‘Hiv heeft me een doel gegeven in het leven’

Het huis van haar ouders is altijd al een zoete inval geweest. De deur stond open voor de pleegkinderen voor wie haar ouders jarenlang zorg droegen, en door de jaren heen hebben tientallen huisdieren de revue gepasseerd. ‘Tweedehandsjes uit het asiel. We hadden honden, vogels, muizen en slangen. Het was hier net een dierentuin!’

Na het atheneum schrijft Hanne zich in voor de studie Dier- en veehouderij waarvoor ze stage gaat lopen in Australië. De stage bevalt goed, maar terug in Nederland blijkt het moeilijk om werk te vinden bij haar in de buurt. Niet wetende wat ze dan wel wil gaat ze in een schoenenwinkel in het stadscentrum werken, zodat ze in ieder geval iets om handen heeft.

In deze periode leert ze tijdens het uitgaan haar toenmalige vriend kennen, een Spanjaard die tijdelijk in Nederland werkt. Zelf beschrijft ze hem als ‘de meest intense liefde’ van haar leven. En wanneer hij heimwee krijgt naar zijn geboorteland, reist ze hem achterna in de hoop dat hun relatie zich verder zal ontwikkelen. Acht maanden houdt ze het daar vol. ‘Het was een klein stadje, waar het heel moeilijk was om vrienden te maken. Ik wist dat het niet makkelijk zou worden, maar ik had er geen rekening mee gehouden dat het zo moeilijk zou zijn. Ik kon er totaal niet aarden.’ De liefde houdt geen stand en Hanne keert terug naar Nederland; een relatie en illusie armer.

Na de relatiebreuk zit ze er helemaal doorheen. Ze is oververmoeid en van de zelfverzekerde, vrolijke Hanne is niets meer over. Om in alle rust aan zichzelf te werken gaat ze tijdelijk bij haar ouders wonen, die haar met open armen ontvangen. ‘Ik wilde weer zelfverzekerd zijn en lachen. Er bewust bij stil staan hoe ik weer op eigen kracht happiness kon vinden.’ Happiness is een belangrijk thema in Hannes leven waar ze vaak op terugkomt. Ze kan niet genoeg benadrukken hoe de innerlijke zoektocht naar geluk haar heeft gevormd tot wie ze nu is.

‘Ik zocht naar iets positiefs wat ik aan mijn emigratie naar Spanje had overgehouden en dat was dat ik Spaans kon. Ik begon met Engelse les aan Spanjaarden geven, in ruil daarvoor hielpen zij mij met het bijspijkeren van mijn Spaans. Ik leerde daardoor heel veel nieuwe mensen kennen. Het was echt een top zomer. Ik had me lange tijd niet zo happy en gezond gevoeld. De diagnose kwam daarom ook echt onverwachts.’

Ik ben even boos geweest op mezelf, maar dat ging heel snel over. Het is wat het is. Degene van wie ik het heb gekregen neem ik niks kwalijk. Hij kiest ervoor om het geheim te houden en dat respecteer ik.’

‘Het moeilijkst was om het aan de jongen te vertellen met wie ik aan het daten was. Ik was helemaal gespannen want ik wist zeker dat hij mij hierom zou afwijzen. In plaats van dat hij wegliep zoals ik verwachtte zei hij: ‘’Oké, mag ik je nu zoenen?’’ Ondanks deze eerste reactie was het virus toch een spelbreker voor de relatie. ‘Hij kon het niet aan, maar sprak dat niet uit naar mij, waardoor het heel ongemakkelijk werd. Uiteindelijk heb ik het zelf uitgemaakt. Hij is de eerste die mij heeft afgewezen omdat ik hiv heb, en dat doet zeer.

Een mislukte emigratie, verbroken relatie en de diagnose hiv. 2015 was een turbulent jaar voor Hanne maar haar enthousiasme voor het leven is ze niet verloren. ‘Het is zo belangrijk dat ik voor mijn diagnose bezig was met happy zijn. Kansen zien en pakken. Dat kan ik nu toepassen. Dat is ook de reden dat mijn diagnose zo een kleine impact heeft gehad. Ik weet zeker dat als ik het eerder in mijn leven had gekregen, ik er niet zo goed mee om had kunnen gaan.