Achtergrond

De week van Went in tweets #65

Door 15 juli 2015
Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee

dWvWiT#65 – Robert Went is econoom bij de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR). Hij werkt bij de WRR onder meer aan onderzoek en publicaties over 'de toekomst van werk' en 'middenklasse(n) onder druk', en twittert veel over economie en globalisering.

Voor OneWorld selecteert en becommentarieert hij wekelijks zijn favoriete tweets. Uit zijn 438 tweets van afgelopen week zijn dit de 20 die je niet mag missen over het akkoord met Griekenland.

Een akkoord

Niet hierover… (gelukkig is er altijd humor)

… maar hierover

Griekse zwendel met statistieken was bekend
We zijn er ingeluisd door 'die Grieken', hoor en lees je vaak: ze hebben hun statistieken vervalst om in de euro te kunnen komen. Dat klopt, maar dat was bij iedereen bekend, en ze waren niet de enige. Dat schrijft Caroline de Gruyter in dit mooie stuk in het NRC.

Goldman Sachs, waar Mario Draghi toen werkte, speelde een belangrijke rol bij de Griekse operaties om de statistieken op te poetsen. Daarover twee interessante stukken in The Independent deze week.

Crediteuren

De prijs van het akkoord
Je kunt op verschillende manieren kijken naar het akkoord dat maandagochtend vroeg gesloten werd. Eerst maar als calculerende burger (en/of politicus), die natuurlijk wil weten hoeveel ons dat gaat kosten. Een aanzienlijk bedrag, maar als je in aanmerking neemt hoe groot de eurozone is en wat de omvang van het bbp is van de eurolanden samen, schrik je minder.

Jort Kelder zag ik op TV waarschuwen dat we allemaal goed ons loonstrookje in de gaten moeten houden na dit akkoord, maar dat zijn paniekverhalen als je puur naar de prijs van deze deal kijkt – de politieke gevolgen zijn een ander verhaal. Het gaat bij dit akkoord om 210 euro per Duitser, berekende Die Welt. Duitsers betalen het meest volgens deze krant, dus wij in Nederland zijn dan gemiddeld nog geen 4 euro per week kwijt aan dit akkoord, gedurende één jaar. 

De politieke prijs: The day after the night before…
Toen ik een dikke maand geleden een pessimistisch blog schreef over de toekomst van de euro en Europa – waarin ik voor het eerst van mijn leven de voormalige Britse  premier Margaret Thatcher positief aanhaalde – kreeg ik veel reacties van mensen die me te somber vinden. Zou het? "I rest my case", zou de advocaat in een spannende rechtszaak in een film zeggen na dit weekend.

De deal die de Grieken nu door de strot geduwd is, maakt meer kapot dan ons lief is, kan niet werken, en is bovendien nu al onvoldoende volgens het IMF (zie hieronder). In de Financial Times vat Wolfgang Münchau het kernprobleem goed samen: "Do you really think that an economic reform programme, for which a government has no political mandate, which has been explicitly rejected in a referendum, that has been forced through by sheer political blackmail, can conceivably work?" De vraag stellen is 'm beantwoorden. En dan krijg ík wel eens het verwijt dat ik te veel in een maakbare samenleving geloof?!

Er zijn veel verliezers. Griekenland verliest natuurlijk, wordt met micromanagement (volgens het akkoord dat nu is afgesloten, en tijdens de vele controles van de troika in de maanden die gaan komen) de facto tot een protectoraat gedegradeerd. Verliezen doet ook iedereen die vragen heeft bij of kritisch is over dit Europa, want de boodschap is dat slechts één economische logica zal worden getolereerd, en dat een ander Europa buiten de orde is – opnieuw kan ik Thatcher aanhalen, die vaak TINA (There Is No Alternative) in stelling bracht tegen critici van haar beleid. En tot slot zijn ook de Europese samenwerking en solidariteit verliezers, want met dit dictaat wordt in de publieke opinie meer wantrouwen en twijfel gezaaid over Europese samenwerking en "zij daar in Europa". Uit de stroom aan artikelen hierover, haal ik er vijf. 

Ook het IMF gelooft er niet in
In vorige afleveringen van dit blog heb ik aandacht gevraagd voor de illusoire aannames in IMF-berekeningen over de Griekse schuld. De groei van de productiviteit in één bedrijf sterk verhogen is een uitdaging, maar veronderstellen dat het groeitempo van de productiviteit van een héél land op korte termijn omhoog zal gaan van het laagste naar het hoogste niveau in Europa, is echt een brug te ver. Toch gaat het IMF daar vanuit, en alleen als dat lukt (en zo zijn er nog een paar heftige aannames) zal de overheidsschuld van Griekenland in de buurt komen van… 200 procent van het bbp. Zeggen de nieuwste berekeningen van het IMF, dat op deze basis niet mee zou mogen doen met deze deal volgens haar eigen regels.

Bericht uit Griekenland
Een van de nieuwe mensen die ik ben gaan volgen op twitter tijdens de Griekse crisis is @studryalex, die zelf in Griekenland zit en supporter is van Syriza. Dit stuk van zijn hand raakte me.

Vernedering
Je moet de bevolking van een land nooit vernederen, dat krijg je op een vervelende manier een keer terug.

 

Blijf op de hoogte
Mijn eigen website (met RSS-feed) vind je HIER

Vanaf nu elke week een mailtje wanneer mijn nieuwe blogpost online staat? Opgeven daarvoor (en eventueel later weer opzeggen) kan HIER.

Je abonneren op de RSS-feed van dit blog kan ook HIER. 

[[{“fid”:”38220″,”view_mode”:”default”,”fields”:{“format”:”default”,”field_file_image_alt_text[und][0][value]”:””,”field_file_image_title_text[und][0][value]”:””},”type”:”media”,”attributes”:{“style”:”height:72px; width:581px”,”class”:”file-default media-element”}}]]

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Lees en steun

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons