Van lijdend voorwerp naar leidinggevend

Ondertussen besloot de redactie van OneWorld in Amsterdam wie er op de cover van dit nieuwe blad over ontwikkelingssamenwerking zou komen: Mabel Wisse Smit. ‘Prinses tussen wereldleiders’, kopte het magazine. Onderkop: ‘Waarom Tutu en Mandela van Mabel houden’. Binnenin weidde de prinses uit over haar strijd tegen kindhuwelijken in ‘ontwikkelingslanden’ en haar warme banden met Afrikaanse iconen als Kofi Annan – die ze leek op te voeren als legitimering voor haar reddersrol. ‘OneWorld, be part of it’ was de slogan destijds.

Het modernere OneWorld werd onder Ariëns en opvolger Lonneke van Genugten steeds kritischer over de hulpsector. Zij onderzochten meer onrecht van dichtbij en haalden auteurs van kleur aan boord als Hadjar Benmiloud en Quinsy Gario. Dat wekte mijn interesse om hoofdredacteur te worden bij OneWorld; een mediatitel die wilde vernieuwen binnen een sector gegijzeld door een duopolie en de aandachtseconomie. Bij die evolutie van OneWorld sta ik met mijn voorgangers stil in ons nieuwe jubileummagazine. We complimenteren en bekritiseren elkaar. “Dat een vrouw van kleur met zo’n indrukwekkende journalistieke achtergrond mij opvolgde, vond ik fantastisch”, zegt mijn voorganger van Genugten tegen mij. Maar ook: “Je hebt wel voor ongemak gezorgd, Seada.”

Zonder de bijdrage van de Statiaanse Urisha Blake aan deze jubileumeditie wisten wij bijvoorbeeld niet dat haar eilandgenoten op St. Eustatius – nota bene een bijzondere gemeente binnen Nederland – kampen met een drinkwatergebrek dat zij haast niet kunnen aanvechten, terwijl hier in Europees Nederland een rechtszaak tegen de staat loopt wegens waterafsluitingen. Dankzij onze nieuwe beeldredacteur Angela Tellier is ons fotografenbestand enorm verrijkt. En zonder ons brede netwerk konden wij onze talenten van 2022, zoals regisseur Robbert Doelwijt, niet presenteren.

Je zou het full circle kunnen noemen: dat een journalist met mijn achtergrond – Ethiopisch, gevlucht, niet ondankbaar, wel kritisch –, die zichzelf als kind vooral als lijdend voorwerp terugzag in ontwikkelingsmedia, nu leidend is bij OneWorld. Dat uitgerekend een magazine dat ooit is voortgekomen uit een koloniale traditie van zendingswerk, na overname door ondergetekende en uitgever John Olivieira, nu het enige black owned opinieblad is in Nederland.

Dat is geen zelffelicitatie – nou, een beetje –, het is bovenal een bewijs dat heruitvinding mogelijk is. Maar om het nieuwe OneWorld te begrijpen, moet je het oude wel kennen. De geschiedenis én de evolutie snappen. ‘Lees je bewust’ is niet voor niets nu de slogan. Dank voor de afgelopen tien jaar, op naar de volgende.