Volgens Boef heb ik mijn status als vrouw daarmee beveiligd en behoor ik niet tot de groep van kechs. Maar waarom zou ik niet lekker naar de club gaan tot in de vroege uurtjes als ik dat wil? Omdat ik me anders moet schamen. Schamen voor wie precies? Voor het collectief dat Marokkaanse Nederlanders heet, want de goede naam en eer van mijn vader en familie moet intact blijven. Alles wat ik als vrouw doe dat die eer in diskrediet kan brengen, moet ik laten.
“"Alles wat ik als vrouw doe dat die eer in diskrediet kan brengen, moet ik laten"
De normen van mijn sociale omgeving zijn doorgaans vrijer dan de normen waarmee ik ben opgegroeid en dat zorgde voor verwarring. Zelfs binnen het gezin. Als meisje kreeg ik bijvoorbeeld meer restricties opgelegd dan mijn broertje. Hij mocht uitgaan en kon met een vriendin thuiskomen, maar ik niet. Ik begreep dit niet, omdat ik mezelf niet kon vinden in de norm dat mijn gedrag bepaalde hoe andere mensen naar mijn vader keken.
“"Ik vond mezelf niet in de norm dat mijn gedrag bepaalde hoe andere mensen naar mijn vader keken"
Nog steeds bepalen anderen, zoals Boef, dat ik mij moet schamen. Deze schaamte-oplegging, vooral door ouders tijdens de opvoeding, moet en kan minder. Ouder van de toekomst, je hoeft niet al je normen te laten vallen, maar je kunt ze wel voor jezelf en voor je kind herdefiniëren als je weet dat het onrecht in stand houdt. Met minder schaamte kunnen we wellicht tot een universele norm komen om bijvoorbeeld seksisme in de ban te doen. Pas dan kunnen we het adequaat afstraffen – of het nu over Boef, Kelder of Derksen gaat – en hopelijk komen we dan tot enige gelijkheid in deze wereld.
Verder lezen?
Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?
Word abonnee
- Digitaal + magazine — € 8,00 / maand
- Alleen digitaal — € 6,00 / maand
