Opinie

Lhbti-activist, treed naar buiten en laat jezelf zien

Het is niet makkelijk voor een lhbti-activist om zichtbaar te zijn voor het grote publiek, schrijft Dounia Jari van het platform voor queer moslims Maruf. Je moet jezelf blootgeven, kritiek incasseren en daar tegen opgewassen zijn om je werk te blijven doen. Maar het is de enige manier voor jongeren om de weg naar hoop te vinden.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Ik ben al zo’n acht jaar werkzaam in de gemeenschap van lesbiennes, homo’s, biseksuelen, transgender en intersekse-mensen. Als gastvrouw bij ontmoetingsavonden, oprichter en bestuurder van een stichting, spreker op conferenties, trainer van empowerment workshops en veel meer. Altijd vrijwillig en met veel liefde en voldoening.

Er is mij vaak gevraagd op de televisie, radio of in de krant op te treden, maar ik bedank vrijwel altijd voor dat soort gelegenheden. Ik vind het meer dan genoeg om een rolmodel te zijn voor de mensen die me al kennen. Maar dit jaar ben ik, samen met mijn team van Maruf, genomineerd voor een Amsterdamse prijs die wordt uitgereikt aan iemand die zich op een bijzondere wijze inzet voor lhbti-emancipatie. De prijs wordt al bijna twaalf jaar uitgereikt en is eerder gewonnen door bijzondere rolmodellen. Nu wordt het toch echt moeilijk om onzichtbaar te blijven.

Gevoel van ongemak

Zichtbaar zijn als lhbti’er betekent dat je je bloot moet geven over zaken die over het algemeen als privé beschouwd worden. Mensen vinden dat je hun vragen moet beantwoorden, zodat zij jou (en je gemeenschap) kunnen begrijpen: ‘Wanneer wist je het?’ ‘Wat vinden je ouders ervan?’ ‘Dat kan toch niet in de islam?’ De intenties zullen vaker goed zijn dan slecht, maar zulke vragen geven een gevoel van ongemak en antwoord geven maakt je kwetsbaar. Je geeft mensen de vrijheid om er iets van te vinden. Ik heb vaak iets persoonlijks verteld, dat ik achteraf gezien misschien liever niet gezegd had, alleen maar zodat die vragenstellers ites beter zouden begrijpen.

Tegelijkertijd wil je niet alleen jezelf in bescherming nemen, maar ook anderen zoals je familie. Op de vraag wat je ouders er van vinden, zeg ik bijvoorbeeld dat het een schok voor ze was maar vul ik het aan door te zeggen dat zij ook hun tijd nodig hebben om het te verwerken. Daardoor geef ik misschien een genuanceerd beeld weer van mijn ervaringen, omdat ik wil voorkomen dat men iets negatiefs zegt over mijn familie.

Mijn situatie is niet veiliger geworden omdat ik een organisatie run, maar omdat ik hard heb gevochten voor mijn vrijheid

Hoe meer je op de voorgrond treedt, bijvoorbeeld als lhbti-deskundige, des te meer je een doelwit van kritiek kunt worden. Je kiest immers zelf voor die zichtbaarheid dus dan moet je ook kunnen incasseren, is de gedachte. Salaheddine kan Tofik Dibi bekritiseren in een interview, omdat Tofik besloot een boek uit te brengen met zijn persoonlijke verhaal. Daar moet je maar tegen zijn opgewassen. Je draagt een enorme verantwoordelijkheid om de emancipatie te bevorderen in de maatschappij en je bent ineens een rolmodel omdat je besluit anderen te helpen.

Men vergeet dat mijn situatie niet veiliger is geworden omdat ik een organisatie run, maar omdat ik hard heb gevochten voor mijn vrijheid. Ik kon bijvoorbeeld mezelf vrij jong financieel onafhankelijk maken. Dat is een ontzettend belangrijke factor, want door die financiële onafhankelijkheid krijg je vrijheid om een andere, veiligere omgeving op te zoeken. Jarenlange self-empowerment is ook een noodzaak, evenals steun van vrienden en de nieuwe gemeenschap waar je onderdeel van uitmaakt. Mijn situatie is ondanks alles nog steeds niet veilig genoeg, want er zijn voldoende mensen die het niet eens zijn met mijn manier van leven en lhbti-fobie is nog lang niet de wereld uit.

Worstelen met je identiteit

Het is een ingewikkelde, innerlijke strijd. Meestal willen wij, activisten en hulpverleners, gewoon onzichtbaar zijn en ons werk doen, maar ik begrijp dat die zichtbaarheid juist nodig is. Onze publieke optredens hebben daadwerkelijk deelnemers opgeleverd voor onze empowerment workshops bij Maruf. Het bereik is dan simpelweg groter, en Malika uit Rotterdam en Yassir uit Assen weten dan dat er iemand bestaat die is zoals zij en dat geeft ze hoop.

En hoop is het belangrijkste dat je nodig hebt wanneer je worstelt met je identiteit en het vormgeven van je leven. Voor een activist en hulpverlener is het besef dat je bijdraagt aan iets dat groter is dan jij daarom echt de sleutel naar verandering. De nominatie voor die Amsterdamse prijs is dan ook meer dan alleen een erkenning voor ons werk. Het is het bewustzijn dat ik niet langer onzichtbaar ben. Zoals zangeres Mary J. Blige in een recent interview zei: “Wees niet bang voor de kracht die je bezit. Treed naar buiten en laat jezelf zien”. Hier ben ik.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons