee zeggen tegen Vrouwelijke Genitale Mutilatie/Snijden dan ooit tevoren, en dat meer gemeenschappen dan ooit de eeuwenoude traditie achter zich laten.

In “*Vrouwelijke Genitale Verminking / Snijden: een statistisch overzicht en verkenning van de dynamiek van verandering”, verzamelt en analyseert UNICEF gegevens van 74 nationale, representatieve onderzoeken die werden uitgevoerd over een periode van 20 jaar in 29 landen in Afrika en het Midden-Oosten waar Vrouwelijke Genitale Verminking / Snijden wordt beoefend.

"Dit rapport is de meest uitgebreide compilatie van statistieken en data-analyse over Vrouwelijke Genitale Verminking / Snijden tot nu toe", zegt Unicef ​​Statistiek en Monitoring Specialist Claudia Cappa. "Het is uiterst belangrijk omdat het voor het eerst illustreert, wat we weten over hoe wijdverbreid de praktijk is, de houding rondom de praktijken en de redenen waarom deze praktijken worden voortgezet. Het is ook het eerste verslag met gegevens voor landen als Irak, waarvoor we geen nationale gegevens hadden. "

De bevindingen van het rapport wijzen op een scherpe daling van Vrouwelijke Genitale Verminking / Snijden in tal van landen waar het wordt beoefend. Prevalentie is gedaald met maar liefst bijna de helft bij adolescente meisjes in Benin, de Centraal-Afrikaanse Republiek, Irak, Liberia en Nigeria." In de meeste van de onderzochte landen, ziet de meerderheid van de meisjes en vrouwen die de besnijdenis hebben ondergaan geen voordelen en denken ze dat het moet stoppen," zegt mevrouw Cappa. "Meer moeders zijn zich ervan bewust zijn dat Vrouwelijke Genitale Verminking / Snijden kan leiden tot de dood van hun dochter, of een ander meisje. Er is dus een beter begrip van de gevolgen, dat alleen al is een belangrijke vooruitgang. "

"We praten niet"

Misschien is een van de meest opvallende openbaringen is de mate van verschil tussen de lage steun voor Vrouwelijke Genitale Verminking / Snijden en de hoge prevalentie in de praktijken. Zelfs in landen waar de meeste meisjes en vrouwen worden besneden, verzet een aanzienlijk deel van de bevolking zich tegen de praktijken.

"Het bevestigt dat het een maatschappelijke plicht is, dat het wordt gedaan uit sociale overwegingen," legt UNICEF Senior Child Protection Specialist Francesca Moneti uit. "Ik doe wat ik doe omdat ik weet dat je van me verwacht dat ik het doe, en vice versa. De duidelijke programmatische inzichten uit het rapport is dat je te maken hebt met het feit dat mensen in hun privésfeer het besnijden niet steunen. Dus, ik steun het besnijden niet, maar ik zie dat jij je dochter besnijdt, en jij ziet dat ik mijn dochter besnijdt – maar we praten niet. "

In het verslag wordt een aantal belangrijke stappen uiteengezet die nodig zijn om Vrouwelijke Genitale Verminking / Snijden te elimineren – waarvan er een is het vinden van manieren om houdingen zichtbaar te maken, zodat families weten dat ze niet alleen staan. Ms. Moneti benadrukt dat het vergroten van de zichtbaarheid een kettingreactie tegen Vrouwelijke Genitale Verminking / Snijden zal veroorzaken, die zal leiden tot een relatief snel einde van de praktijk vrouwenbesnijdenis.

"Daarmee bedoel ik decennia, voordat het volledig uit een bevolkingsgroep zal verdwijnen … maar dat is niet erg lang in ontwikkelings-termen, vooral als je bedenkt dat de praktijk al meer dan 1000 jaar oud is," zegt ze.

Spreek luid en duidelijk

Meer dan 125 miljoen meisjes en vrouwen  die vandaag leven zijn onderworpen aan Vrouwelijke Genitale Verminking / Snijden, zijn besneden, in de 29 landen in Afrika en het Midden-Oosten waar de praktijken geconcentreerd is, en 30 miljoen meisjes lopen het risico in de komende tien jaar te worden besneden.

" Vrouwelijke Genitale Verminking / Snijden is een schending van de rechten van een meisje op gezondheid, welzijn en zelfbeschikking", zegt Unicef directeur Geeta Rao Gupta. "Wat duidelijk wordt uit dit rapport is dat wetgeving alleen niet voldoende is. De uitdaging is nu om meisjes en vrouwen, jongens en mannen luid en duidelijk te laten spreken en aan te laten kondigen dat ze deze schadelijke praktijken willen verlaten."

* http://www.unicef.org/media/files/FGCM_Lo_res.pdf

Bronnen:UNICEF, GoneNative

Afbeeldingen: © Unicef. Kaart uit het rapport van Unicef. Meer informatie op unicef.org