Hugo von Meijenfeld blogt wekelijks over zijn werkzaamheden als Coördinator Nationale Implementatie Global Goals.
Blog 1 – “Heeft u dat ook wel eens”, zou dominee Eppe Gremdaat gevraagd kunnen hebben, “dat u zich afvraagt wat het doel voor de wereld eigenlijk is?”
Welnu, sinds eind september 2015 weten we het. Alle wereldleiders hebben overeenstemming over het antwoord bereikt. Er zijn maar liefst 17 doelen die we moeten gaan halen in het jaar 2030.
Uitbanning van armoede en honger en voor iedereen toegang tot drinkwater/sanitair, kwaliteitsonderwijs en goede gezondheid. Dat zeggen Miss World en popmusici ook, dat wil iedereen eigenlijk wel, maar is kennelijk niet realiseerbaar, anders was het allang gebeurd.
Juist de praktijk heeft uitgewezen dat het wel mogelijk is. In de afgelopen 15 jaar zijn de genoemde problemen dankzij veel inspanningen gehalveerd, bij een verdubbeling van de economische groei. Is het dan dagdromerij om dit tempo van 3% per jaar in de komende 15 jaar vol te houden?
Als we de doelen uit elkaar gaan trekken verliezen we het effect dat het geheel meer is dan de som der delen
Gedurende 15 jaar aan 17 doelen en 169 subdoelen werken. Dat is veel te complex, daar moeten we er een paar uitpikken.
Pas daar mee op. Om dat tempo van 3% per jaar vol te houden is het bij elkaar vegen van drie grote mondiale bewegingen juist een meesterzet. Ten eerste de 8 ontwikkelingsdoelen uit 2000 over onder andere armoede, honger, onderwijs, gender en gezondheid. Ten tweede de duurzaamheidsdoelen van de Earth Summit over bijvoorbeeld water, energie, afval, biodiversiteit, ontbossing en woestijnvorming. Ten derde de bedrijfsprincipes van Global Compact over onder meer mensenrechten, arbeidsomstandigheden, vervuiling en corruptie.
Nederlanders munten uit als integrale denkers. Als we de doelen uit elkaar gaan trekken verliezen we het effect dat het geheel meer is dan de som der delen.
Laten we ons voor het bereiken van deze doelen dan in elk geval op het buitenland focussen, daar zet het pas echt zoden aan de dijk.
Natuurlijk, daar blijft een hoop te doen, we moeten daar zelfs extra aan gaan trekken. Maar, deze doelen gelden net zo goed voor Europa en Nederland. Bovendien kunnen we door aanpassing van bijvoorbeeld onze eigen productie- en consumptiepatronen pas elders iets veranderen. Eerste studies wijzen hier ook op, zoals die van de Bertelsmann Stiftung en het Planbureau voor de Leefomgeving.
Prima overheid, kom maar op met je arsenaal van wetten, subsidies en campagnes.
Klopt, de overheid duikt niet weg, maar het gaat echt niet zonder leiderschap bij bedrijven, kennisinstellingen en maatschappelijke groepen. Aan mij de schone taak – letterlijk en figuurlijk – om dit allemaal te coördineren en daarover rapportages te organiseren. Zelf zet ik mijn tradities voort van weekrapportages als Consul-Generaal in San Francisco in impressionistische stijl om het levendig te houden.
Mijn publiek bestaat uit grote middengroepen die er nog aan twijfelen dat voor hun sociaaleconomische toekomst een duurzame ontwikkeling nodig is. Tijd verspillen aan vooringenomen tegenstanders is er niet bij. En helaas dominee Gremdaat, preken voor eigen parochie ook niet.
Meer lezen van Hugo von Meijenfeldt? Bekijk hier zijn blogserie 'Werken met de Werelddoelen'.
