“Iedereen raadde me af een klacht in te dienen; het hoorde er een beetje bij
Een vriendin van me vertrok vroegtijdig met de noorderzon: haar verzet werd aangezien voor preutsheid, ze zou ‘te vast zitten in haar eigen cultuur.’
Ik herinner me de toneelschool, het gevoel uitverkoren te zijn, op weg naar een leven op het podium waar ik altijd zo graag op stond.
Ik sta niet meer graag op een podium.
Moedige vrouwen
Die Raad ‘behaagde het’ enkele maanden later om me te informeren dat ze mijn keuze betreurde. Ze had een stevig gesprek gevoerd met de directeur, maar stelde vast dat hij goed had gehandeld. Ik was niet uitgenodigd voor dat ‘stevige gesprek’, hoewel ik daartoe had verzocht.
“Ik herinner me mijn woede en mijn onbedaarlijk huilen tegenover zo’n meldpuntpersoon
Ik herinner me de collectieve afkeuring van grensoverschrijdend gedrag en de oprechte overtuiging van de mensen aan het roer dat het anders moest. Dit kon zo echt niet meer, het moest afgelopen zijn. Er kwamen loketten, meldpunten, vertrouwenspersonen, debatten.
En ik herinner me mijn woede en mijn onbedaarlijk huilen tegenover zo’n meldpuntpersoon, veertien jaar later. Na een ongelooflijke hoeveelheid uren mails schrijven, documenteren en naar juridische wegen zoeken om alsnog actie te ondernemen, kwam ik van een koude kermis thuis. Mijn ervaring met de directeur was na al die tijd simpelweg onvoldoende te bewijzen.
Patriarchaal systeem
“Mensen met macht normaliseren grensoverschrijdend gedrag
Ik herinner me de zelftwijfel, de schaamte en de herbeleving. De emotionele rollercoaster die ook de vrouwen die getuigden bij BOOS compleet uit het lood moet hebben geslagen. Dat ze dit moesten ondergaan, is omdat onze samenleving, onze cultuur en ons juridisch stelsel hen daartoe dwong. Naar de media stappen om je gruwelijke verhaal wereldkundig te maken, is een paardenmiddel.
We hebben de plicht dit niet als het zoveelste incident te beschouwen, maar als een glasheldere illustratie van een doorwrocht patriarchaal systeem. Mensen met macht normaliseren grensoverschrijdend gedrag en dat moet nu echt klaar zijn. Dat zijn we verschuldigd aan al die moedige mensen die ooit die vreselijke gang naar de media moesten maken.
“Ik zal dit morgen honderd keer opnieuw lezen en uren nadenken of ik het wil delen
Morgen zal ik me herinneren dat ik dit gisterenavond schreef. Ik zal het honderd keer opnieuw lezen en uren nadenken of ik dit wil delen. Mijn boosheid zal groter worden, afnemen, en weer herrijzen. Maar ik weet me privé en in mijn werkende leven omringd met een leger van sterke vrouwen. Op al die plekken waar de macht zo lang in stand werd gehouden, tonen wij nu hoe het anders kan. En beter.
Verder lezen?
Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?
Word abonnee
- Digitaal + magazine — € 8,00 / maand
- Alleen digitaal — € 6,00 / maand
