Rond de getroffen school in Peshawar bouwen bouwvakkers een muur. Bovenop moet stevige prikkeldraad komen en voor de deur soldaten. Want al wordt de school gerund door militairen en is de stad Peshawar in het noord westen van Pakistan al jarenlang het centrum van de Taliban, toch ontbrak bewaking. Al schietschijven vonden ruim 130 kinderen vorige week de dood.
De Taliban hebben urenlang sadistische spelletjes met de kinderen uitgevoerd.
Mijn vriendin Maria die afgelopen zaterdag de begrafenis bijwoonde, vertelt over het verdriet van de ouders. De kinderen die het bloedbad overleefden zijn zo zwaar getraumatiseerd.De Taliban hebben urenlang sadistische spelletjes met ze uitgevoerd.
Groep 9 telt slechts nog een jongen
De kinderen en de ouders hebben ondanks hun trauma ook vechtlust. Na de wintervakantie die meteen na de aanval op de school begon, willen de kinderen terug naar school. Groep 9 telt slechts nog een jongen. Omdat zijn wekker die ochtend niet op tijd af ging, overleefde hij de schietpartij. Hij wil nu soldaat worden, zoals verschillende kinderen op de school. Niet uit wraak om de Taliban te doden. Om er voor te zorgen dat scholen en ook hun ouders beter worden bewaakt.
Veiligheid ontbreekt omdat er in dit land een dubbelspel wordt gespeeld.
Want de veiligheid van de burgers stelt in een land als Pakistan niks voor. Er zijn wel overal soldaten, en controleposten. Het leidt tot oponthoud, irritatie en goede plekken voor zelfmoordenaars om op te blazen. De Taliban rijden niet langs controleposten, die kennen alle sluiproutes.
De intentie ontbreekt
Met de veiligheid bedoel ik niet meer blauw of zwart grijs in Pakistan op straat. Veiligheid ontbreekt omdat er een dubbelspel in dit land wordt gespeeld. Dat gebeurde tien jaar geleden al onder generaal Musharraf en dat gebeurt nog steeds. Het werkelijke probleem is dat de intentie ontbreekt om terrorisme aan te pakken. Pakistan voedt het zelfs.
Niet de staat, het parlement, het leger. Die hebben allemaal niets te vertellen in dit land. De ISI, de Pakistaanse geheime dienst, heeft achter de schermen de macht in handen. Spionnen in burgerkleding controleren alles en iederen. Je telefoon, je reisroute, waar je eet, wat je eet, wie je vrienden zijn. Big brother is watching you! Tegenstanders zoals kritische journalisten schakelen ze uit. En iedereen weet het.
Toen noemden we ze Muhajideen, Islamitische vrijheidstrijders. Nu heten ze Taliban, en vermoorden ze hun eigen burgers. Onschuldige kinderen.
Vermoorden van eigen burgers
Deze geheime dienst is de oprichter van de Taliban, moslimstudenten van de meest radicale Koranscholen dichtbij de Afghaanse grens. In de jaren tachtig werkte de Amerikaanse geheime Dienst actief aan hun training mee om de Russen te verslaan. Toen noemden we ze Muhajideen, Islamitische vrijheidstrijders. Nu heten ze Taliban, en vermoorden ze hun eigen burgers. Onschuldige kinderen.
De geheime dienst gebruikt de Taliban om India uit Afghanistan te verdrijven, de achtertuin van Pakistan. Het buurland India is al sinds de onafhankelijkheid de grootste vijand. In Islamabad bestaat het spookbeeld dat India wel eens vanuit Kaboel Pakistan kan binnenvallen en het land annexeert. Dus vallen ze regelmatig Afghanistan binnen en plegen er samen met de Afghaanse Taliban aanslagen.
Monsters uit de kooi
De taliban zijn uitgegroeid tot monsters. Ze zijn niet meer in de kooi terug te krijgen sinds het Pakistaanse leger de aanval op ze heeft geopend. In hun tribale gebieden langs de Afghaanse grens, het wilde westen van Pakistan, hebben zij hun thuisland. Het leger is er binnengevallen. Onderhandelen heeft geen zin meer, vindt de legercommandant. Duizenden mensen sloegen op de vlucht. Tientallen kwamen om het leven. Het leger zegt de Taliban uit te willen moorden.
Maar er is licht. De bevolking komt voor het eerst massaal tegen de terroristen in opstand.
Uit wraak vielen de Taliban vorige week de school in Peshawar binnen. Het leger zou ook kinderen in de dorpen hebben vermoord. De ouders op deze militaire school, zelf overigens helemaal geen soldaten, moesten ook maar eens het verdriet voelen.
De oorlog tegen het terrorisme is eigenlijk helemaal compleet uit de hand gelopen. Eigen burgers, en kinderen zijn steeds vaker het doelwit.
Bevolking heeft er genoeg van
Maar er is licht. Er is een positieve ontwikkeling te bespeuren. De bevolking komt voor het eerst massaal tegen de terroristen in op stand. Dat is nooit eerder gebeurd. Voor de Rode Moskee in Islamabad, waar de meest radicale imam van het land zit, daar voert een groepje Pakistanen nu actie. Deze extremistische geestelijke leider steunt openlijk de Taliban. De actievoerders eisen dat de imam naar buiten komt en de moord op de kinderen in Peshawar veroordeelt. Hij weigert. Hij is bang dat ze hem zullen lynchen.
Vanuit delen van het land trokken mensen zondag naar de school in Peshawar om de ouders te troosten. Journalisten, vrijwilligers, zijn nu in Peshawar. Bij de ouders van de kinderen. Ze willen van iedere martelaar een foto verzamelen en een portret schrijven, zodat deze kinderen in de harten van de Pakistanen blijven voortleven. Genoeg is genoeg.
De straat op
In januari is de schoolvakantie voorbij. Overal zijn bouwvakkers aan het werk. Ze veranderen scholen in onneembare vestigingen. Maar dat is niet de oplossing. De Pakistanen moeten de straat op en eisen dat de Pakistaanse geheime dienst wordt ontmanteld. De steun aan de Taliban stopt. Zolang deze politieke smerigheid in Pakistan doorgaat, is geen kind er veilig.
