Aan de rand van Arnhem werken twintig mensen aan hun ecowoondroom: een oude boerderij wordt omgedoopt tot ecologische woongemeenschap van vijftien huizen. Hoe maak je een duurzame droom realiteit? Bij OneWorld lees je iedere maand een update. Deel 4: oud puin krijgt een nieuw leven.
Voordat een groepje eco-enthousiastelingen het boerenerf aan de Huissensedijk kwam opschudden, behoorde het land toe aan een oude boer. Hij woonde er jarenlang samen met zijn hond, kippen en paarden. Opruimen was niet zijn favoriete bezigheid. Waarom zou je ook, met zoveel opslagruimte? Leven, en laten leven.
Gevonden voorwerpen
Om het terrein bouwklaar te maken, zijn we deze zomer begonnen met ‘puinruimen’. En wat komt er veel moois onder de struiken en tussen de vlieren vandaan! Bergen baksteentjes, stapels dakpannen, oud hout, oud ijzer, en karren in alle soorten en maten. Eco als we zijn, willen we die materialen zoveel mogelijk hergebruiken. We sorteren alle gevonden voorwerpen en voeren de echte rommel af. Een van de oude karren werd opgelapt. Nieuwe wielen eronder, likje verf erop. Maar dit was lang niet alles: de kar zou een nieuwe toekomst krijgen als verrijdbaar compost-toiletgebouwtje, kortweg de ‘kakkar’.
Hoe maak je een kakkar? Men neme vier kliko’s, vier speciale wc-brillen om poep van pies te scheiden en een berg schroothout om vier hokjes van te timmeren.
Hoe maak je een kakkar? Men neme vier kliko’s, vier speciale wc-brillen om poep van pies te scheiden en een berg schroothout om vier hokjes van te timmeren. Binnen een week stond daar ons prachtig ecologisch toilet. Nooit meer dringen met z’n twintigen voor het toilet tijdens onze weekendvergaderingen en ook de bouwvakkers kunnen straks hun chemische Dixies thuislaten.
Kavelkeuze
Het is een mooi voorbeeld van in oplossingen denken in plaats van problemen. Dat is niet altijd een eenvoudige opgave. Tegen de kakker had niemand bezwaar, maar het onderwerp ‘kavelkeuze’ was een veel heikeler vraagstuk. Wie gaat straks waar wonen? We praten en puzzelen net zo lang totdat alle toekomstige bewoners tevreden lijken te zijn, maar na een nachtje slapen kan het toch gaan knagen. En dan halen we de puzzel weer uit elkaar en beginnen we opnieuw. We leren onze eigen wensen helder te krijgen maar leren onszelf ook de vraag te stellen: wat is goed voor de groep? Het proces is, zelfs als project stukloopt om welke reden dan ook, een fantastische leerschool voor ons allemaal.
Tussentijd
Als de bouw eenmaal gestart is, zijn deze idyllische picknickvergaderingen, klusdagen en kampeerweekenden op eigen land helaas niet meer mogelijk. Stiekem spookt het door ons hoofd dat deze tijd de leukste tijd is. Het is de magie van de tussentijd, waarin de meeste gekke ideeën naar boven borrelen. Sommigen waaien over, en sommigen worden waar: de kakkar, de ladderbar, en de hottub. Allemaal nieuw gemaakt van oude materialen.
De komende maanden gaat onze architect zijn definitieve ontwerp uitwerken. Onze vijftien woningen komen op een H-vormig erf te staan met in het midden een grote gemeenschappelijke ruimte en hopelijk daarbovenop een gastenverblijf. Of die straks ook op Airbnb komt, daarover gaan we eerst nog een jaartje overleggen.
Lees hier ook deel 1: Met je poten in de modder begint aan de vergadertafel
Deel 2: Via sociocratische besluitvorming een architect kiezen
Deel 3: Hoe doen we straks de was?
