Ik raakte steeds meer overtuigd van de idealen achter het veganisme. Ik ging langs een meet and greet met Kip Andersen, regisseur van de documentaires Cowspiracy en What the Health. Ook op andere gebieden probeerde ik zoveel mogelijk veganistische producten te kopen. Eerlijk gezegd snapte ik niet waarom er nog mensen waren die deze stap níet wilden zetten. Mijn nieuwe levensstijl voelde helemaal niet als een opoffering. Sterker nog, ik zat superlekker in mijn vel. Ik voelde me letterlijk en figuurlijk ontlast en zag alleen maar voordelen. Ik hielp het milieu en droeg niet meer bij aan dierenleed. Van binnen voelde ik me schoner en gezonder.
De omslag
“Diep van binnen vond ik het vervelend dat ik veel dingen niet meer kon doen zonder me schuldig te voelen
Ik kreeg last van de prestatiedruk om groen te doen en ik voelde me allesbehalve vrij. Ik was zo druk bezig met het veranderen van de wereld, dat ik vergat om stil te staan bij de veranderingen in mijzelf. Ik wilde graag perfect zijn, voor de wereld, haar mensen en haar dieren. Wetenschappelijke en academische informatie motiveerden me om mijn gedrag aan te passen, maar diep van binnen vond ik het eigenlijk best vervelend dat ik zoveel dingen niet meer kon doen zonder me schuldig en egoïstisch te voelen.
“Dat het niet lukte 100 procent veganistisch te eten, maakte me moedeloos
Uiteindelijk werd ik niet gelukkig van een streng vegan dieet. Ik begon mijn keuzes te zien als goed of fout, en het ontlaste gevoel dat ik in het begin had, maakte plaats voor onrust. Er moest daarom iets gebeuren. Ik moest op zoek naar een manier om vrede te krijgen met mijn eigen ‘soms wel soms niet’-eetpatroon. Door veel na te denken, te praten en te lezen lukt het me nu beter om te genieten van de dingen die ik eet. Hierdoor heb ik ook een aantal inzichten opgedaan.
Tijdens mijn opleiding International Development Studies leerde ik dat de wereld- en voedselproblematiek allesbehalve simpel is. Een strikt vegan dieet dat alle producten op basis van hun dierlijke afkomst beoordeelt, leidt tot een lage tolerantie voor de complexiteit van de voedselproblematiek. Kortom, vegan eten is niet altijd de enige of de beste oplossing.
Neem voedselverspilling: nog zo’n megaprobleem binnen de voedselindustrie. In 2016 ging ik werken bij ‘anti-verspillingsrestaurant’ Instock. Hier kwam ik voor een nieuw dilemma te staan: wat deed ik, als vegan eter, met een dessert vol geredde zuivel? En later: red ik dat pak yoghurt met een 35 procent-kortingsticker wél of niet van de afvalhoop? Ik wilde een goed initiatief als Instock graag steunen en besloot om in plaats van veganistisch vegetarisch te gaan eten waar het ging om voedselverspilling. Inmiddels koop ik hier en daar non-vegan producten van duurzame initiatieven die op een andere manier hun steentje bijdragen aan een mooiere wereld.
Qua dierenwelzijn zijn de huidige toestanden in de bio-industrie natuurlijk diep triest. In eerste instantie was dit ook een van de redenen waarom ik vegan wilde worden. Maar is een wereld waarin we niets van dieren gebruiken daarom per se de mooiste wereld? Het allerbeste alternatief? Een aflevering van Floortje Dessing in Mongolië was voor mij een eyeopener. Floortje was een paar dagen op bezoek bij een meisje uit een nomadenstam. Dit meisje trok dag in dag uit geduldig door de bossen met de rendieren van haar groep. Urenlang. Ze hield van deze beesten maar maakte toch dankbaar gebruik van hun hun vacht, poep (als brandstof) en melk.
Ik zag deze manier van samenleven tussen mens en dier en vond het vooral heel erg mooi. Ik kon niet anders dan respect hebben voor de manier waarop zij leven. Dit is natuurlijk een uiterst persoonlijk standpunt, maar ik merk dat ik vooral de manier waaróp dieren in de bio-industrie behandeld worden wil veranderen. Wat mij betreft houdt dat in dat we veel veel minder dierlijke producten eten, maar niet dat we nooit meer dierlijke producten eten. Je kunt kaas ook kopen van een lokale biodynamische boer.
Je best doen is goed genoeg?
“Streven naar perfectie kent veel nadelen
Dit artikel verscheen oorspronkelijk in november 2018 op OneWorld.
Verder lezen?
Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?
Word abonnee
- Digitaal + magazine — € 8,00 / maand
- Alleen digitaal — € 6,00 / maand
