Wat kun je doen als je je onveilig voelt op de werkvloer?

Natasha Huiberts maakte intimidatie mee op haar werk, en ging op onderzoek uit. Wat kunnen vrouwen zelf doen wanneer hun werkgever ze niet of ondermaats beschermt?

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Al maanden was ik genoodzaakt om werkgerelateerde afspraken via mijn privételefoon te maken. Mijn mannelijke leidinggevende was daarvan op de hoogte, maar nam geen initiatief om een werktelefoon aan te bieden. Toen ik pornografische afbeeldingen en ongewenste seksuele berichten van klanten ontving, was voor mij de maat vol. Ik informeerde mijn leidinggevende over de berichten en verzocht dringend om een werktoestel. Een mondelinge toezegging volgde, maar twee maanden later was er nog niks geregeld.

Even aarzelde ik om opnieuw initiatief te nemen. Ergens in mijn hoofd weerklonk de angst dat mijn vraag als ‘zeurderig’ ervaren zou worden. In de tussentijd ontving ik opnieuw intimiderende berichten op mijn privételefoon. Ik informeerde regelmatig naar de stand van zaken en ontplofte bijna toen er werd gezegd dat mijn verzoek geen prioriteit had. Uiteindelijk duurde het bijna vijf maanden voor ik een werktelefoon kreeg.

Weinig vertrouwen

Werkgevers zijn volgens de ARBO-wet verplicht om risico’s te inventariseren en maatregelen tegen psychosociale arbeidsbelasting te nemen. Daar vallen ook maatregelen tegen ongepaste seksuele opmerkingen, ongewenste aanrakingen en aanranding onder. Desondanks worden er in Nederland jaarlijks 134.000 vrouwen slachtoffer van ongewenst seksueel gedrag of intimidatie. Dat blijkt uit de Nationale Enquête Arbeidsomstandigheden (2017). Volgens vakbond FNV doet slechts een klein deel van deze vrouwen melding bij de leidinggevende of werkgever. Hoe komt dat?

In Nederland worden jaarlijks 134.000 vrouwen slachtoffer van ongewenst seksueel gedrag of intimidatie op de werkvloer

Onderzoeker Willeke Bezemer houdt zich bezig met klacht- en cultuuronderzoek voor een sociaal veilige werkomgeving. “Vrouwen voelen zich vaak bezwaard om seksuele intimidatie met de werkgever bespreekbaar te maken. Ze zijn bang om als moeilijk en overgevoelig over te komen. Ik kan niet beoordelen of die angst terecht is, maar ik zie wel een aarzeling bij vrouwen op basis van sekse en hiërarchie”, zegt ze.

Jessica van Ruitenburg, beleidsadviseur bij vakbond FNV, ziet dat de aarzeling bij vrouwen die met flexcontracten, tijdelijke contracten of uitzendcontracten nog sterker is. Volgens van Ruitenburg werken relatief veel vrouwen onder zulke onzekere contracten. Ze zijn bang dat een melding vervelende consequenties heeft. Bijvoorbeeld het verlies van uren of het mislopen van een vast contract.

Daarnaast zijn er voor deze vrouwen praktische belemmeringen om een melding te maken. Ze werken vaak tijdelijk in een organisatie. Daardoor zijn ze niet op de hoogte van de procedures en weten ze niet waar ze terecht kunnen om een melding van ongepast seksueel gedrag of intimidatie te doen.

Samenleving aan zet

De geringe bereidheid van vrouwen om melding van ongepast seksueel gedrag en intimidatie te maken, ontslaat de werkgever echter niet van de verplichtingen vanuit de ARBO-wet. De werkgever heeft de verplichting om een sociaal veilige werkomgeving te creëren. Hij moet alle mogelijke maatregelen nemen om zijn personeel tegen psychosociale arbeidsbelasting te beschermen.

Een van de lastige dingen is dat ongepast seksueel gedrag en intimidatie niet volledig in wet- en regelgeving te vatten zijn. Vaak zijn het kleine, sluimerende zaken die niet altijd als intimidatie herkend worden, maar in samenhang met elkaar wel degelijk iets betekenen. Bijvoorbeeld seksueel getinte ‘grapjes’ en ongewenste opmerkingen over het uiterlijk.

Van Ruitenburg benadrukt dat ongepast seksueel gedrag en intimidatie op de werkvloer geen probleem van vrouwen is. “Ik wil vrouwen niet verantwoordelijk maken voor mannen die zich niet gedragen”, zegt ze. Het probleem zit volgens haar in de machtsverhoudingen die structureel in onze samenleving aanwezig zijn, en die los je niet op met ARBO-regels alleen. Er is een maatschappijbrede cultuuromslag nodig.

'Een mietoetje': de spot drijven met #MeToo

Tot die tijd?

Probeer medestanders te vinden. Het is dan veel moeilijker voor de werkgever om jouw verhaal als een individuele ervaring af te doen

Maar wat kun je zelf doen als je je onveilig voelt op de werkvloer? Deze gewenste cultuuromslag zal niet van de een op de andere dag gerealiseerd worden. Hoe stimuleer je werkgevers om signalen over ongepast seksueel gedrag en intimidatie serieus te nemen? En waar kun je terecht als de werkgever verzuimt om zijn verantwoordelijkheid te nemen?

Vakbond FNV raadt werknemers aan om altijd een dossier bij te houden. In dat dossier kun je eigen ervaringen en ervaringen van collega’s noteren. Dat kan desnoods geanonimiseerd. “Als je tegen een probleem aanloopt, dan ben je vast niet de enige binnen de organisatie. Probeer medestanders te vinden. Het is dan veel moeilijker voor de werkgever om jouw verhaal als een individuele ervaring af te doen”, zegt Van Ruitenburg.

Het management weet niet altijd wat er op de werkvloer speelt. Ervaringen met ongepast seksueel gedrag of intimidatie kun je in een persoonlijk gesprek bespreekbaar maken met de leidinggevende, een vertrouwenspersoon of de Ondernemersraad. Bezemer adviseert om de wet- en regelgeving in deze gesprekken te benoemen. “Gooi het over de boeg van wet- en regelgeving. Dat schept verplichtingen voor de werkgever. Hij moet maatregelen nemen om zijn werknemers tegen psychosociale arbeidsbelasting te beschermen.”

Maar wat doe je als je tijdens deze gesprekken met de werkgever vastloopt? “Vraag dan altijd waar je wél terecht kunt”, adviseert Van Ruitenburg. “De leidinggevende is namelijk verplicht om werknemers door te verwijzen. Doet de leidinggevende dit niet, dan is hij in overtreding. Probeer hem dat per mail te laten bevestigen. In dat geval kun je met een gerust gevoel bij de arbeidsinspectie terecht.”

Gisteren dacht ik terug aan de vele keren dat ik mijn leidinggevenden om een werktelefoon gevraagd had. Telkens weer voelde ik de aarzeling om opnieuw over de drempel heen te stappen, want ik wilde niet als een zeur overkomen. Ik voelde me bezwaard om mijn werkgever op zijn wettelijke verplichting te wijzen. Ik liet me er bijna door ontmoedigen. Totdat ik me realiseerde dat ik bij kan dragen aan structurele verandering. Dat kan door in te grijpen in mijn eigen werkomgeving en door werkgevers te stimuleren om hun verantwoordelijkheid te nemen.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons