Nederlandse dierenheld in Thailand

Het territorium van de Wildlife Friends Foundation Thailand (WFFT) in Petchaburi, op drie uur van Bangkok, strekt zich uit over 44 hectare. Als een leeuw aan het hoofd van zijn troep bestiert Wiek hier een opvangcentrum voor gestroopte en mishandelde dieren. Niets ontgaat hem, van al de 470 bewoners kent hij de naam en hun verhaal; de zeventien olifanten, dertig beren, 250 apen, otters, reptielen en een verloren koe met drie poten. ‘Tja, ik krijg van alles binnen.’

Deze dinsdagmiddag is hij druk met Maggie, de gesmokkelde orang-oetan uit Indonesië. Maggie wil niets weten van de fruithapjes die door de blonde vrijwilligers voor haar zijn verstopt. ‘Maggieeee, toe nou meisie.’ Alleen Wiek krijgt haar met veel geduld uit de schuilplaats gelokt. ‘Ze kwam als een verschrompeld hoopje aan, totaal uitgedroogd en angstig. Maar straks kan ze weer terug naar haar geboortegrond.’

Welke dieren er worden binnengebracht of door WFFT van een stroper gered, zoals Wiek het zelf steevast noemt, dat verschilt nogal eens. Toen de Harry-potter hype op haar hoogtepunt was kwamen er verdacht veel uilen het centrum binnen. Nu zijn het loris, de aapjes met schrikogen, die erg in trek blijken als huisdier bij rijke Thai.

Op nummer één van deze lijst met dierenattracties die je maar beter van je bucketlist kunt schrappen, prijkt het rijden op olifanten. Nu zijn dit grote, sterke dieren, wat is er eigenlijk zo misplaatst aan het maken van een tochtje? Heel veel zeggen dierenbeschermers. Om te beginnen de wrede training waaraan toeristenolifanten worden onderworpen en hun zorgelijke leefomstandigheden. Met een techniek die hier phajaan wordt genoemd, wordt de wil van een jonge olifant ‘gebroken’ door het bij de moeder weg te halen. Vervolgens komen er haken en stokken aan te pas en wordt het kalf net zolang bewerkt totdat het mensen op zijn rug toelaat of kunstjes vertoont.

Wiek geeft toe dat hij de douche liever aan zijn dierenverzorgers over zou laten. Maar zijn bezoekers willen ook wat en met die bezoekers betaalt hij de onderneming. ‘Als het maar ethisch verantwoord is wat hier gebeurt. Geen kunstjes, geaai, en aangeraak; wij laten geen enkel dier lijden.’

Bij het Thaise Wereld Natuur Fonds focussen ze liever op de 2500 olifanten die nog wel in het wild rondlopen. ‘Wij zijn allereerst voor het beschermen van wildlife in een natuurlijke habitat’ zegt medewerker Janpai Ongsiriwittaya van WWF Bangkok. ‘Maar natuurlijk moeten we ook in Thailand naar eco-vriendelijk en diervriendelijk toerisme kijken.’ Voor WWF betekent dat allereerst een stop op de ivoorhandel. ‘Je zal verbaast staan hoeveel toeristen Thailand nog altijd verlaten met een souvenir gemaakt van slagtanden.’

Maar dat is verleden tijd; na vijftien jaar op de barricade heeft de Thaise politiek hem omarmd en is hij zelfs adviseur van een parlementaire commissie die nieuwe dierenbeschermingswet opstelt. ‘Nadat ik drie keer ben opgepakt hier, ken ik de wet zo goed, dat ze me nu nodig hebben om die wet beter te maken’, grijnst hij. De wet, die in oktober wordt behandeld, moet beter beschrijven wat dierenmishandeling is en de straffen voor stropers verhogen. ‘Hoe beter we dat doen hoe minder dieren we straks nog hoeven op te vangen.’