Simon Warta (27) uit Harderwijk miste uitdaging en avontuur in zijn leven. Dus kocht hij een zeilboot in Guatemala, zegde alles op in Nederland, en zeilt nu voor onbepaalde tijd de wereld rond – een droom die hij al heel zijn leven heeft gehad. Simon zeilt niet om te vluchten, maar juist om verandering te brengen wanneer hij terugkomt. Persoonlijke groei en duurzamer leven staan hierin centraal.
Oorspronkelijk was Simon van plan om de wereldreis helemaal alleen te maken, maar het duurde niet lang voordat hij gebeld werd door kennis Jeroen Hörst (50) met de vraag of hij mee kon varen. “Het lijkt erop dat het niet mijn lot is om dit soort dingen alleen te doen,” zegt Simon. Het duo besloot om samen een boot in Guatemala te kopen, de Spekkoper II. “Had ik van tevoren bedacht dat het zo zou lopen? Absoluut niet, maar je moet vertrouwen dat het gaat zoals het moet gaan.”
Zelfvoorzienend
Voor Simon is het niet meer dan logisch dat dit avontuur de volgende stap in zijn leven is. Na het afronden van zijn studie Sociaal Pedagogische Hulpverlening werkte hij een jaar in de verslavingszorg – zijn eerste ‘echte’ baan. Het duurde niet lang voordat hij besefte dat deze manier van leven niks voor hem is. Het geld dat hij in dat jaar spaarde, besteedt hij nu aan zijn grote reis.
Simon groeide op in een leefgemeenschap en neemt het duurzame aspect daarvan mee in zijn reis. Het duo doet er alles aan om zo duurzaam en zelfvoorzienend mogelijk te leven. Tijdens het zeilen eten ze zoveel mogelijk zelfgevangen vis. Eten zoals groenten, aardappelen en fruit hopen ze op ecologische boerderijen te verdienen door daar tijdelijk te werken. De zeilboot beschikt over een motor, maar die gebruiken ze alleen in absolute noodgevallen. Zelfs het navigeren doen ze zonder elektronische hulpmiddelen. “Ik ben niet zo van het inlezen en voorbereiden. Soms wordt het me ook gewoon te veel. Vooraf zou ik kunnen leren vissen, oceaanzeilen, Spaans spreken, met een sextant navigeren, wat je moet doen als zus of zo gebeurt. Ik dacht: Ik maak het vanzelf wel mee,” zegt Simon.
Onthechten
Tijdens de reis willen Simon en Jeroen – als er tijd en mogelijkheid toe is – meewerken aan verschillende duurzaamheidsprojecten op het gebied van water, afval en energie. Hierdoor hopen ze niet alleen kennis op te doen, maar ook te leren van andere culturen en de manier van leven die wij gewend zijn vanuit andere perspectieven te bekijken. “We nemen alles maar voor lief, dat merkte ik laatst nog tijdens de voorbereidingen. De zonnepanelen op de boot leveren ongeveer drie uur per dag stroom, dus wij waren druk bezig om een manier te vinden waardoor we wel de hele dag stroom kunnen gebruiken. Toen besefte ik: dit is eigenlijk precies waar het om gaat. Je moet genieten van wat je hebt en niet altijd meer willen. We kunnen drie uur per dag muziek luisteren, dat is toch geweldig? Het is goed om je bewust te zijn van wat je hebt,” zegt Simon.
Een psychiater waarmee hij in de verslavingszorg samenwerkte, maakte hem bewust van de totale onthechting die hem te wachten staat. “Ik denk dat het goed is om te kunnen onthechten, en vooral om het te durven. Ik heb vrienden, familie, een woning, spullen, een baan – maar als ik dat niet kan loslaten, dan vraag ik me af: heb ik dat allemaal, of heeft het mij?” Eén van de momenten waarop het reizigersduo het meest onthecht is van de bewoonde wereld, is tijdens een vier weken durende oversteek van Galapagos naar de Markiezen. In die vier weken is er geen land in zicht, niemand te bekennen, en geen hulp in geval van nood. Er is alleen de oneindige zee waarop zij dobberen, het geluid van golven die breken tegen hun kleine zeilboot, en ’s nachts een sterrenhemel zo helder en gigantisch dat je niet anders kan dan je ongelofelijk klein voelen. “Ik ben heel benieuwd wat er dan allemaal in me naar boven komt en wat ik daarvan kan leren over mezelf. Het lijkt me ontzettend mooi.”
Teruggeven
Waar het avontuur voor Jeroen eindigt, begint voor Simon een nieuw hoofdstuk. Hij gaat dan – zoals het er nu uitziet – alleen verder. Over zijn terugkomst denkt hij nog niet veel na, maar hij vindt het wel belangrijk dat hij ooit terugkomt. Een belangrijke reden hiervoor is dat hij iets wil bijdragen aan onze maatschappij. “Ik ben ontzettend dankbaar voor de mogelijkheden die wij in Nederland hebben. Daarom wil ik ook iets teruggeven, bijvoorbeeld door mensen wakker te schudden of duurzaamheidsprojecten op te zetten.”
Ben je benieuwd hoe het de mannen vergaat? Check dan hun website. Iedere twee weken plaatsen ze een blog – wat zij het logboek noemen – en aan het eind van de maand uploaden ze een gemonteerde video. Deze video’s zijn fragmenten van wat na afloop van hun reis een complete documentaire wordt. Hiermee hopen Simon en Jeroen te delen wat zij hebben geleerd, wat ze hebben meegemaakt, welke plekken ze hebben bezocht, welke mensen ze hebben ontmoet en welke verhalen daarachter schuilen.
