Afgelopen maand waren er weer een paar dagen zonder internet in Irak. Het was examentijd en dan is het een bekend verschijnsel om internet een paar uur uit te zetten, bedoeld om studenten ervan te weerhouden te spieken.
Het gebrek aan reacties en protesten tegen dat zomaar wegnemen van een belangrijke dienst confronteert me er opnieuw mee hoever Irak achterloopt op de rest van de wereld – en dat geldt zelfs voor het meer ontwikkelde Koerdistan waar ik woon.
In Europa zou het wegvallen van alle internetverbindingen niet alleen grote ophef veroorzaken, maar ook tot problemen leiden. Elektronisch betalen zou niet mogelijk zijn, en allerlei apparatuur die via internet wordt aangestuurd zou uitvallen.
Er zou onmiddellijk gesproken worden over economische schade, en over gevaarlijke situaties omdat ook in het verkeer veel toezicht geschiedt via internetverbindingen. Het telefoonverkeer zou erdoor worden gehinderd, want steeds meer mensen bellen via Viber en WhatsApp.
Niets daarvan in de cash-maatschappij van Irak, waar mensen bovendien door de oorlogen gewend zijn geraakt aan het haperen van voorzieningen en dus niet zo snel protesteren. Meerdere keren per dag valt de stroom uit, en als je niet op een generator aangesloten bent, zit je in de hitte (of in de winter in de kou).
Nadenken en analyseren wordt in het onderwijs bepaald niet gestimuleerd
Stoplichten houden er dan mee op, maar daar staat een politieman op te wachten, die zich de rest van de dag stierlijk verveelt als hij uitgespeeld is op zijn mobieltje.
En die internetstilte houdt niet alleen verband met de mobieltjes van de studenten en leerlingen. Die hebben nieuwerwetse manieren gevonden om te spieken; ze zouden zelfs via kleine oortjes in contact staan met informanten – spyware is hier gewoon te koop.
Nieuwerwets spieken, dat het resultaat is van ouderwets onderwijs. Want ga je in Irak naar school, dan moet je alles uit je hoofd leren. Nadenken en analyseren wordt in het onderwijs bepaald niet gestimuleerd, laat staan dat je tijdens een examen vragen krijgt waar eigen inbreng wordt verlangd.
Dit systeem komt erop neer dat wie het beste geheugen heeft, de meeste punten behaalt. En daarmee voor arts of ingenieur kan gaan studeren. De bestbetaalde banen beginnen dus met een hoge score op school. Geen wonder dat studenten en hun ouders daar veel voor over hebben.
Leraren willen bijverdiensten niet kwijt uit de bijlessen die veel leerlingen nodig hebben
Ook anderen verzetten zich tegen modernisering van het onderwijs. Leraren willen bijverdiensten niet kwijt uit de bijlessen die veel leerlingen nodig hebben. Ook laten ze zich betalen voor hogere cijfers.
De kans dat studenten volgend jaar bij de examens hun mobieltje niet alleen mogen meebrengen, maar zelfs moeten gebruiken om met behulp van internet een antwoord te kunnen formuleren is vooralsnog nihil.
En dus moet Irak nog maar even niet te afhankelijk worden van het internet, want ook bij de volgende examens zal dat er weer herhaaldelijk uitliggen.
