In beeld: met OneWorld op grutto-expeditie

Mei is door OneWorld uitgeroepen tot maand van de grutto. Waarom? Omdat het er niet al te best voorstaat met de weidevogel. In het kader daarvan werden lezers uitgenodigd voor een grutto-expeditie. Els Trautwein ging mee en maakte deze prachtige foto’s. “Het was ongelooflijk mooi.”

Een boerenzwaluw in de beheerschuur van Staatsbosbeheer in het Guisveld het startpunt van de vaarexpeditie.

Een tureluur in het hoge gras. De tureluur is de weidevogel die het minst in aantallen is afgenomen, men vermoedt dat deze vogel net wat slimmer is dan andere weidevogels. 

Varen in het Guisveld met een mooie praam onder leiding van Wouter Maatje van Staatsbosbeheer. In die pramen worden ook koeien van weide-eiland naar weide-eiland vervoerd.

Een onderwaterbrug waarop de expeditie deelnemers zich vermaakten. Voor het jaarlijkse evenement ‘Wandelen over Water’ is deze brug aangelegd als grappige atractie voor de deelnemers. 

De expeditie werd verlevendigd met het gezang van bosrietzanger. Deze kleine bosrietzanger zat vooral in het deel van het Guisveld dat als moeras wordt beheerd en waar dus minder weidevogels zitten.

Een mevrouw grutto op een hek. Meer typisch Hollands kan het niet. Bijna 80% van de grutto’s van Europa broedt in Nederland en moet het van ons grazige natte landschap hebben.

Een boerenzwaluw na een regenbui, even wachten tot de vliegen weer vliegen.

Foto: Els Trautwein

Brandganzen hebben hun nest op een hoge riethoop gemaakt. Lekker gemakkelijk om rovers in de gaten te houden.

Deze resten van een kievitsei vonden we op een botanisch beheerd weilandje. Rond het ei zie je waternavel en veenmos, typisch voor het zeldzame trilveen wat her en der in het Guisveld gevonden wordt. 

Op het zelfde trilveen ronde zonnedauw, een van de weinige vleesetende plantjes van Nederland. Met kleine druppeltjes kleverige zonnedauw vangt dit plantje insectjes die hij vervolgens verteert en waarmee hij zijn dieet, arm aan voedingsstoffen uit de bodem, aanvult.  

De grutto, waar het allemaal mee begon. In het Guisveld waren ze op sommige plekken in zulke getale aanwezig dat het haast leek of het de grutto goed gaat. Maar de vogels verzamelen zich hier juist door het uitstekende weidevogelbeheer in het gebied, terwijl ze het buiten dit natuurgebied erg moeilijk hebben.

Een vrouwtjesgrutto staat te rusten in het veld. Helaas hebben we geen jongen waargenomen maar gezien de felheid waarmee kraaien en ander gespuis werden verjaagd, leek het waarschijnlijk dat er klein gruttogrut rondliep.

Een hoog in het riet zingende rietgors. Ook deze soort zat weer meer in het moerasdeel van het Guisveld.

Wouter Maatje van staatsbosbeheer en onze expeditieleden Rens Weenink en Kevin Onwezen.

De afsluitende lunch bij ‘Zuivelboerderij de Zaanstreek’, één van de boerenbedrijven die hun vee op het Guisveld laten lopen en daarmee bijdragen aan goed beheer en gunstige omstaandigheden voor de weidevogels in het natuurgebied.

Hier lees je wat we allemaal over de grutto hebben geschreven.