Beeld: beastfromeast/iStockphoto

Waarom die angst voor non-binaire mensen?

De acceptatie van lhbti+’ers in Nederland stagneert, liet het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) weten op de internationale Dag tegen Homo-, Bi-, Trans- en Interseksefobie. Vooral de acceptatie van non-binaire personen loopt achter: wie niet man of vrouw is, krijgt te maken met onbegrip, intimidatie en zelfs fysiek geweld.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Een attractie, dat voel ik me soms op straat. Een hoekige kaaklijn én een jurk of hakken, wat ben je dan? Een trans vrouw? Een homoseksuele man? Sommige mensen lachen, alsof je het niet meent en een grapje maakt. Anderen kijken verward of afkeurend. Als er iemand naast me loopt, wordt die ook aan extra blikken onderworpen. Mensen lijken te móeten weten ‘wat’ iemand is.

De binaire indeling van de wereld in twee seksen zit er bij de meeste mensen diep in. Van jongs af aan krijgen we mee wat hoort bij man of vrouw zijn, en bij veel ouders beginnen de verwachtingen daarover meteen na de twintigwekenecho. Kinderen van twee jaar zijn zich al bewust van gender en hebben een voorkeur voor genderspecifiek speelgoed geïnternaliseerd, blijkt uit onderzoek van Amerikaanse psychologen. Hersenonderzoek laat zien dat volwassenen binnen minder dan een vijfde van een seconde inschatten of iemand een man of een vrouw is, en daarop vervolgens hun gedrag en verwachtingen baseren.

Lhbti+-emancipatie stagneert, 17 mei 2022

De acceptatie van lhbt+’ers stagneert, zegt het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP), op basis van een onderzoek dat vandaag werd gepubliceerd, op de Internationale Dag tegen Homo-, Bi-, Trans- en Interseksefobie (IDAHOT).

In vergelijking met andere landen staat Nederland positief tegenover lhbt+’ers, al vindt bijna 1 op de 5 Nederlanders seks tussen twee mannen ‘walgelijk’. Bovendien zet de positieve trend niet door, aldus het SCP. Vooral de acceptatie van trans en non-binaire personen blijft achter: 1 op de 10 Nederlanders zou liever niet hebben dat zijn/haar/hun kind les krijgt van een transgender docent.

Naar de acceptatie van intersekse personen deed het SCP geen onderzoek.

“Kijk bijvoorbeeld naar wat er gebeurt als twee mensen tegen elkaar botsen”, zegt Linda Duits, als mediawetenschapper verbonden aan de Universiteit Utrecht met een bijzondere interesse voor gender en seksualiteit. Hoe ze reageren, hangt af van of ze de ander zien als man of als vrouw. Hoe ervaar je het fysieke contact? Zie je de botsing als agressief of bedreigend (bij een man eerder dan bij een vrouw)? Bied je je excuses aan en op welke manier? “Als je in zo’n situatie niet meer van aannames en codes kunt uitgaan, wordt het onduidelijk wat je kunt verwachten en moet doen. Datgene wat de binaire sekse-indeling doorkruist, brengt vaste zekerheden van mensen aan het wankelen.”

Omdat de aanwezigheid van non-binaire mensen breekt met hoe mensen gewend zijn te denken over gender, worden zij vaak gestigmatiseerd: niet begrepen of niet geaccepteerd door vrienden, bij familie, op hun werk of op straat. Dat concludeert Movisie-onderzoeker Afiah Vijlbrief in een van de weinige studies naar het leven van non-binaire personen in Nederland. “Vooral non-binaire personen die openlijk uitdragen wie ze zijn, krijgen te maken met discriminatie en transfobie, en soms zelfs met fysiek geweld”, zegt Vijlbrief. “Velen vermijden daarom het stigma door naar buiten toe te ‘assimileren’ in de binaire maatschappij. Ook binnen de lhbti+-gemeenschap – en zelfs binnen de trans gemeenschap – is dat soms nodig, omdat zelfs daar nog erg binair wordt gedacht.” Ook daar overheerst de wens om óf man, óf vrouw te zijn.

Ik word wel eens openbare toiletten uitgestuurd, soms zelfs fysiek

“Er is nog niet veel ruimte voor mensen die zich tussen de hokjes man en vrouw bewegen”, bevestigt Roos de Vries, non-binair en beter bekend als performer en drag king Thorn Vineyard. “Mensen denken door mijn uiterlijk dat ik een man ben, en raken in de war als ze mijn stem horen. Vanuit hun ongemak maken ze er een veel groter probleem van dan het eigenlijk is. Ik word bijvoorbeeld wel eens openbare toiletten uitgestuurd, soms zelfs fysiek. En op Instagram reageren mensen soms met kotsemoji’s als je de hashtag #nonbinary gebruikt. Ik probeer zo goed mogelijk dat niet binnen te laten komen.”

In reacties op sociale media zie je dat ook: op een artikel van OneWorld over non-binair zijn wordt gereageerd met ‘Walgelijk’ en ‘Er bestaan twee geslachten. Einde discussie!’

Wat betekent non-binair?

Bij de geboorte krijg je het biologische geslacht man of vrouw toegewezen. Dat betekent niet automatisch dat je het daar zelf mee eens bent. Wie als man of vrouw wordt opgevoed en zich ook zo identificeert, is cis (of voluit cisgender). Iemand wiens genderidentiteit niet overeenkomt met het geslacht op de geboorteakte, is trans oftewel transgender. Binaire trans mannen en vrouwen voelen zich man óf vrouw. Non-binaire personen vallen ook onder de parapluterm trans, maar zij voelen zich niet één van beide. Zij kunnen bijvoorbeeld geen gender of juist meerdere genders hebben, zich bewegen in een spectrum tussen mannelijkheid en vrouwelijkheid, of zich meer thuisvoelen bij één van de twee zonder zich daarmee volledig te identificeren.

Het aantal mensen dat zich niet volledig in het hokje man of vrouw voelt passen, is hoger dan vaak gedacht: 4 procent van de Nederlanders, volgens onderzoekers van kenniscentrum Rutgers. Hoeveel non-binaire mensen er in Nederland zijn, is niet onderzocht. Een schatting in Groot-Brittannië kwam op zo’n 0,4 procent van de bevolking. Waarschijnlijk ligt dit hoger, want toegenomen zichtbaarheid zorgt dat meer mensen woorden kunnen geven aan hoe ze zich voelen.

Iets te verliezen

Het is één ding om de genderidentiteit van andere mensen niet te delen of volledig te begrijpen. Maar waarom zou je hen daarom afwijzen of haten? Kennelijk gaat het niet alleen om ongemak of onbegrip, maar zijn mensen ook bang zelf iets te verliezen. De laatste jaren is er meer aandacht voor non-binaire personen, en voor gender in het algemeen. Dat vindt niet iedereen prettig, ziet Linda Duits: “Er is een grote polarisatie tussen mensen die een progressieve blik op gender belangrijk vinden, en mensen die dat maar gezeik en gedram vinden. De media wakkeren dat vuurtje aan. Je zou zeggen dat het niemand schaadt als de NS voortaan ‘Beste reizigers’ omroept in plaats van ‘Dames en heren’. Maar dat is niet zo, want de binaire sekse-indeling is het fundament waarop de hele samenleving is gebouwd.”

Aandacht voor genderdiversiteit wordt neergezet als een stap weg van hoe de wereld écht is en hoort te zijn

Sommige mensen willen dat fundament veranderen, terwijl anderen het niet kwijt willen. Geert Wilders noemde het ‘Beste reizigers’ van de NS in 2017 een ‘verbod op man en vrouw’. Thierry Baudet duidt ‘enthousiasme’ ter linkerzijde van het politieke spectrum over genderneutrale toiletten als een destructief streven naar een ‘posthistorische mens’. En de Franse ultrarechtse politicus Marion Maréchal-Le Pen vreest voor een wereld ‘zonder gender, zonder vader, zonder moeders, en zonder natie’. Aandacht voor genderdiversiteit wordt hier neergezet als een stap weg van hoe de wereld écht is en hoort te zijn. Daarmee wordt de angst dat mensen iets te verliezen hebben aangewakkerd, en het afwijzen van non-binaire en trans personen politiek gelegitimeerd en versterkt.

Bedreigde mannelijkheid

Je zou denken dat de vrijheid voor non-binaire personen als Thorn en mij om onszelf te zijn, niet ten koste hoeft te gaan van de vrijheid van anderen om cis man of vrouw te zijn. Maar behalve onze gehechtheid aan de man-vrouwindeling en de manier waarop dat politiek wordt ingezet, staat nog iets anders minder binair denken over gender in de weg. Het morrelt namelijk aan de zekerheid van de groep die op dit moment een dominante positie heeft: mannen.

Sommige cis mannen zijn gebaat bij de traditionele, knellende genderhokjes

“Vrouwen, niet-stereotiepe mannen en trans personen zijn erbij gebaat als de traditionele hokjes van mannelijkheid en vrouwelijkheid minder gaan knellen”, zegt Duits. Zij krijgen dan meer ruimte zich te ontplooien, en lopen bijvoorbeeld op de arbeidsmarkt minder tegen discriminatie, seksisme en onderbetaling aan. “Het zou natuurlijk een fijne boodschap zijn als de emancipatie van één groep nooit ten koste gaat van een andere groep. Maar een bepaalde groep cis heteromannen heeft wel degelijk iets te verliezen bij een gendersysteem dat in beweging is.

”Deze groep hecht vaak sterk aan het begrip mannelijkheid, en ziet dat als iets dat onder druk staat en dat ze steeds opnieuw moeten bewijzen. En hoe sterker ze dat zo ervaren, hoe negatiever hun opvattingen over non-binaire en transgender personen, volgens onderzoeker Gabriël van Beusekom van het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP). Cis mannen staan gemiddeld ook veel minder positief tegenover genderdiversiteit dan vrouwen, blijkt uit onderzoek.

Hoe denkt Nederland over genderdiversiteit?

14 procent van de bevolking wil niet omgaan met mensen van wie niet duidelijk is of ze man of vrouw zijn, blijkt uit onderzoek van het Sociaal Cultureel Planbureau uit 2018.

Slechts 53 procent van de Nederlanders vindt dat er niets ‘mis’ is met mensen die zich geen man of vrouw voelen. 20 procent vindt dat dat wél zo is.

Opvattingen daarover lijken wel vrij snel te verschuiven: in 2013 vond nog bijna 30 procent dat er iets mis is met non-binaire personen.

Ze verschillen bovendien flink tussen Nederlanders onderling. Zo staat twee derde (65 procent) van de vrouwen positief tegenover genderdiversiteit (non-binaire en trans personen) tegenover 49 procent van de mannen.

De Amerikaanse schrijver en activist Julia Serano stelt dat het idee van mannelijkheid als iets kwetsbaars uitgaat van een absolute scheiding tussen mannen en vrouwen, en dat mannelijkheid superieur is aan vrouwelijkheid. Vooral trans vrouwen en vrouwelijke non-binaire personen bedreigen die uitgangspunten: zij zijn immers liever géén man dan wel. Daardoor worden mensen uit die groepen relatief vaak geïntimideerd – en wereldwijd worden elk jaar honderden trans vrouwen vermoord.

Veiliger schoolklimaat

Omdat ik als kind weleens huilde en niet wilde voetballen, vond mijn vader me een ‘mietje’. En door hoe ik met m’n hand door mijn haar ging, was ik op school al snel ‘homo’. Wie het geslacht jongen toegewezen heeft gekregen en ‘meisjesachtig’ doet – of je nu op ballet wilt of nagellak wilt dragen – krijgt veel te maken met afwijzing door diens ouders en omgeving. Maar ook wie als meisje wordt opgevoed en zich dat niet voelt, wordt vaak niet begrepen. Uit verschillende onderzoeken blijkt dat kinderen die niet voldoen aan genderrollen in hun jeugd veel meer te maken hebben met intimidatie, verbaal en fysiek geweld dan anderen.

Ook onderling stellen kinderen strikte normen over gender en seksualiteit. Uit recent onderzoek onder tweeduizend Nederlandse pubers blijkt: naarmate jongeren zich minder conformeren aan gendernormen (denk aan gedrag, kleding, kapsel), worden ze vaker gepest en hebben ze minder goede banden met leeftijdsgenoten. Dit speelt het meest bij twaalf- tot vijftienjarigen. Onderzoekers pleiten daarom voor meer voorlichting over genderdiversiteit, al vóór de middelbare schoolleeftijd.

Hopelijk denken kinderen: die persoon voor de klas was niet raar, maar best tof

Movisie-onderzoeker Afiah Vijlbrief benadrukt eveneens het belang van interventies in het onderwijs. Bijvoorbeeld via Gender Sexuality Alliances: groepen scholieren die met steun van het COC (de belangenorganisatie voor de lhbti+-gemeenschap, red.) opkomen voor een veiliger schoolklimaat. “Verder hebben jonge én oude non-binaire personen behoefte aan meer online en offline safe spaces, om elkaar te ontmoeten en hun identiteit te ontwikkelen. Ook belangrijk is meer zichtbaarheid van trans en non-binaire personen – en in het bijzonder mensen van kleur. Zodat meer mensen zien: dat kan óók.”

Thorn de Vries, die regelmatig voorlichting geeft op scholen, is misschien al zo’n rolmodel. Zowel Vineyard als Vijlbrief hebben de indruk dat opvattingen over genderdiversiteit onder jongeren snel verschuiven. “Het gebeurt steeds vaker in de les dat kinderen al weten wat non-binair of transgender betekent. In een uur kun je niet alles veranderen, maar ik hoop dat ze denken: die persoon vandaag in de klas was niet raar, maar best tof. En misschien zit er wel een kleine Thorn bij die denkt: ‘Wow, dit ben ik’.

Dit artikel verscheen in maart 2020 in OneWorld Magazine.

Dankzij hun project durven christelijke studenten uit de kast te komen

De toekomst is queer?

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons