We zijn er nog, dankzij jou

Rond die tijd schreef ik voor het laatst het (hoofd)redactioneel voor het magazine van OneWorld. Net zo lang geleden viel de papieren OneWorld bij onze abonnees op de mat. Ook voor het laatst, dacht iedereen. OneWorld zou namelijk stoppen met het blad, alleen nog online doorgaan en de contracten van de gehele bezetting – inclusief het mijne – werden ontbonden. Een pijnlijk besluit van het bestuur na een journalistiek geweldig, maar financieel rampzalig jaar. Niet alleen corona, ook een onhoudbaar businessmodel was de boosdoener. Drie jaar sleutelen aan een nieuwe, urgente en edgy identiteit voor een magazine dat ooit uit de ontwikkelingssector kwam, down the drain.

Sindsdien is er getreurd, maar ook een fris begin gemaakt. Toen het bestuur bekendmaakte dat een derde partij OneWorld in handen zou krijgen, besloot ik een stap naar voren te nemen: geef mij ook de kans om de boel over te nemen. Waarom? Omdat ik sterk geloof in onze koers zonder valse neutraliteit, mét onderbelichte perspectieven en zelfkritiek. En omdat het Nederlandse medialandschap wordt gedomineerd door een duopolie (DPG Media en Mediahuis) met enkel witte mannen op sleutelposities. Er is, sinds deze maand, maar één witte vrouw hoofredacteur van een landelijk dagblad en geen een van een landelijke actualiteitenrubriek, laat staan een zwarte vrouw die ook nog licentiehouder is.

Als nieuwe leiding zouden wij het magazine weer tot leven wekken. Want hoezeer we ook van online houden, wij hechten aan de rust en aandacht die papier afdwingt. Tegelijk moesten er ook heel veel administratieve en technische zaken geregeld worden en veel besluiten worden genomen. Wie (ja, dat was in eerste instantie écht maar één persoon) nemen we aan? Welke automatiseringssystemen hebben we nodig als geminimaliseerd bedrijf? Welk papier en welke drukkerij gebruiken we voor het nieuwe blad? Vrijheid en keuzestress liggen dicht bij elkaar. Tijdens die verbouwing moesten de dagelijkse online artikelen geruisloos doorlopen.

En redacteur Roxane Soudagar – intern ook wel ‘de verhalenmachine’ genoemd – keerde onlangs bij ons terug. Ook zij begon nog korter geleden als stagiair zonder journalistieke opleiding of ervaring, maar bewees zich zo rap als geboren verslaggever, dat we haar snel opnamen in het team. Zij interviewde voor het magazine Tropenmuseum-directeur Wayne Modest over onder andere roofkunst en reconstrueerde de vergeten voorloper van de toeslagenaffaire: het ‘Somaliëproject’. Een verhaal dat anderen 16 jaar lieten liggen. Ook Studio Colorado, die samen met inmiddels afgezwaaid huisvormgever Bouwe van der Molen onze huisstijl ontwierpen, stonden weer in de startblokken en zorgen voor wéér een vernieuwing in de vormgeving.

Het resultaat van zes maanden hard werken en veranderingen doorvoeren ligt nu eindelijk bij onze betalende lezers op de mat: het XL OneWorld-zomermagazine van 2021. We zijn trots dat we alsnog op papier verschijnen met een bijzondere mix aan persoonlijke verhalen, essays, onderzoek en fotografie. En nog wel zo ‘dik’ – in alle opzichten van dat woord.

Want zonder enige valse bescheidenheid: ons geluid en onze aanpak zijn onmisbaar in een tijd waarin rechtse politici journalisten ‘tuig van de richel’ noemen. Aan ons de taak om de dwarsverbanden kritisch te analyseren: de politici die media ondermijnen én de media die hen daar jarenlang de ruimte voor gaven. Wij beloven dat soort machtsvragen niet uit het oog te verliezen. Dat is voor OneWorld-lezers geen nieuws, maar het is wel nieuwe journalistiek.

We zijn er nog, we zijn je dankbaar, we gaan door.