‘We delen om ons minder alleen te voelen’

Seksuele intimidatie is een groot probleem in Egypte. Volgens een rapport van de Verenigde Naties uit april 2013 blijkt dat 99,3 procent van de Egyptische vrouwen ermee te maken krijgt. En vorig jaar werd de hoofdstad Caïro door de Thomson Reuters Foundation uitgeroepen tot de ‘gevaarlijkste stad voor vrouwen’.

Ondanks dat seksuele intimidatie door alle lagen van de Egyptische samenleving loopt en vrijwel iedereen een persoonlijke ervaring heeft, is het een van de onderwerpen die weinig besproken worden. “Hier in Egypte zijn er verhalen, bijvoorbeeld over seksuele intimidatie of misbruik, die je niet eens aan je broer of ouders kunt vertellen”, zegt Eman Kheiriba, projectcoördinator bij BuSSy. Vanuit de opvoeding krijgen kinderen vaak mee dat er geen ruimte is om over bepaalde dingen te praten, legt Kheiriba uit. Waarom er geen ruimte is voor een gesprek hierover, is volgens haar complex en heeft te maken met ideeën en tradities rondom familie, gemeenschap en cultuur.

Dat veranderde allemaal na haar eerste spoken word-optreden in 2015. Het was een keerpunt in haar leven. Ze begon na te denken over haar relatie met haar eigen lichaam. Beetje bij beetje accepteerde ze de situatie totdat ze er uiteindelijk vrede mee had. Nu kijkt ze niet langer neer op haar lichaam. Vroeger was ze een introvert persoon, nu is ze veel beter in staat te praten en te delen. Een paar jaar nadat ze begon bij BuSSy wilde ze deze vaardigheid ook delen in haar eigen vriendenkring. “Een van de redenen waarom we delen is om ons minder alleen te voelen.” In het begin initieerde ze een gesprek door over zichzelf te vertellen, later volgden haar vrienden met hun eigen verhalen.

“Het is om zoveel redenen belangrijk om te praten en te delen”, zegt Sondos Shabayek. Het maakt je zelfverzekerd, het is helend en geeft kracht. Ze is projectleider bij BuSSy, maar staat zelf ook nog regelmatig op het podium. Om haar eigen verhaal te delen, of dat van iemand die bijvoorbeeld vanwege veiligheidsredenen niet zelf het podium op kan. Er zijn namelijk verhalen in Egypte die zelfs bij BuSSy niet verteld kunnen worden, over homoseksualiteit bijvoorbeeld, omdat de veiligheidsdiensten in de gaten houden wat er op het podium gebeurt.

Elke ervaring is anders, benadrukt Shabayek. Maar na een workshop of optreden voelt de sfeer lichter, alsof er bij iedereen een last van de schouders is gevallen. Telkens wanneer ze een verhaal deelt, neemt ze een stap. Inmiddels is haar zelfvertrouwen gegroeid, kan ze voor zichzelf opkomen en maakt ze andere keuzes in haar leven. Terug kan ze niet meer. “Dit is wie ik nu ben.”