Bedrijfsboten op Pride veroveren meer water dan ooit

Huffnagel opent de ‘Rainbow Business Conference’, deze maandagmiddag in de A’DAM Toren. Zo’n vijftig mensen – 80 procent man, vrijwel iedereen wit – zijn bij elkaar gekomen om de rol van het bedrijfsleven in de lhbti+-beweging te bespreken, naar aanleiding van de kritiek daarop in voorgaande jaren. Vertegenwoordigers van bedrijven als Achmea maar ook van belangenorganisaties als het COC blijken uitgenodigd; leden van actiegroepen niet.

“Bij Uber hebben we vorig jaar workshops voor het management gegeven”, vertelt hij. “Na het opnieuw weigeren van dragqueen Jennifer Hopelezz zei ik: er moet nu iets gebeuren, anders gaat jullie boot eruit. We hebben nu voor elkaar gekregen dat je in de Uber-app discriminatie kunt melden: een enorme stap.” Een ander voorbeeld van bestuurskamer-activisme volgens Neerings: de bedrijven van de businessclub hebben dit jaar afgesproken dat hun klanten voortaan andere genders dan alleen man en vrouw kunnen opgeven.

Een van die commissies is Pride of Colour, waarvan Gita Jagessar voorzitter is. Jagessar: “Pride of Colour is voor het eerst een vast onderdeel van de organisatie dit jaar en dat is een goede eerste stap. Maar er zijn nog veel verbeterpunten. Wij zijn slechts één groep en op eigen initiatief opgericht. De representatie van gemarginaliseerde groepen zou niet moeten staan of vallen bij ons. Pride heeft nu de kans om door te pakken op inclusiviteit. Op dit moment zijn de oudere witte mannen in de organisatie nog in de meerderheid, en ook aan de zijde van degenen die zich als vrouw identificeren is het overtuigend wit.”

Je moet oppassen dat het gebruik van dit soort radicale termen op posters niet slechts ‘oppervlakkige marketing’ is, vindt Jagessar van Pride of Colour. “Daarnaast kun je je afvragen in hoeverre commercie matcht met waar met name de zwarte lhbti+-gemeenschap in Stonewall tegen vocht.” Roustayar van Reclaim Our Pride stelt het nog scherper: “Fijn dat de organisatie van Pride het verleden wil eren. Maar als ze het verleden hadden begrépen, dan had de politie dit jaar nooit aan de Canal Parade mee mogen doen. Want Stonewall was verzet tegen de intimidatie en geweld van de politie.”

“De eerste Pride was een strijd voor vrijheid voor iedereen en op alle fronten. Wij willen ruimte opeisen voor gemarginaliseerde groepen als migranten, queer mensen van kleur, sekswerkers, vluchtelingen en vrouwen.”

Smeets wil dat helemaal anders: bedrijven zouden wel geld mogen geven, maar niet meer zichtbaar mogen zijn tijdens de Prideweek. In de IJslandse hoofdstad Reykjavik is dat bijvoorbeeld het geval.

De voornaamste zorg die de Pride-organisatie daarom heeft, is in de woorden van voorzitter Frits Huffnagel: “Hoe kunnen we zorgen dat bedrijven participeren op een manier waar iedereen happy van wordt?”