Jeroen van Wijck beleeft als stedeling het plattelandsleven als hulp op boerderij de Groene Griffioen. Vandaag vraagt hij zich af waarom we ons land volplempen met snijmais.
Het wordt winter. Twee weken geleden werkte ik nog in t-shirt en korte broek, nu een dikke trui en gesloten overall. Vijftien graden verschil van de ene op de andere week. Koetje Boe merkt dat ook en heeft geen grote zin om naar buiten te gaan. Het is er koud, als het regent is het nat en het gras is niet meer zo lekker als in het voorjaar. En bovendien, in de stal voeren we de luxekoetjes inmiddels al bij. ’s Ochtends en ’s avonds. En dat smaakt ze meer dan prima.
Opgeleid als psycholoog, carrière gemaakt in de digitale creatieve industrie en nu deeltijd bio-boer bij de Groene Griffioen: Jeroen van Wijck beleeft als stedeling het boerenleven.
Vorig weekend nog, ik heb ze net de stal uitgejaagd omdat ik er wil schoonmaken. Buiten hebben ze de beschikking over tien hectare wei maar verder dan net voorbij het hek gaan ze niet. Na een uur zie ik ze al staan: met een kromme rug en vragende blik kijken ze mijn kant op: mogen we alsjeblieft naar binnen? “Mooi niet, mag niet van Wakker Dier!”, schreeuw ik ze toe. Een uur later ben ik toch verkocht en doe ik het hek open. En dan snel uit de weg want een gehaaste massa van vijftig koeien, daar ga je wel voor aan de kant.
Landschap aan gort
In de stal eten ze bij ons weer persvoer, dat is gras dat niet superdroog is, zoals hooi, maar nog wat vochtig en is opgerold in grote balen. Dat is het enige voer dat ze in de winter krijgen naast wat biologische brokken tijdens het melken. Dat is bijzonder maar zou normaal moeten zijn. De meeste koeien in Nederland krijgen ook snijmaïs gevoerd als ze op stal staan. En dat moet verboden worden.
Op de eerste, maar niet de belangrijkste plaats, is snijmaïs niet goed voor mensen. We eten het dan wel niet, maar we moeten er wel naar kijken. Serieuze landschapsvervuiling, dat is wat mais is. Zo’n drie maanden per jaar zijn grote delen van het land aan het zicht onttrokken doordat de mais in de weg staat. Daar wordt je als mens treurig van: het mooie Twents coulissen landschap, helemaal naar gort door snijmais.
Mishandeling
Snijmaïs heet zo omdat het niet alleen de maïskolf is die wordt gevoerd maar de als geheel versneden plant, dus met stengel en bladeren. In een maïskolf zit veel zetmeel en die wil de mens graag aan de koe geven: instant energy voor een koe, zoiets als een blikje Red Bull voor een puber. Het gaat zo door hun magen heen en ze hoeven het niet te herkauwen. Efficiëntie, want meer energie om meer melk te maken. Maar ik vind het een vorm van mishandeling. Er wordt hoog van de toren geblazen over ganzenlever en het voeren van ganzen, maar die arme koeien zijn net zo slecht af: ze worden eerder ziek omdat veel zetmeel onverteerd blijft en een voedingsbodem is voor de e coli bacterie. En die zorgt voor onvruchtbaarheid, uierontsteking en slechte klauwen. Pijnlijk!
Koeien zijn zogenaamde ruwe celstof eters. Vezels. Een koe heeft niet voor niets vier magen. Een koe is een herkauwer. Geef je een koe mais dan wordt ze zwaarlijvig, ze wordt sloom omdat de mais een verzadigd gevoelig geeft. Dat gevoel van teveel eten met kerst. Dat is een rotgevoel. Voor een koe ook.
Voor koeien is mais niet goed. Dat weten ze zelf prima. Laat maar eens koppel koeien los in een maïsveld: ze gaan dood van de honger want mais eten, dat doen ze niet.
