4 lessen die ik van jongeren heb geleerd

Marcel Beukeboom is het gezicht van het Nederlandse klimaatbeleid. Hij is overal waar over klimaat gesproken wordt, van internationale conferenties tot lokale bijeenkomsten. Deze week organiseerde hij zelf een evenement, voor jonge mensen die in actie komen tegen verdere opwarming van de aarde.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
In mijn werk als klimaatgezant probeer ik de ideeën en inzichten van jonge mensen mee te nemen. Waar mogelijk help ik jongerenorganisaties toegang te krijgen tot beleidsmakers omdat ik denk dat hun betrokkenheid kan bijdragen aan de kwaliteit van proces en uitkomst. Hun inzet bij het klimaatakkoord is wat dit betreft een mooi voorbeeld. Leden van jongerenorganisaties als de Klimaat- en Energie Koepel en de Jonge Klimaatbeweging schrijven mee aan dat akkoord.

Maar kan het nog beter?

Om een antwoord op die vraag te vinden, organiseerde ik afgelopen maandag een evenement in Pakhuis de Zwijger in Amsterdam met onder meer de Nationale Jeugdraad en hun VN-jongerenvertegenwoordiger, de Jonge Klimaatbeweging, de Klimaat en Energie Koepel, Studenten voor Morgen en de Groene Moslims. Centrale vragen: Komen de ideeën van jonge mensen wel terecht waar ze terecht moeten komen? En hoe representatief zijn de aanwezige jonge mensen?

Dit zijn vier lessen die ik meeneem:

1. In je eigen bubbel zitten is prettig, maar ook gevaarlijk

We omringen ons steeds meer met gelijkgestemden: onze bubbel. Mogelijke gevolgen hiervan zijn dat we steeds minder uitgedaagd worden in ons denken en dat de afstand tot mensen buiten de bubbel steeds groter wordt. Juist bij een thema als klimaatverandering is het een gevaar dat de uitkomst bedreigt. We moeten immers allemaal mee in de transitie richting een schonere wereld.

Het klimaat wacht niet tot wij ons hebben georganiseerd

Hoe moet je hiermee omgaan? Volgens Talitha Muusse (27) van de Klimaat en Energie Koepel is er geen tijd om te wachten op de rest. Bij het beïnvloeden van beleid gaat het om de inhoud; het meekrijgen van de massa is een ander traject. Het klimaat wacht niet tot wij ons hebben georganiseerd. Anderen, zoals Marien Boonman (24) van Studenten voor Morgen, zien dat de omvang van je achterban wel degelijk bijdraagt aan je legitimiteit en de kracht van je argumenten. Alle jongerenvertegenwoordigers zijn het eens dat het inspireren en informeren van anderen belangrijk is, bijvoorbeeld via het onderwijs. Richt je daarbij niet op de ‘nay-sayers’, maar op de grote groep die wel wil maar niet weet hoe.

2. Soms moet je krachten bundelen, soms juist niet

Een positief effect van alle huidige aandacht voor klimaatverandering en duurzaamheid is dat er steeds meer initiatieven en coalities ontstaan. Een flink aantal hiervan was vertegenwoordigd in het Pakhuis, maar er komen er bij wijze van spreken elke dag meer bij. De bubbel wordt dus wel degelijk groter. De vraag die opkomt is wanneer een bundeling van krachten nodig is en wanneer duizend bloemen kunnen bloeien: moeten initiatieven zich samenvoegen of juist naast elkaar bestaan?

Als Nederlandse jonge mensen zich internationaal presenteren, is het goed dit met één stem te doen

Hierover lijkt consensus te bestaan bij de genoemde organisaties. Wanneer Nederlandse jonge mensen zich bijvoorbeeld internationaal presenteren, is het goed om dit met één stem te doen. Hetzelfde geldt bij beïnvloeding van nationaal beleid, zoals nu gebeurt door de Jonge Klimaatbeweging en de Klimaat en Energie Koepel. Bij inzet op scholen en universiteiten en beïnvloeding op lokaal niveau is het juist goed wanneer er veel(soortige) initiatieven zijn. Het aansluiten bij de belevingswereld van de doelgroep helpt daarbij, zo ondervindt Kauthar Bouchallikht (23) in haar werk voor de Groene Moslims.

Luce van Kempen (22), voorzitter van de Nationale Jeugdraad, stelt echter dat er wel degelijk meerwaarde zit in een gesprek over strategische aspecten, zoals op deze avond.

Hoe komen jongeren effectief in actie voor het klimaat?

3. Jong zijn is geen reden voor onzekerheid

De ‘frisse blik’ van jonge mensen wordt vaak aangevoerd als unique selling point. Die maakt dat je uitgenodigd wordt om mee te praten met beleidsmakers. Toch ontspint zich al snel een discussie over die frisse blik in relatie tot diepgaande kennis van het onderwerp. De kennisachterstand die je als jongere vaak hebt kan ervoor zorgen dat je minder serieus genomen wordt. Het zorgt in ieder geval voor onzekerheid bij een aantal van hen.

Jonge mensen pikken massaal trends op als veganisme en dat sijpelt langzaam maar zeker door naar de jonge oudere

Yvonne van Sark van Youngworks, gespecialiseerd in alles wat met jongeren te maken heeft, stelt dat er geen reden is voor onzekerheid. Wat jonge mensen missen op het gebied van kennis en ervaring, maken zij ruimschoots goed met hun ambitie, energie en een zekere objectiviteit doordat zij nog niet in denkbeelden en (financiële) belangen vastzitten.

Daarnaast moeten we de kracht van de jonge voorhoede als trendsetters niet onderschatten. Jonge mensen pikken massaal trends op als veganisme en het delen van een auto of huis en dat sijpelt langzaam maar zeker ook door naar de jonge oudere. Ouderen missen een ding, en dat is precies dat: jong zijn, ook van geest. Het jongerenperspectief voegt dus iets toe dat ouderen niet (meer) kunnen en waar ze jaloers op zijn. Jong zijn is een troefkaart die veel bewuster gespeeld kan worden.

4. Onderwijs sluit nog niet aan op een duurzame toekomst

De avond begon met een paar abstracte vragen maar eindigde onverwacht heel concreet. Een net afgestudeerde jongeman stond op en vertelde over zijn moeizame zoektocht naar werk. Hij zoekt met een technische achtergrond een baan die bijdraagt aan duurzaamheid, maar komt niet aan de bak. Direct werd door Patrick van der Hofstad van de Stichting Technotrend en door Xander Beks van i4nature hulp aangeboden. Impliciet wordt hiermee nog eens onderstreept dat het huidige onderwijs nog niet goed aansluit op een duurzame toekomst. Ook daar is werk aan de winkel.

Een jongen die met zijn technische achtergrond wil bijdragen aan duurzaamheid, maar hij komt niet aan de bak. 

Wat me in elk geval duidelijk is geworden, is dat we verder moeten praten. Niet alleen over de vraag wat we kunnen doen om klimaatverandering tegen te gaan, maar ook over vraag ‘hoe dan?’: hoe doen we dat op een effectieve manier en waar moeten we onze krachten bundelen? Ikzelf blijf mijn frisse blik in ieder geval op jonge mensen richten.
Zin in concrete actie?
Tijdens de avond in Pakhuis de Zwijger vertelde Christine Carabain van het Sociaal Cultureel Planbureau dat ze zich ineens iets realiseerde. Het SCP stippelt momenteel uit waar ze de komende jaren onderzoek naar gaan doen – onder andere naar de duurzame samenleving – maar daarbij zijn helemaal geen jongeren om advies gevraagd. Ze nodigt dan ook iedereen uit om met haar in gesprek te gaan. En de Pakhuis-avond heeft het SCP ook geïnspireerd om in het najaar zelf een bijeenkomst voor jongeren te organiseren.

Bron: youtu.be

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons