Anticonceptie: meer lasten dan lusten

Toen de apotheker me het doosje gaf, bleek het tot mijn verbazing een anticonceptiepil te zijn. En niet zo maar een: het was een van de zwaarste varianten, de Diane-35, ook wel een ‘derde generatie pil’ genoemd. Zo begon mijn anticonceptie-avontuur.

Wat zou volgen waren jaren van tijdrovend opzoekwerk, twijfel tussen methoden, een verpeste menstruatiecyclus en veel zwangerschapspaniek. In al die jaren trok ik nooit de logica in twijfel dat ik compleet verantwoordelijk was. Voor de kosten, voor de bijwerkingen, voor het naslagwerk.

De last van anticonceptie rust vrijwel geheel op de schouders van heteroseksuele en biseksuele vrouwen1. Dat mannen zich er amper zorgen over maken, werd me door dit soort incidenten pijnlijk duidelijk. En die last is niet alleen lichamelijk, maar ook financieel en sociaal.

Anticonceptie wordt voor vrouwen in Nederland tot hun 21^e vergoed via de basiszorgverzekering, maar valt wel onder het eigen risico. Na je 21^e moet je volledig zelf dokken, en die kosten komen bovenop die van bijvoorbeeld condooms, incidentele zwangerschapstesten en morning-afterpillen. Je kunt een aanvullende verzekering nemen om anticonceptiekosten te dekken, maar ook dat is een extra kostenpost.

Hoe fijn dat ook voelde, er trad gelijk een nieuwe stressfactor aan. Zwangerschapspaniek. Veel vriendinnen vonden me al een waaghals omdat ik seks durfde te hebben met alleen condoom, en dus niet de robuuste Double Dutch-techniek gebruikte. En inderdaad, dat voelde niet echt veilig. Dus deed ik geregeld zwangerschapstesten (duur!), en mocht er iets zijn misgegaan met het condoom, dan nam ik een morning-afterpil (duur!) die vervolgens mijn hele cyclus weer verklooide en mijn humeur niet ten goede kwam.

Je als vrouw uitsluitend verlaten op condooms voor je anticonceptie is mogelijk, maar niet ideaal. Wat rest er dan als hormoonvrije, veilige zwangerschapspreventie? Het koperspiraaltje. Na maandenlang wikken en wegen besloot ik het te proberen.

Maar het is niet alleen een individuele kwestie. De overheid zegt minder abortussen te willen; dan is een volledige vergoeding voor anticonceptie voor vrouwen van alle leeftijden via de basisverzekering een mooi begin. Vrouwen breken zich al genoeg het hoofd over hun vruchtbaarheid, laat de kosten om die te reguleren, niet één van die dingen zijn.

En o ja, laatst las ik dat de mannenpil er nu écht aankomt: op een universiteit in Australië zijn ze bezig met een versie die volgens de onderzoekers over vijf tot tien jaar op de markt kan komen. Eerdere onderzoeken naar vaste anticonceptie voor mannen werden steeds gestaakt, ‘wegens ongewenste bijwerkingen’ van het middel. Je leest het goed.

De anticonceptiekloof is alive and kicking. En hij moet dicht.