Beeld: Tom G

Als de queer liefde niet wint

Behoud ik mijn recht om niet gediscrimineerd te worden als ik als queer persoon altijd vrijgezel blijf, of als ik geregeld seks heb met mensen die ik niet date? Waarom het ‘de liefde overwint’-argument geen goede verdediging is tegen homohaat.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Afgelopen weekend demonstreerde een katholieke stichting waar niemand ooit van had gehoord, tegen de homo-erotische SuitSupply posters. Dankzij een krachtige tegendemonstratie dropen de homohaters af: de liefde overwon. Die zege past uitstekend bij een vertrouwd narratief in de LHBT-emancipatie: #lovewins en #loveislove. Maar is het wel de liefde waarvoor we moeten strijden?

Sinds ik uit de kast ben, heb ik nog geen langdurige romantische relatie gehad. Meerdere gelukzalige dates? Ja. Sterke kliks? Ja, zelfs echte verliefdheid. Maar een liefdevolle relaties? Nee. En ik ben niet de enige.

Ik zie het bij mijn vrienden en hoor het terug in verhalen uit het gehele LHBTQIAP+ spectrum: een diepgewortelde en snijdende eenzaamheid. Een van de meest voorkomende oorzaken van die eenzaamheid is het gebrek aan een partner.

De andere liefde

Vorige keer schreef ik over queer tieners die vanaf de zijlijn toekijken hoe hun heteroklasgenoten de liefde vinden. Zo’n tien jaar na de middelbare school vraag ik me af wanneer daar verandering in komt. Terwijl mijn heterovrienden relaties begonnen, beëindigden, gingen samenwonen of trouwen, zijn mijn meeste queer vrienden single – net als ikzelf.

We kunnen geluk vinden in vriendschappen en ons verliezen in ons werk, maar vanuit het hetero-ideaal lijkt dit slechts tijdverdrijf tot we iemand vinden waarvan we houden. Ja, de kans is groot dat ik gelukkig kan zijn met alleen seks en een goede carrière, maar ik zou het alternatief ook graag eens proberen.

Als je uit de kast bent, de ballonnen zijn leeggelopen en je de confetti hebt opgeveegd, besef je dat je zelfacceptatie niet is veranderd

Als je uit de kast bent, de ballonnen zijn leeggelopen en je de confetti hebt opgeveegd, besef je dat je zelfacceptatie niet is veranderd. Een fors deel van onze emancipatie focust zich op acceptatie door anderen. Daar lopen de pogingen tot romantische liefde ook op stuk.

Na een jeugd van continue afwijzing kunnen we ons maar moeilijk kwetsbaar opstellen. Als acceptatie van de buitenwereld je bestaan legitimeert, is de angst voor afwijzing des te groter. En liefde van een ander kan eenzaamheid, depressie en suïcideneigingen niet wegnemen. Romantische liefde alleen is niet genoeg.

Liefde is een liberale zaak

Des te schadelijker is het wanneer de strijd tegen homofobie stoelt op romantische, heternormatieve ideeën over de liefde. ‘Dit is gewoon liefde!’ verdedigt een heterovriendin de SuitSupply-reclames. Nee, het is vooral een commerciële marketingtruc over de rug van een bevolkingsgroep. Maar zijn LHBTQIAP+-rechten alleen invoelbaar voor heteromensen wanneer hun ideaalbeeld erop geprojecteerd wordt?

Daar lijkt het wel op. De openstelling van het huwelijk voor mensen van hetzelfde geslacht wordt gezien als bewijs van homoacceptatie en van de liberale Nederlandse samenleving. Nederland komt in actie voor mannen hand in hand, want ook dat past in het frame van een liefdevol koppel dat wil leven zoals de rest. En de VVD kan zich met gerust achter een tegencampagne met zoenende witte homomannen scharen, omdat dit zo dicht bij de heteronorm aanschuurt. Voor het bepleiten van veilige seksuele vrijheid zijn diezelfde liberalen minder te porren.

Haat

Daarnaast is hun object van liefde niet waarom queer mensen worden gehaat. Drag queens die op straat worden uitgescholden, trans vrouwen die op het werk worden gediscrimineerd, queer tieners die uit huis worden gezet, lesbiennes die door heteromannen worden gefetisjeerd –geen van deze situaties vergt enig vertoon van romantische liefde en toch zijn ze de dagelijkse realiteit van de haat tegen LHBTQIAP+-mensen.

Ook zonder romantiek hebben wij rechten

‘Het gaat om de vulgariteit van de afbeelding,’ betoogt Hugo Bos, manager van de katholieke homohaatgroep. Wie homofoben kent, weet dat zo’n meneer Bos prima in staat is een homovriend lief te hebben. Hij walgt alleen van uitingen van diens seksualiteit. Net als een derde van Nederland overigens.

Uitingen van seksualiteit kunnen prima zonder romantiek. Behoud ik mijn recht om niet gediscrimineerd te worden als ik altijd alleen blijf, of als ik geregeld seks heb met mensen die ik niet date?

Ook zonder romantiek hebben wij rechten. De verdediging van queer mensen op een gelijkwaardig bestaan moet niet afhangen van onze gelijkenissen met het klassieke hetero-ideaal.

 

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons