Deel 2: Echte mannen worden niet misbruikt

Gabriël komt in 1996 als 14-jarig Liberiaans jongetje in Nederland terecht. Na twee jaar hoort hij dat er volgens de IND te weinig bewijs is dat hij uit Liberia komt; zijn asielaanvraag wordt afgewezen. Met het beetje leefgeld dat hij krijgt, weet hij het zeven jaar lang in Rotterdam te redden. Maar als in 2005 zijn leefgeld stopt, is hij totaal afhankelijk van anderen om te overleven. In 2006 biedt Martin hem eten en onderdak aan. Gabriël stapt bij hem in de auto. Eenmaal in Amsterdam aangekomen sluit Martin hem op en dwingt hem tweeëneenhalf jaar lang tot prostitutie.

Als Martin naar buiten ging, gaf hij Gabriël altijd een pilletje waar hij slaperig van werd. Tot hij dat op een dag een keer vergat. Gabriël greep zijn kans en ontsnapte. Naar de politie durfde hij niet, hij was nog altijd bang dat die hem het land uit zou zetten. Van de twintig euro die hij uit Martins jaszak had gepakt, kocht hij een treinkaartje naar Rotterdam, waar een vriend woonde. Hij kon de vriend niet vertellen wat Martin en diens klanten met hem hadden gedaan. “Ik heb in vreemdelingendetentie gezeten”, zei hij dus maar.

Aan de hand van de opgedane kennis binnen de pilot ontwikkelde Vermeulen de training ‘Als man heb je al gauw de schijn tegen’, speciaal bedoeld voor de buurt- en wijkteams, politie, en andere instanties die hulp willen organiseren voor mannen die slachtoffer zijn van geweld in afhankelijkheidsrelaties. Maar tot nu toe is er weinig animo voor de training: hij heeft ‘m pas twee keer gegeven.

Rond deze tijd maakt Gabriël kennis met Marcel Bolech. Die werkt bij STIL, een organisatie die zich inzet voor ongedocumenteerden in Utrecht; hij wordt Gabriëls maatschappelijk begeleider. Bolech is onder de indruk van Gabriëls behulpzame en vriendelijke karakter.

Zij twijfelt er niet aan dat hij na zijn lange zwijgen nu eindelijk de waarheid vertelt. “Het is duidelijk dat mijn cliënt en de ervaringen die hij heeft met seksueel geweld geheel passen in het plaatje dat de literatuur hierover beschrijft”, schrijft zij aan Gabriëls advocaat. Gabriël heeft PTSS en is suïcidaal. Hij heeft volgens haar traumabehandeling nodig. Op aandringen van zijn therapeute vertelt Gabriël het verhaal daarna ook aan Bolech. Die overtuigt hem ervan aangifte te doen. In september 2012 gaan ze samen naar de zedenpolitie.

Om privacyredenen gebruiken we in dit artikel niet de echte namen van Gabriël en Martin.
Deze serie is tot stand gekomen met financiële steun van Wijdoenmee.nu en het Matchingfonds van de Coöperatie.