Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld.
Word abonnee
Als feminist heb ik een hekel ontwikkeld aan het frame dat Nederland qua vrouwenemancipatie klaar is. Nu zou enkel de verlichting van seksistische mannen van kleur resten. Politici zoals Wilders en Baudet teren op en versterken dit schadelijke idee. De massale verontwaardiging over de seksistische uitspraken van de Algerijns-Nederlandse rapper Boef versus de minieme aandacht voor bijvoorbeeld de seksistische uitspraken van de witte rapper Lil’ Kleine, toont dat aan.
“Het idee dat vrouwenrechten behoren tot 'de Nederlandse cultuur', is achterhaald
Het idee leeft dat vrouwenrechten behoren tot ‘de Nederlandse cultuur’, ook al is bijvoorbeeld strafbaarstelling van verkrachting binnen het huwelijk een recente verworvenheid (1991) en kennen we nog steeds schokkende cijfers van structureel geweld tegen vrouwen. En het geloof dat er nu alleen van mannen van kleur een bedreiging uitgaat, kent veel aanhangers.
Dat blijkt bijvoorbeeld uit reacties op Twitter van extreemrechtse types. Die eisen keer op keer dat ik me uitspreek tegen moslims. Als feminist moet ik fungeren als hun marionet. Ik moet hun stelling bewijzen dat ‘de buitenlanders onze vrouwen komen bedreigen’, anders ben ik een nepfeminist, een wegkijker. Ik nam me enkele jaren geleden voor om niet naar hun pijpen te dansen.
Daarom probeerde ik laatst het nieuws over slutshaming door mannen in Marokkaanse en TurksNederlandse chatgroepen van context te voorzien door te melden dat witte mensen ook doen aan slutshaming. Maar daarmee bagatelliseerde ik onbedoeld de specifieke problemen die vrouwen in Marokkaanse- en Turks-Nederlandse gemeenschappen ondervinden, problemen die eindelijk eens zichtbaar werden. Ik werd er terecht om bekritiseerd door vrouwen uit die groepen.
“Vrouwen van kleur niet steunen in hun specifieke worstelingen, is dansen naar de pijpen van racisten
Want vrouwen van kleur niet steunen in hun specifieke worstelingen, is eigenlijk ook dansen naar de pijpen van racisten. Juist omdat zij onzichtbaar zijn en met meer risico’s dan witte vrouwen te maken hebben wanneer zij zich uitspreken, hebben zij recht op expliciete aandacht voor hun strijd. Componenten zoals familieschaamte en eer of het ideaal van maagdelijkheid, die de last op hun schouders kunnen verzwaren, moeten nog veel meer aan het licht komen.
Deze vrouwen verdienen op hun eigen voorwaarden een podium en steun. Tegelijkertijd moeten we ook het idee dat enkel mannen van kleur seksistisch gedrag vertonen ontkrachten. Aan witte feministen zoals ik de taak om te luisteren en het geluid van niet-witte vrouwen te versterken. Ook daarom Harlot, het nieuwe OneWorld-platform voor seksuele vrijheid, dat ik leid. Op naar goed bondgenootschap.
Verder lezen?
Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?
Word abonnee
- Digitaal + magazine — € 8,00 / maand
- Alleen digitaal — € 6,00 / maand
Terugkerende klant? Klik hier om in te loggen
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen
