Hoe veilig is Beiroet écht voor lhbti+’ers?

“Als je niet wordt vermoord, dan moet je je blijkbaar in de hemel wanen”, zegt de Iraakse Laura* (32). “In Beiroet is het leven voor onze gemeenschap misschien veiliger dan in de rest van de Arabische wereld, maar dat is relatief.”

Laura vluchtte in oktober naar Libanon omdat ze doodsbedreigingen kreeg vanwege haar genderidentiteit. Ze begon twee jaar geleden met haar transitie. In Beiroet hoopte ze een nieuwe start te maken, en een vrij en veilig leven te lijden. Maar dat blijkt niet het geval. “Ze schreeuwen naar me en schelden me uit op straat. Ik ben een alien in de ogen van Libanezen.”

In Irak bijvoorbeeld, ben je als lhbti+’er je leven niet zeker op straat, vertelt Laura. “In Irak had ik een baard, ik zag er heel anders uit. Als ze er daar achter komen dat je homoseksueel of transgender bent, word je vermoord.”

Hoewel lhbti+’ers in Beiroet niet vrezen voor hun leven, worden ze dagelijks bedreigd en mishandeld. Ook de Libanese regering maakt ze het leven moeilijk. Zo werd deze maand Grindr offline gehaald, een dating-app die wereldwijd vooral wordt gebruikt door homoseksuele mannen. De app faciliteert ontmoetingen tussen mensen uit de lhbti+-gemeenschap en dat gaat in tegen het omstreden artikel 534: een wet die ‘tegennatuurlijke seks’ verbiedt.

Tegelijkertijd zorgde deze aandacht ook voor méér intimidatie, méér geweld en méér arrestaties. Juist omdat het onderwerp op de politieke agenda kwam. De Libanese vrienden Waël Hussein (24) en Margot Khoury (24) kregen hiermee te maken.

“Soms als ik op straat loop, proberen ouders hun kinderen voor me te verbergen”, vertelt Hussein. “Alsof ik een soort eng beest bent.” Hij valt op door zijn neuspiercing, oorbellen en grote zilveren ringen om z’n vingers. “We leven geïsoleerd”, vult Khoury aan. Wanneer lhbti+’ers zichzelf willen zijn en zich veilig willen voelen, gaan ze naar homovriendelijke plekken. Daarbuiten is die vrijheid er niet. “Niet iedereen accepteert ons. Onze vriendengroep bestaat vooral uit andere lhbti+’ers.”

De ouders van Laura, Hussein en Khoury weten niet over de seksuele oriëntatie of genderidentiteit van hun kinderen. Laura weet zeker dat haar ouders het niet zouden accepteren, daarom heeft ze nooit een poging gedaan. Hussein zegt dat hij zijn vriendjes thuis als een ‘gewone vriend’ voorstelde. “Mijn ouders hebben dus veel ‘vrienden’ ontmoet”, lacht hij.

Toch hebben Hussein en Khoury goede hoop voor de toekomst van lhbti+’ers in Libanon. Khoury: “Langzaamaan doorbreken we taboes. Het is een onderwerp dat nu meer besproken wordt dan een aantal jaar geleden, zowel in de maatschappij als in de politiek.” Voor Laura is dat anders. “Lhbti+’ers die vrezen voor hun leven kunnen een vluchtelingenstatus krijgen van de VN, maar die heb ik nog niet. Nu ben ik dus illegaal in Libanon en kan ik elk moment het land worden uitgezet. Intussen word ik dagelijks geïntimideerd. But we will survive.”

*Laura’s volledige naam is bij de redactie bekend.