Achtergrond

‘Moet je ongesteld worden, of zo?’

Hoewel veel vrouwen klachten ervaren die eronder vallen, bestaan over PMS veel misverstanden. Medisch gezien is er bovendien nog weinig over bekend. Hoe komt dat? En worden de klachten eigenlijk wel serieus genomen?

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Sommige vrouwen 1hebben ernstige psychische en fysieke klachten voorafgaand aan de menstruatie. Er is een medische term voor: het premenstruele syndroom. Over PMS bestaan veel misverstanden en medisch is er nog weinig over bekend. Hoe komt dat? En: worden die klachten wel serieus genomen?

Paar procent van de vrouwen

Welke cijfers worden gebruikt om de omvang van PMS te beschrijven is onderhevig aan enige mate van discussie. De cijfers zijn afhankelijk van welke bron er wordt gebruikt, wat er wordt gecommuniceerd met de cijfers, welke definitie van PMS wordt gehanteerd en hoe strikt die is. Waar sommige bronnen het hebben over 30 tot 50 procent van de vrouwen van vruchtbare leeftijd, heeft het internationale geneeskundetijdschrift Lancet het over zo’n 5 tot 8 procent. Een onderzoek gepubliceerd in het tijdschrift Huisarts & Wetenschap kwam uit op 4 procent van de vrouwen van vruchtbare leeftijd.

De laatste cijfers tonen aan wat ‘klinisch significante’ PMS wordt geacht: vrouwen die zó’n last hebben van PMS dat dit hun leefpatroon verstoort. Deze vrouwen beoordelen tijdens de PMS-periode hun gemoedstoestand slechter, voelen zich vaker belemmerd in hun sociale activiteiten en hebben vaker moeite met dagelijkse bezigheden als gevolg van lichamelijke en geestelijke problemen.

Symptomen van het premenstruele syndroom zijn onder andere prikkelbaarheid, angst, depressieve gevoelens, pijnlijke borsten en/of een opgeblazen gevoel. Deze terugkerende klachten vinden plaats in de tweede helft 2 van de menstruatiecyclus. De klachten verdwijnen zodra de menstruatie begint, maar worden tijdens hun voorkomen wel als belemmerend in het dagelijkse leven ervaren.

Waar afzonderlijke symptomen overgaan in PMS is niet helemaal helder, omdat het weinig te kwantificeren klachten betreft die op basis van zelfrapportage moeten worden vastgesteld. Daarbij is het de vraag hoe serieus deze klachten worden genomen en of ze dus überhaupt worden geregistreerd, zelfs als ze in hun volledigheid voorkomen.

Modekwaal?

Als iets vaak voorkomt is het niet zo dat het gediskwalificeerd moet worden

Het gebruik van de term PMS is daarom controversieel. Omdat veel vrouwen aangeven in ieder geval een deel van de klachten te ervaren, wordt aan het bestaan van de aandoening getwijfeld. Denk aan glutenintolerantie, een wel degelijk bestaande medische aandoening die door ‘populariteit’ van de klachten gedevalueerd is. Bovendien is het tot dusver niet gelukt een lichamelijke oorzaak voor het syndroom aan te tonen. ‘Bewijs’ van de aandoening is nu een, in een dagboek bijgehouden, patroon van drie maanden lang consistente premenstruele klachten. Er moet een duidelijk hormonaal patroon te zien zijn.

PMS als aandoening is complex: waar stopt de natuurlijke werking van het lijf en de daarbij behorende effecten, en wanneer begint de ziekte? En als iets vaak voorkomt is het niet gezegd dat het als aandoening gediskwalificeerd moet worden. Als veel vrouwen last hebben van enkele symptomen van PMS, maar niet gediagnosticeerd worden met de gehele ‘aandoening’, hoe serieus worden zij dan genomen?

Oud-gynaecoloog Cees Renckens (niet onomstreden in zijn rol als bestuurslid van de Vereniging tegen Kwakzalverij) noemde in een interview met Trouw PMS een ‘modekwaal’. Hij haalt in het interview een Canadees onderzoek uit 2013 aan, waarbij de onderzoekers zes maanden lang 395 vrouwen analyseerden. De onderzoekers concludeerden dat de invloed van de cyclus op het humeur in het niet valt bij de invloed van algemene gezondheid, stressniveau en sociale steun op hun stemmingen.

Renckens licht telefonisch toe: “We hebben allemaal wel eens last van pijntjes en ander ongerief. Als mensen dat als onderdeel gaan zien van een ziektebeeld, worden die pijntjes alsmaar ernstiger. Ik ben inmiddels met pensioen, maar als een vrouw met zulke klachten langskwam, wees ik haar er vriendelijk op dat er geen bewezen oorzaak of behandeling is voor het premenstruele syndroom. Dat betekent niet dat ik haar klachten niet serieus zou nemen. Voor vrouwen die deze symptomen ervaren is cognitieve gedragstherapie soms een uitkomst.”

Niet zelden is het erkennen van de symptomen al een onderdeel van de behandeling

Toch blijkt uit onderzoek dat het slikken van antidepressiva en vitamine B6 een gunstig effect kan hebben op PMS-klachten. Dat bevestigt de lichamelijke oorzaken van PMS . Het sentiment dat bepaalde vrouwenklachten ‘tussen de oren zitten’, heeft mogelijk te maken met de veelgehoorde neiging om pijn van vrouwen af te doen als overdreven. Daarbij worden de lichamen van vrouwen niet op dezelfde manier bestudeerd als die van mannen, terwijl er vervolgens geen onderscheid wordt gemaakt in de uitkomsten en behandeling.

‘Elke vrouw heeft in meer of mindere mate last van lichamelijke en geestelijke veranderingen rondom de menstruatie’, verduidelijkt de Nederlandse Vereniging voor Obstetrie en Gynaecologie (NVOG) per mail. ‘Wanneer iemand daaronder lijdt, is het goed om te weten hoe je haar kunt begeleiden. Niet zelden is het erkennen van de symptomen al een onderdeel van de behandeling.’ NVOG koos er zodoende voor een richtlijn op te stellen voor PMS – waar Renckens op tegen is.

PMS scoort blijkbaar niet hoog genoeg

Toine Lagro-Janssen, oud-huisarts en co-auteur van het eerder genoemde onderzoek dat in Huisarts & Wetenschap stond, sluit zich daarbij aan. “Een kleine groep vrouwen, vooral tussen de 35 en 45 jaar, heeft last van PMS, dat staat vast. Ook in de DSM-5 3 zijn criteria vastgelegd over wanneer je kunt spreken van de specifieke, ernstige mentale variant van PMS: PMDD – premenstrual dysphoric disorder. Die valt onder depressieve stoornissen.”

PMS-richtlijnen vindt de oud-huisarts een goede zaak. “Een richtlijn is een legitimatie van klachten.” Het Nederlandse Huisartsen Genootschap (NHG) heeft geen standaard opgesteld voor PMS. Wereldwijd zijn er wél organisaties gericht op obstetrie en gynaecologie die een richtlijn hebben opgesteld. “De standaarden van het NHG weerspiegelen een rangorde in prioriteit van aandoeningen”, vervolgt Lagro-Janssen. “PMS scoort blijkbaar niet hoog genoeg. Overigens scoort Nederland qua opnemen van gynaecologische aandoeningen in de NHG-standaarden internationaal redelijk goed. Daar hebben (vrouwelijke) huisartsen binnen de geneeskunde voor gevochten.”

Geen prioriteit

Toch weten we nog steeds niet precies wat de klachten veroorzaakt. Er wordt vermoed dat PMS ontstaat door een gevoeligheid voor hormonen: een verschil in hormoonconcentraties tussen vrouwen met en zonder PMS is namelijk niet gevonden. Lagro-Janssen verduidelijkt: “Sommige vrouwen zijn nu eenmaal erg gevoelig voor hormoonveranderingen. Dat zie je ook bij zwangere vrouwen: de een heeft enorm last van misselijkheid en de ander niet. De gevoeligheid in receptoren van hormonen kunnen we niet aantonen zoals we hormoonconcentraties kunnen vergelijken, maar dat is hoogstwaarschijnlijk wel de oorzaak van PMS. De klachten treden immers steeds op na de eisprong, als er verandering optreedt in de verhouding tussen het progesteron- en oestrogeengehalte.”
Het premenstruele syndroom, samen met andere menstruatiegerelateerde aandoeningen zoals endometriose of PCOS, kent geen wetenschappelijke prioriteit. En dat is kwalijk, vindt Lagro-Janssen. “Nu schrijven huisartsen vaak vrij generiek de pil voor bij dit soort aandoeningen. Dat heeft te maken met wat we weten over de oorzaak van de klachten, maar ook met het feit dat er weinig onderzoek naar wordt gedaan.”

Het is inmiddels bekend dat seksisme in de medische wetenschappen een probleem is. Dat heeft verstrekkende gevolgen: als je precies weet hoe een aandoening veroorzaakt wordt, kun je specifieker en dus beter behandelen. “Onderzoek naar en behandeling van ziekten zoals kanker of hart- en vaatziekten, beschikken over veel meer geld, er zijn stichtingen en fondsen met een sterke patiëntenlobby. Dat is niet het geval bij PMS.”

Gelukkig leidt de aanwezigheid van steeds meer vrouwelijke huisartsen tot meer agendering van de thema’s

Het landelijke huisartsregistratienetwerk van onderzoeksinstituut NIVEL zorgt een jaar lang voor registratie-aandacht van huisartsen voor specifieke medische onderwerpen. Dat kan variëren van griep tot een thema als euthanasie. Zo krijgen huisartsen verdiepende informatie en een beter beeld van hoe vaak iets voorkomt. Het zou kunnen helpen, oppert Lagro-Janssen, als PMS prominent als onderwerp op die agenda zou komen.

Zelf ondernam Lagro-Janssen ook actie. Ze merkte hoe de urogynaecologie, waaronder onderwerpen als bekkenbodemproblemen, PMS of endometriose vallen, niet hoog op de agenda stonden onder huisartsen. Dus richtte ze binnen het NHG voor huisartsen een tweejarige kaderopleiding op gericht op deze thema’s. Lagro-Janssen: “Die huisartsen trainen dan weer anderen, en het leidt ook tot meer onderzoek over de thema’s.”

Feministisch?

Het debat over het al dan niet bestaan van PMS en hoe we erover na moeten denken speelt langer. Renckens vindt dat het bestaan van PMS ontkracht moet worden omdat het suggereert dat ‘de vrouw’ een speelbal is van haar hormonen, zo schreef hij in 2012. ‘De vrouw is […] een redelijk wezen waarmee goed te praten moet zijn, ook als de menstruatie ophanden is.’ Het idee van PMS als apart ziektebeeld zou volgens hem stereotyperend werken.

Lagro-Janssen vindt vrouwen die lijden aan PMS geen speelballen van hun hormonen. “PMS is een combinatie van biologische, psychische en sociale factoren. Eind jaren ’70 van de vorige eeuw werd door het gezondheidscentrum Aletta Jacobs en zelfhulpgroepen al gevochten voor meer aandacht, onderzoek en financiering voor deze aandoening.” Gelukkig leidt de aanwezigheid van steeds meer vrouwelijke huisartsen volgens Lagro-Janssen wel tot meer agendering van deze thema’s. “Maar PMS verdient nog veel meer aandacht en onderzoek.”

Een slimme meid is op haar cyclus voorbereid

'We vliegen naar Mars, maar de pil is opeens tegennatuurlijk'

  1. We schrijven hier vrouwen, maar dit geldt ook voor mensen die zich niet als vrouw identificeren maar wel geboren zijn met een baarmoeder. ↩︎
  2. De tweede helft van de menstruatiecyclus begint na de eisprong, doorgaans rond de 14e dag van de cyclus. ↩︎
  3. De DSM-5 is een handboek van psychiatrische aandoeningen, met als doel om meer duidelijkheid en consistentie te creëren over de definities van aandoeningen. ↩︎

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons